به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در حالی که طی روزهای اخیر انتقادهای صریح علی خضریان، نماینده تهران در مجلس، به فهرست تیم ملی فوتبال و احتمال نفوذ کارگزاران در کادر فنی بازتاب گسترده‌ای در فضای رسانه‌ای کشور پیدا کرده بود، واکنش امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی، نشان از تناقضی آشکار و عقب‌نشینی معنادار دارد.
حمله تند در تلویزیون
قلعه‌نویی هفته گذشته در برنامه زنده «فوتبال برتر» با لحنی تند به اظهارات خضریان واکنش نشان داد و با بی‌اعتنایی به جایگاه نمایندگی مجلس گفت: «اصلاً وظیفه نماینده چیست؟ چرا شب مسابقه مصاحبه می‌کند؟ نمی‌دانم دوره اول است که نماینده شده!»
این موضع‌گیری آشکارا نوعی تخطئه جایگاه مجلس بود و نشان می‌داد سرمربی تیم ملی تلاش دارد هرگونه نظارت یا مطالبه‌گری بر عملکردش را دخالت غیرمسئولانه جلوه دهد.
تغییر لحن ناگهانی
اما این موضع سرمربی تیم ملی تنها چند روز دوام آورد. خضریان در همان زمان با هشدار نسبت به نفوذ احتمالی برخی کارگزاران در تیم ملی از وزیر ورزش و رئیس فدراسیون خواست فوراً موضوع را بررسی کنند و حتی تهدید کرد که در صورت بی‌توجهی، نام افراد دخیل را با همکاری نهادهای امنیتی علنی خواهد کرد.
شدت و قاطعیت این مواضع به‌وضوح سرمربی تیم ملی را وادار به تغییر مسیر کرد. قلعه‌نویی که پیش‌تر نماینده مجلس را بی‌اطلاع و مداخله‌گر می‌خواند، ناگهان در مصاحبه‌ای با سایت فدراسیون فوتبال از همان خضریان به‌عنوان «نماینده خوشفکر و سلامت‌محور» نام برد و تأکید کرد: «درهای تیم ملی همواره به روی این عزیزان باز است.»
عقب‌نشینی یا اعتراف؟
این چرخش ۱۸۰ درجه‌ای را نمی‌توان صرفاً «تلطیف لحن» خواند. در عمل، قلعه‌نویی نشان داد که در برابر فشار نماینده‌ای که خواستار شفافیت و پاکدستی در فوتبال شده بود، چاره‌ای جز عقب‌نشینی ندارد.
از زاویه‌ای دیگر، این تغییر موضع به نوعی تأیید غیرمستقیم نگرانی‌های خضریان نیز تعبیر می‌شود. چراکه اگر نمایندگان «دغدغه‌مند و دلسوز» هستند و نگاهشان به فوتبال «سلامت‌محور» است، پس اساساً انتقاد آنان به ترکیب تیم ملی و نفوذ احتمالی در کادر فنی، نمی‌تواند بی‌پایه باشد.
پیام روشنی برای فوتبال
در این میان، آنچه بیش از همه اهمیت دارد، پیام روشنی است که نماینده مجلس به بدنه فوتبال مخابره کرد: دوران مصونیت و بی‌پاسخ‌گویی گذشته است. خضریان با صراحت اعلام کرد در صورت کوتاهی مسئولان، موضوع را به نهادهای امنیتی خواهد سپرد و این هشدار، به‌وضوح کارگر افتاد.
اگرچه قلعه‌نویی تلاش دارد با بیان جملاتی همچون «همه ما سوار بر یک کشتی هستیم» فضا را آرام کند، اما واقعیت این است که تغییر لحن او تنها پس از تهدید جدی نماینده مجلس رخ داد و به سختی می‌توان آن را یک تغییر داوطلبانه و صادقانه دانست.
این ماجرا بیش از هر چیز نشان داد که مطالبه‌گری و نظارت نمایندگان مجلس، به‌ویژه در حوزه‌های پرحاشیه‌ای چون فوتبال، می‌تواند مانع از ادامه روندهای مبهم و غیرشفاف شود. خضریان با ایستادگی و بیان صریح دغدغه‌ها توانست نه تنها افکار عمومی بلکه سرمربی تیم ملی را نیز به پاسخ‌گویی وادار کند.
اکنون باید دید این عقب‌نشینی قلعه‌نویی به اصلاح واقعی در تصمیم‌گیری‌های تیم ملی می‌انجامد یا تنها به یک نمایش رسانه‌ای برای عبور از فشارها محدود خواهد شد.
گزارش از امیر صفره