طرفداری | قهرمانان ناشناخته یا قدرنادیده فوتبال پس از موفقیت‌های ناگهانی و غافلگیرکننده به تیتر اول رسانه‌ها تبدیل می‌شوند و گاهاً اعتبار و توجه لازم را دریافت می‌کنند. با این حال، داستان در مورد اولیور گلاسنر کمی متفاوت است؛ این سرمربی اتریشی حق دارد بپرسد چرا رزومه‌اش در وولفسبورگ، آینتراخت فرانکفورت و کریستال پالاس، او را به عنوان یک سرمربی نخبه معرفی نمی‌کند؟
کریستال پالاس با عبور از دوران مربیانی همچون تونی پولیس، آلن پاردیو و روی هاجسون، اکنون خودش را به عنوان قهرمان اف‌ای کاپ و سوپر جام انگلیس معرفی می‌کدو قهرمانی که تنها در فاصله چهار ماه و برابر بهترین تیم‌های دهه اخیر فوتبال انگلیس به دست آمد. باشگاه انتهای جدولی لیگ برتر که اقامت دائم در پرتگاه سقوط را در اختیار داشت، با کمک اولیور گلاسنر شاهد یک دگرگونی بزرگ بوده و استانداردهای آن به شکل شگفت‌انگیزی بالا رفته است. گاهی مربیان می‌توانند سوءمدیریت مالکان و ضعف کیفیت بازیکنان را پنهان کنند و نشانه‌های آشکار این واقعیت را می‌توان در پرواز جسورانه عقاب‌ها دید. البته استخدام سرمربی نخبه‌ای مانند گلاسنر، که قهرمانی اروپایی را در کارنامه دارد، برای مالکان آمریکایی سلهرست پارک یک موفقیت مدیریتی محسوب می‌شود؛ اما آن‌ها به همان اندازه، در مسیر موفقیت مرد اتریشی نیز سنگ‌اندازی کرده‌اند.
غرور خالص در ومبلی
گلاسنر در حالی در فوریه 2024 هدایت کریستال پالاس را برعهده گرفت که در پی استعفای روی هاجسون، صدای زنگ خطر بیش از هر زمانی به گوش می‌رسید. سرمربی‌ای که وولفسبورگ را با رکورد امتیازی به لیگ قهرمانان اروپا رسانده و آینتراخت فرانکفورت را پس از 40 سال به سکوی قهرمانی برده بود، با یک ریسک عجیب هدایت تیمی را برعهده گرفت که پنج امتیاز تا منطقه سقوط فاصله داشت. اما چیزی که اتفاق افتاد، شگفت‌انگیز بود؛ پالاس در 13 بازی پایانی فصل 7 برد به ارمغان آورد، از جمله تحقیر منچستریونایتد، استون ویلا و وست‌هم با مجموعاً 14 گل و پیروزی در آنفیلد همراه با ثبت کلین‌شیت.
رمز موفقیت چه بود؟ بهبود کیفیت بازیکنان و مدیریت آن‌ها به کمک نبوغ یک سرمربی. خط حمله آتشین کریستال پالاس با هنرنمایی مایکل اولیسه، ژان فیلیپ ماتتا و ابرچی ازه غیرقابل توقف بودند. یکی از این بازیکنان اکنون برای بایرن مونیخ بازی می‌کند و نام دو بازیکن دیگر در لیست تیم‌هایی مانند منچستریونایتد، تاتنهام و آرسنال دیده می‌شود.
قهرمانانِ سلهرست پارک
در اولین تابستان گلاسنر در انگلیس، استیو پریش و گروهش اشتباهات بزرگی در نقل و انتقالات داشتند. با وجود امیدواری به تقویت ترکیب تیم، جدایی مهره‌های ارزشمندی همچون مایکل اولیسه و یواکیم اندرسن، پالاس را در شرایط بدی قرار داد که پیامد اولیه آن کسب تنها یک پیروزی در 12 هفته نخست فصل 25-2024 بود. در حالی که گمانه‌زنی‌هایی پیرامون کناره‌گیری گلاسنر وجود داشت، سرمربی 50 ساله عقب‌نشینی نکرد و پاداش این تصمیمش را با خلق یک معجزه دریافت کرد. عقاب‌ها با یک اسکواد محدود از لحاظ تعداد و کیفیت بازیکنان، در نیم‌فصل دوم خودشان را به رتبه دوازدهم جدول رساندند و این دستاورد را تا پایان فصل حفظ کردند.
