به گزارش خبرگزاری ایمنا، محمدتقی رضوان‌پور، پدر سردار شهید دکتر میثم رضوان‌پور با بیان خاطراتی از زندگی و مجاهدت‌های فرزندش، او را نمادی از روحیه جهادی و اخلاص دانست و اظهار کرد: میثم در سال ۱۳۶۳، همزمان با اوج دفاع مقدس متولد شد و از همان کودکی در فضایی رشد کرد که روحیه رزمندگی در آن موج می‌زد. علاقه‌اش به مسجد، بسیج و فعالیت‌های فرهنگی از همان دوران دبستان آشکار بود و با ورود به دبیرستان و دانشگاه عمیق‌تر شد. پیش از دانشگاه به سپاه پاسداران پیوست و فعالیت‌های فرهنگی و تربیتی را در دستور کار خود قرار داد.
پدر شهید رضوان‌پور افزود: فرزندم سال‌ها به‌عنوان مسئول راهیان نور سپاه صاحب‌الزمان (عج) فعالیت داشت و با مطالعه گسترده کتاب‌های دفاع مقدس، روایتگری بی‌نظیر بود؛ گویی خود در جبهه‌ها حضور داشته است.
وی ادامه داد: میثم بعدها در سیستان‌وبلوچستان در خدمت‌رسانی به مناطق محروم فعال بود و سرانجام با ارتقای مسئولیت، به‌عنوان معاون اجتماعی سازمان بسیج، برای مقابله با آسیب‌های اجتماعی مانند طلاق، اعتیاد و کاهش جمعیت شبانه‌روز تلاش کرد. به گفته همکارانش، او تنها چهار تا پنج ساعت در شبانه‌روز استراحت داشت اما هیچ‌گاه از خدمت به مردم و تحقق منویات رهبر معظم انقلاب غافل نشد.
رضوان‌پور با اشاره به زندگی شخصی فرزندش تصریح کرد: میثم در زندگی خانوادگی نیز الگو بود. در ۱۸ سال زندگی مشترک با همسرش، صاحب پنج فرزند شد و همواره دیگران را به فرزندآوری و تحکیم بنیان خانواده تشویق می‌کرد.
وی با بیان اینکه شهید رضوان‌پور عاشق اهل بیت (ع) بود، گفت: میثم هیئت خادم‌الشهدا را در خمینی‌شهر بنیان گذاشت؛ هیئتی که امروز به یکی از بزرگ‌ترین و پرشورترین هیئات مذهبی استان تبدیل شده است.
پدر این سردار شهید افزود: میثم نخستین شهید هیئت خادم‌الشهدا در راه مبارزه با صهیونیسم است؛ او در سال ۱۳۹۰ بر پیراهن خود نوشته بود: ما عاشق مبارزه با صهیونیست هستیم و به این عهدش وفادار ماند.
محمدتقی رضوان‌پور، پدر سردار شهید دکتر میثم رضوان‌پور، معاون اجتماعی سازمان بسیج مستضعفین، از مجاهدت‌های فرزندش گفت؛ سرداری که از کودکی با آرمان‌های انقلاب رشد کرد و سرانجام در مسیر مبارزه با صهیونیسم به شهادت رسید.
رضوان‌پور در پایان گفت: به‌عنوان پدر او، خود را مدیون این فرزند رشید می‌دانم. خداوند این امانت را به ما سپرد اما ما ظرفیت بالای او را نشناختیم؛ هرچند سپاه و فرماندهان ارزش واقعی او را درک کردند و همواره قدردانش بودند.