مقایسه سوخو 35 با چنگدو جی 10 – غول روسی یا اژدهای چینی؟
مقایسه سوخو 35 و چنگدو جی 10 از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این جنگنده‌ها نشان‌دهنده دو دکترین متفاوت در جنگ‌های مدرن هستند: یکی مبتنی بر قدرت سنتی و مانورپذیری و دیگری متمرکز بر فناوری پیشرفته و شبکه محوری. سوخو 35 به‌عنوان ستون فقرات دفاع هوایی روسیه و برخی متحدانش مانند چین عمل می‌کند، درحالی‌که جی 10 به‌عنوان پایه ناوگان نیروی هوایی چین و کشورهایی مانند پاکستان در حال گسترش است.
سوخو 35 که از خانواده فلانکرها سرچشمه گرفته، اوج تکامل جنگنده‌های نسل چهارم روسیه است. این جنگنده با طراحی پیشرفته و قابلیت‌های مانورپذیری بی‌نظیر، به‌عنوان یک پلتفرم چندمنظوره برای برتری هوایی و مأموریت‌های تهاجمی توسعه یافته است. ورود آن به خدمت در اوایل دهه 2000 نشان‌دهنده تلاش روسیه برای حفظ جایگاه خود در بازار جهانی تسلیحات است. با بهره‌گیری از فناوری‌های نسل چهار و نیم، مانند موتورهایی با بردار رانش متغیر، رادار آرایه فازی و کابین دیجیتال، این جنگنده به سطحی نزدیک به نسل پنجم دست یافته است.
چنگدو جی 10 که به‌عنوان محصولی بومی از صنعت دفاعی چین شناخته می‌شود، ستون فقرات نیروی هوایی این کشور را تشکیل می‌دهد. این جنگنده، با تأکید بر چابکی و فناوری مدرن، برای پاسخ به نیازهای متنوع میدان نبرد طراحی شده و نسخه‌های ارتقاءیافته آن، مانند جی 10C، توانایی‌های چندمنظوره را تقویت کرده‌اند. این هواپیما نشان‌دهنده پیشرفت سریع چین در فناوری نظامی است.
چنگدو جی 10 نتیجه تلاش چین برای دستیابی به خودکفایی در تولید جنگنده‌های پیشرفته است که از دهه 1990 آغاز شد. هدف اصلی طراحی این جنگنده، ایجاد یک پلتفرم چندمنظوره بود که بتواند در نبردهای هوا به هوا و پشتیبانی نزدیک زمینی نقش‌آفرینی کند. نسخه‌های مختلف شامل جی 10A (مدل اولیه)، جی 10B (بهبود آیرودینامیک) و جی 10C (مجهز به رادار AESA) نشان‌دهنده تکامل این جنگنده است. نیروی هوایی چین از آن به‌عنوان یک نیروی چابک و مقرون‌به‌صرفه در دفاع منطقه‌ای و عملیات مشترک استفاده می‌کند.
اویونیک و سیستم‌های حسگر: مغز متفکر جنگنده‌ها
سوخو 35 با رادار Irbis-E PESA و سیستم‌های حسگر پیشرفته، برای نبردهای کلاسیک مناسب است، اما از نظر شبکه محوری ضعیف‌تر عمل می‌کند. جی 10C با رادار AESA و قابلیت‌های جنگ الکترونیک مدرن، در آگاهی موقعیتی و نبردهای شبکه محور برتری دارد. جنگنده روسی از راداری با برد حدود 350 تا 400 کیلومتر استفاده کرده و توانایی رهگیری هم‌زمان 30 هدف و شلیک به 8 هدف را دارد؛ اما در مقابل باید گفت جی 10 از مزایایی همچون سامانه‌های جنگ الکترونیک، نمایشگرهای چندمنظوره و ارتباط داده پیشرفته سود می‌برد.
تسلیحات و قابلیت حمل بار: قدرت تهاجمی
سوخو 35 با ظرفیت حمل 8000 کیلوگرم سلاح (موشک‌های R-77، KAB-500) و 12 جایگاه، برای مأموریت‌های سنگین تهاجمی ایده‌آل است. جی 10C با 6500 کیلوگرم ظرفیت و 11 جایگاه (موشک PL-15، KD-88) چابک‌تر است، اما در حمل بار سنگین محدودتر احساس می‌شود.
پنهان‌کاری (Stealth): یک فاکتور متمایزکننده
هر دو جنگنده فاقد پنهان‌کاری پیشرفته نسل پنجم هستند، اما جی 10C با طراحی بهینه‌تر، سطح مقطع راداری کمتری دارد. سوخو 35 به دلیل اندازه بزرگ‌تر و طراحی قدیمی‌تر، در برابر رادارها آسیب‌پذیرتر است.