به گزارش ایتنا و به نقل از اینترستینگ انجینیرینگ، گفتنی است این کشف که نتایج آن در نشریات معتبر علمی منتشر شده، نگاهی تازه به ناپایداری کلوین-هلمهولتز در سیالات کوانتومی ارائه می‌دهد.
بر این اساس، تیم تحقیقاتی به سرپرستی پروفسور هیرومیتسو تاکه‌اوچی برای اولین بار موفق به مشاهده ناپایداری کلوین-هلمهولتز در یک سیال کوانتومی شده‌اند.
این پدیده که پیش‌تر تنها در سیالات کلاسیک مانند امواج اقیانوس یا الگوهای ابری دیده شده بود، این بار در شرایط کوانتومی و با شکل‌گیری گرداب‌های هلالی‌شکل به نام «اسکایرمیون‌های کسری خارج از مرکز» (EFSs) ظاهر شده است.
پروفسور تاکه‌اوچی در این باره توضیح می‌دهد: «وقتی ماه هلالی در گوشه سمت راست بالای تابلوی «شب پرستاره» را دیدم، بلافاصله به شباهت آن با EFSs فکر کردم. این ساختارهای کوانتومی برخلاف اسکایرمیون‌های متقارن معمولی، شکل هلالی داشته و دارای نقاط تکینی هستند که در آن‌ها ساختار اسپین معمولی دچار اختلال می‌شود.»
گفتنی است پژوهشگران برای ایجاد این پدیده، اتم‌های لیتیوم را تا دمای نزدیک به صفر مطلق (۲۷۳- درجه سانتی‌گراد) سرد کردند تا به حالت چگالیده بوز-اینشتین برسند. در این حالت کوانتومی، اتم‌ها مانند یک موج منسجم رفتار می‌کنند.
با ایجاد جریان‌های متفاوت در این محیط، الگوهای موج‌مانندی تشکیل شد که منجر به ظهور گرداب‌های کوانتومی بی‌سابقه‌ای گردید.
این کشف نه‌تنها پیش‌بینی‌های چند دهه گذشته را تأیید می‌کند، بلکه دریچه‌ای تازه به سوی درک بهتر دینامیک غیرخطی در سیستم‌های کوانتومی توپولوژیک می‌گشاید.
پژوهشگران اشاره می‌کنند که EFSs با حمل نصف بار الکتریکی اولیه، ویژگی‌های منحصر به فردی دارند که آن‌ها را از اسکایرمیون‌های معمولی متمایز می‌سازد.∎