پژوهشگران استرالیایی در مطالعه‌ای دریافتند که آواز‌های زیرآبی فک‌های پلنگی قطب جنوب از نظر ساختاری شباهت زیادی به لالایی‌های کودکانه انسانی دارند. این پژوهش که توسط دانشمندان دانشگاه نیو ساوت ولز (UNSW) انجام شده و در نشریه Scientific Reports وابسته به انتشارات Nature منتشر شده، نشان می‌دهد که این آواز‌ها الگو‌هایی تکرارشونده، ساده و قابل پیش‌بینی دارند؛ ویژگی‌هایی که در لالایی‌ها نیز دیده می‌شود.

فک‌های آوازخوان اقیانوس جنوبی

فک‌های پلنگی نر که به پرندگان آوازخوان اقیانوس جنوبی شهرت یافته‌اند هر سال در فصل بهار قطب جنوب تا ۱۳ ساعت در روز را صرف اجرای آواز‌های انفرادی زیر آب می‌کنند. این آواز‌ها در چرخه‌هایی دو دقیقه‌ای از صعود و فرود در آب انجام می‌شود.

تریسی راجرز نویسنده همکار این مطالعه می‌گوید: در فصل تولیدمثل اگر در هر نقطه‌ای از این منطقه یک میکروفون زیرآبی بیندازید آوازشان را خواهید شنید.

بر اساس این پژوهش هر فک نر آواز خود را با ترکیب پنج نت مشترک می‌سازد و هویت هر فک از روی ترتیب خاص این نت‌ها مشخص می‌شود. دانشمندان با استفاده از تحلیل آنتروپی اطلاعات (Information Entropy) میزان ساخت‌یافتگی یا تصادفی‌بودن این آواز‌ها را بررسی کرده‌اند و دریافتند که میزان نظم در آواز فک‌های پلنگی با الگو‌های ساده لالایی‌های انسانی هم‌تراز است‌.

کارکرد دوگانه آواز: مالکیت قلمرو و جلب توجه جفت‌ها

سادگی ساختاری این آواز‌ها باعث می‌شود که صدا‌ها به‌راحتی در فواصل دور در محیط سرد و گسترده قطب جنوب منتقل شوند. پژوهشگران می‌گویند این ویژگی به فک‌ها کمک می‌کند تا هم قلمرو خود را به فک‌های دیگر اعلام کنند و هم نظر فک‌های ماده را برای جفت‌یابی جلب نمایند. برخلاف آواز‌های پیچیده‌تر نهنگ‌ها یا دلفین‌ها این آواز‌های ساده کارکردی کاملاً مؤثر دارند.

راجرز در این‌باره می‌گوید: این آواز‌ها نوعی پیام دوگانه‌اند؛ از یک‌سو اعلام این قلمرو من است به دیگر نر‌ها و از سوی دیگر پیامی عاشقانه مانند "ببین چقدر قوی و دوست‌داشتنی‌ام" برای ماده‌هاست.

رمزگشایی از زبان فک‌ها

اکنون با پیشرفت فناوری‌های صوتی و پردازشی پژوهشگران قصد دارند بررسی کنند که آیا این الگو‌های آوازی به فک‌ها کمک می‌کند یکدیگر را تشخیص دهند یا خیر. همچنین قرار است بررسی شود که آیا این "الفبای پنج‌نتی" در گذر نسل‌ها تغییر می‌کند یا ساختار ثابتی دارد.

انتهای پیام/