گزارشی که به‌تازگی منتشر شده نشان می‌دهد که بی‌خانمانی در تورنتو، بزرگترین شهر کانادا، در ۳ سال و نیم گذشته بیش از ۲ برابر شده است.
ارزیابی نیاز‌های خیابان تورنتو (SNA)، یک سرشماری و نظرسنجی در سطح شهر از افرادی است که بی‌خانمانی را تجربه می‌کنند و آخرین‌بار در اکتبر ۲۰۲۴ (مهر/آبان ۱۴۰۳) انجام شد.
این نظرسنجی نشان داد که ۱۵ هزار و ۴۱۸ نفر در تمام مناطق بی‌خانمان هستند و بیش از ۱۰ درصد از آنها در فضای باز زندگی می‌کنند.
این میزان افزایش بزرگی را در مقایسه با ارزیابی قبلی نیاز‌های خیابان قبلی در آوریل ۲۰۲۱ (فروردین/اردیبهشت ۱۴۰۰) نشان می‌دهد که تخمین تکان‌دهنده‌ای از ۷ هزار و ۳۰۰ نفر بی‌خانمان در تورنتو را ارائه داد. براساس گزارش ۲۰۲۱، ۷۴۲ نفر در فضای باز و در پناهگاه‌ها زندگی می‌کردند.
این یافته‌ها نباید برای هر کسی که حتی کمترین آشنایی با بحران فزاینده وخیم استطاعت مالی در بزرگترین شهر کانادا دارد، تعجب‌آور باشد. این درحالی است که تخمین زده می‌شود تورنتو ۱۰۸ هزار میلیونر و ۲۰ میلیاردر را در خود جای داده است.
پایگاه وورلد سوسیالیست وب نوشت: با وجود تلاش‌های فعالانی که از بی‌خانمان‌ها حمایت می‌کنند، واضح است که آنها در حال شکست در نبرد با سیستم سود سرمایه‌داری هستند که قادر به حل بحران مسکن و بی‌خانمانی نیست.
ارزیابی نیاز‌های خیابان تورنتو اظهار می‌کند: بی‌خانمانی نتیجه‌ی شکست در چندین سیستم، مانند مسکن، مراقبت‌های بهداشتی، سلامت روان، حمایت از درآمد و سیستم قضایی است. سیستم پناهگاه آخرین راه‌حل است، زمانی که مردم جای دیگری برای پناه بردن ندارند.
سیستم پناهگاه‌های تورنتو در اکتبر ۲۰۲۴ تحت فشار قابل توجهی توصیف شد، به‌طوری که بیش از ۱۲ هزار نفر در آن اسکان داده شدند. در میان این تعداد، حدود هزار و ۶۰۰ خانواده وجود داشت و ۷۶۷ خانواده دیگر نیز در فهرست انتظار برای اسکان در پناهگاه‌ها بودند.
جای تعجب نیست که این نظرسنجی نشان داد که درآمد ناکافی و کمبود مسکن مقرون به صرفه از جمله دلایل اصلی بی‌خانمانی در کانادا است.
این نظرسنجی نشان داد که گروه‌های خاصی مانند بومیان، سیاه‌پوستان و دیگر افراد اقلیت همچنان به‌عنوان درصدی از جمعیت در بین افراد بی‌خانمان، بیش از حد معمول حضور دارند.
ارزیابی نیاز‌های خیابان تورنتو در آوریل ۲۰۲۱ نشان داد که ۷۷ درصد از افراد مشمول این سرشماری بی‌خانمان مزمن بوده‌اند. بی‌خانمانی مزمن به معنای بی‌خانمانی به مدت ۶ ماه یا بیشتر است.
بیش از یک‌سوم این افراد گزارش کرده‌اند که بیش از ۵ سال بی‌خانمان بوده‌اند.
انتهای پیام/