خانواده نزد خداوند ساختاری بس محبوب و مقدس است و چونان خشتی بنیادی در بنای جامعه اسلامی به شمار می‌رود. سلامت، دینداری و پیشرفت جامعه، در گرو وجود خانواده‌هایی پایدار، اخلاق‌محور و الهی است. همان‌گونه که مشارکت در ساخت صحن اهل‌بیت افتخاری معنوی است، ساختن و حفظ خانواده نیز شراکتی ارزشمند در آبادانی امت الهی محسوب می‌شود.
قدر خانواده نزد خداوند بسیار بالاست. خانواده از محبوب‌ترین ساختارها نزد پروردگار است. بسیاری از فضائل اجتماعی و ارزش‌های انسانی، در گرو خانواده‌ای سالم، پایدار و اخلاق‌محور است. هیچ جامعه‌ای بدون خانواده‌ای سالم، امکان سلامت نخواهد داشت.
خداوند برای «خانواده» چنان ارزش و اعتباری قائل است که برای آن، پاداش‌های شگفت‌انگیز در نظر گرفته است. همان‌طور که وقتی پاداش ریختن یک قطره اشک برای امام حسین علیه‌السلام را می‌شنوی و تعجب می‌کنی، پاسخ این است: «حسین محبوب خداست، و خدا برای محبوبش خرج می‌کند؛ اما حیف که ما این مفاهیم را گسترش نداده‌ایم.»
آن زمانی که صحن حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در نجف اشرف ساخته می‌شد، طرحی ارائه شد که در قالب آن، زائران می‌توانستند با پرداخت مبلغی اندک، در ساخت صحن سهیم شوند.
به هر نفر می‌گفتند: «تو می‌توانی با خرید یک خشت، در بنای این صحن شریک باشی.» و انسان، با وجود نداشتن توان مالی بالا، از ته دل خوشحال می‌شد و می‌گفت: «الان که نمی‌توانم هزینه زیادی بدهم، ولی حداقل پنج خشت را مشارکت می‌کنم.»
آنان که به زیارت اربعین رفته‌اند، یا حتی خارج از ایام اربعین، قطعاً صحن حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را در مجاورت حرم امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام دیده‌اند و عظمت آن را درک کرده‌اند.
حال تصور کنید یک خشت از آن بنای باشکوه، سهم شما باشد. وقتی صحن تکمیل شده و می‌بینید زائران امام حسین علیه‌السلام در آن استراحت می‌کنند، با خود می‌گویید: «خدایا! من به اندازه همین یک خشت، در این افتخار شریکم.» و این احساس شیرین است. اکنون از این زاویه به خانواده نیز نگاه کنیم.
هر خانواده، به‌مثابه یک خشت در بنای جامعه اسلامی است. عظمت جامعه اسلامی، به خانواده‌های سالم آن وابسته است؛ پیشرفت، فرهنگ و دینداری این جامعه، بدون خانواده‌های سالم و دیندار محقق نخواهد شد.
قدر خانواده نزد خداوند بسیار بالاست. خانواده از محبوب‌ترین ساختارها نزد پروردگار است. بسیاری از فضائل اجتماعی و ارزش‌های انسانی، در گرو خانواده‌ای سالم، پایدار و اخلاق‌محور است. هیچ جامعه‌ای بدون خانواده‌ای سالم، امکان سلامت نخواهد داشت.
خداوند برای «خانواده» چنان ارزش و اعتباری قائل است که برای آن، پاداش‌های شگفت‌انگیز در نظر گرفته است. همان‌طور که وقتی پاداش ریختن یک قطره اشک برای امام حسین علیه‌السلام را می‌شنوی و تعجب می‌کنی، پاسخ این است: «حسین محبوب خداست، و خدا برای محبوبش خرج می‌کند؛ اما حیف که ما این مفاهیم را گسترش نداده‌ایم.»
آن زمانی که صحن حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در نجف اشرف ساخته می‌شد، طرحی ارائه شد که در قالب آن، زائران می‌توانستند با پرداخت مبلغی اندک، در ساخت صحن سهیم شوند.
به هر نفر می‌گفتند: «تو می‌توانی با خرید یک خشت، در بنای این صحن شریک باشی.» و انسان، با وجود نداشتن توان مالی بالا، از ته دل خوشحال می‌شد و می‌گفت: «الان که نمی‌توانم هزینه زیادی بدهم، ولی حداقل پنج خشت را مشارکت می‌کنم.»
آنان که به زیارت اربعین رفته‌اند، یا حتی خارج از ایام اربعین، قطعاً صحن حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را در مجاورت حرم امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام دیده‌اند و عظمت آن را درک کرده‌اند.
حال تصور کنید یک خشت از آن بنای باشکوه، سهم شما باشد. وقتی صحن تکمیل شده و می‌بینید زائران امام حسین علیه‌السلام در آن استراحت می‌کنند، با خود می‌گویید: «خدایا! من به اندازه همین یک خشت، در این افتخار شریکم.» و این احساس شیرین است. اکنون از این زاویه به خانواده نیز نگاه کنیم.
هر خانواده، به‌مثابه یک خشت در بنای جامعه اسلامی است. عظمت جامعه اسلامی، به خانواده‌های سالم آن وابسته است؛ پیشرفت، فرهنگ و دینداری این جامعه، بدون خانواده‌های سالم و دیندار محقق نخواهد شد.