نقطه عطف تاریخی کریستال پالاس در اف‌ای کاپ رقم خورد، جایی که آن‌ها با شکست منچسترسیتی در ومبلی، اولین جام بزرگ را به شکل رویایی بالای سر بردند. این قهرمانی از آن دستاوردهایی بود که رزومه هر سرمربی و بازیکنی را تا پایان دوران حرفه‌ای‌اش تضمین می‌کند. امروز نیز عقاب‌ها با قهرمانی لذت‌بخش در کامیونیتی شیلد شاهد تداوم سرخوشی بی‌پایان خود بودند، قهرمانی برابر تیمی که تنها در تابستان 2025، 127 برابر بیشتر هزینه کرده است.
بزرگترین لحظه برای اولیور گلاسنر و کریستال پالاس
کریستال پالاس در لحظه فعلی از لحاظ مدیریتی در شرایط بحرانی به سر می‌برد. در روزهایی که جست‌وجو برای پوشش جای خالی داگی فریدمن (مدیر ورزشی سابق) ادامه دارد، باشگاه لندنی به دلیل نقض قوانین چند مالکیتی که ناشی از مدیریت جان تکستور بود، از لیگ اروپا به لیگ کنفرانس اروپا تبعید شده است. اولیور گلاسنر که از بی‌تفاوتی و عدم جاه‌طلبی مدیرانش واهمه دارد، باز هم گزینه کناره‌گیری را روی میز می‌بیند. مصاحبه هفته گذشته او واکنش‌های مثبت زیادی به همراه داشت:
اگر می‌خواهیم از فصل گذشته بهتر عمل کنیم، توصیه من این است: بیایید حداقل دو بازیکن جدید بگیریم، آن وقت می‌توانیم به این هدف برسیم. کریستال پالاس باید در چهار تورنمنت رقابت کند. اگر فکر می‌کنید حرف من مزخرف است، پس صبر کنید و ببینید. اگر کریستال پالاس می‌خواهد فوتبال اروپایی بازی کند، می‌خواهد در جدول لیگ برتر صعود کند و دوباره آن موفقیت را تکرار کند، این کاری است که باید انجام بدهد. ما خیلی منفعل عمل می‌کنیم. فصل گذشته خریدها خیلی دیر به تیم اضافه شدند. اکنون نیز خبری از جذب بازیکن جدید، به خصوص بازیکنان باکیفیت، نیست و اگر هم باشد، خیلی دیر به تیم اضافه می‌شوند.
اولیور گلاسنر، مانند هر سرمربی دیگری، برای موفقیت به ابزار لازم نیاز دارد؛ اما او از آن دست مربیانی است که با تکیه بر علم و مدیریت فوتبالی می‌تواند باشگاهی منفعل را از دل بحران بیرون بکشد. سال گذشته، بایرن مونیخ برای بازگرداندن او به بوندسلیگا وارد عمل شد و این باور وجود دارد که درخشش رزومه مرد اتریشی هر باشگاهی را وسوسه می‌کند. گلاسنر اکنون در باشگاهی کار می‌کند که احتمالاً پیش از تابستان ۲۰۲۵، مارک گِهی و ابرچی ازه را نیز قربانی خواهد کرد. هیچ‌کس نمی‌تواند روی تداوم موفقیت او در سلهرست پارک قمار کند، اما ماندگاری‌اش در سطح اول فوتبال، ریسکی چندان نخواهد داشت.
شاید روزی موج تردید به آلیانتس آرنا، اولدترافورد و امارات هم برسد و آن‌ها در تداوم وضعیت فعلی‌شان مردد شوند؛ و این همان لحظه‌ای خواهد بود که اولیور گلاسنر می‌تواند چشم به فرصت بزرگش بدوزد. تا آن روز، کریستال پالاس و گلاسنر با غرور به روزهایی که می‌گذرانند، لبخند خواهند زد.