به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ملیحه نیری(روزنامه‌نگار) : سریال سووشون اولین اقتباس از رمان سیمین دانشور در حالی فصل اول خود را از طریق نماوا عرضه کرده که فارغ از ایجاد فضا برای بحث و نظرات مختلف با واکنش مثبت جامعه زنان هم روبرو شده‌.

بسیاری از علاقمندانی که سریال را دنبال می‌کنند خود به جامعه زنان تعلق دارند و وجه زنانه این سریال که یک قهرمان زن را در رئالیستی ترین شکل ممکن تصویر میکند مورد توجه آنها قرار گرفته است.

نرگس آبیار کارگردان سووشون چون خودش یک زن است و درد زنان را می‌فهمد خیلی خوب توانسته حرف دل سیمین دانشور را از زبان زری به عرصه تصویر درآورد.

اگر در میان تحلیل‌های مختلف حول سریال بررسی کنیم اول از همه با واکنش سمپاتیک مرضیه برومند کارگردان سینما و تلویزیون روبروییم که اظهار داشته: سریال سووشون را پشت سر‌هم دیدم و از ظرافت و زیبایی و زنانگی نهفته در لحظه لحظه اثر لذت بردم. در این بلبشوی سریال‌های نازل و عوام پسندانه، توانسته‌ بدون لرزش و لغزش، روح و محتوای اثر برجسته سیمین دانشور را در کمال امانتداری به مخاطب انتقال بدهد و عطر بهار نارنج را در خانه‌ها بپراکند.

بهنوش بختیاری بازیگر سینما و تلویزیون دیگر چهره‌ای است که به سریال سووشون روی خوش نشان داده و  از مخاطبان و همکاران خود خواسته که بجای اکسپلوررگردی و غیبت کردن، سریال سووشون را ببینند. به اعتقاد بختیاری، سووشون یکی از سریالهای ظریف زنانه و فلسفی است که می‌توان راحت با آن ارتباط گرفت...

از سوی دیگر مهناز خدادوست مدیر رسانه تریتانیوز که سابقه مدیریت اجرایی نشریات تخصصی حوزه بانوان و به خصوص مجله دنیای زنان را در کارنامه دارد، سریال سووشون را سورپرایزی برای جامعه زنان ایران دانسته و اظهار داشته است: سریال سووشون با زبانی ساده، روان و بدون پستی و بلندی آغاز می‌شود و دقیقا تلاش دارد همان چیزی را نشان مان دهد که سیمین بانوی دانشور حدود شش دهه قبل آن را نگاشته بود. اینکه یک بانوی کارگردان بر متنی از یک بانوی نویسنده دست گذاشته و از همان ابتدای کار بر وجوه زنانه‌ی رمان دست می‌گذارد و زنان ایرانی را نه حالا که حدود هشتاد سال پیش همچنان مرکز اتفاقات میداند، سورپرایزی است برای تمام زنانی که به تماشای سریال می‌نشینند. ویژگی مهم کار نرگس آبیار آن است که برخلاف برخی نوستالژی بازی های این سالها، در اولین سریال تاریخی خود زن را از یک عروسک و کالای تزیینی صرف برای خوشامد تونل‌زمان‌بازان، خارج کرده و برایش شخصیت تراشیده و او را در مسیری پرحادثه قرار میدهد.

آنتونیا شرکا منتقد و مترجم، دیگر بانوی اهل فرهنگ است که تحت تاثیر این سریال قرار گرفته و درباره آن چنین آورده: هنوز در بهتِ تماشای سریال «سووشون» هستیم. سریالی که با ۲۹ قسمت حدودا ۵۰-۵۵ دقیقه‌ای بعدی، روایتگر سینمایی یکی از معروف‌ترین رمان‌های تاریخ معاصر ادبیات ماست؛ «سووشون» (سیمین دانشور) که توسط یکی از قصه‌گوترین فیلمسازان دهه اخیر نرگس آبیار به روایتی سینمایی برگردانده شده. آبیار تاکنون نشان داده که داستان‌پرداز خوبی است. اما سووشون چیزی فراتر از یک قصه‌گویی سینمایی صرف است. فصل اولِ (صحنه عروسی) رمانی که قرار است بار ملودراماتیک و پیشگویانهٔ کلِ داستان را به دوش بکشد، یک مقدمهٔ باشکوه، با بازیگران و هنروران فراوان و صحنه‌هایی که اگر به‌طور کامل پخش شوند، شما را هم در بهت فرو خواهند برد، در عمارت و باغ عفیف آباد شیراز، با یک بهنوش طباطبایی و  یک میلاد کیمرام فراتر از انتظار با لهجهٔ شیرازی، با انیمیشن‌هایی از قصه‌های ایرانی که یک‌بار دیگر تعلق خاطر آبیار را به دنیای کودکان نشان می‌دهد و بازنمایی دقیق و متعهدانهٔ ترانه‌های فولکلوریک و آداب و سنن دوران و مکانی که داستان سووشون در آن بستر زاده شده.آبیار با این سریال نشان می‌دهد که نه تنها فیلمساز زن موفقی در این عرصه است بلکه حتی می‌تواند مرزهای خط قرمزها را بگسترد. همه چیز دست در دست داده تا یکی از سریال های خوب نمایش خانگی عرضه شود.

لازم به ذکر است سریال «سووشون» اولین اقتباس از رمان سیمین دانشور محصول نماوا را نرگس آبیار به تهیه‌کنندگی محمدحسین قاسمی ساخته با داستانی در بستر تاریخ و متاثر از رخداد‌های سیاسی-اجتماعی معاصر ایران.