ویژه‌ترین اتفاق در پرونده امیررضا معصومی، حضور چند هفته‌ای او در آذربایجان و تمرین کردن با تیم ختاگ گازیموف بود، اما هنوز نه خانی آمده و نه خانی رفته است!
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، سفر نسبتاً طولانی معصومی‌ها به آذربایجان به پایان رسید و آنها چند روز قبل به ماسال برگشتند؛ دستاورد: فعلاً هیچ.
صرفاً هر سه طرف ماجرا نشان دادند چقدر در مواضع خود جدی هستند؛ فدراسیون کشتی آذربایجان در جذب معصومی، فدراسیون کشتی ایران در عدم صدور رضایتنامه و امیررضا معصومی مصمم در دوتابعیتی شدن و پیدا کردن شانس حضور در مسابقات جهانی و المپیک.
فدراسیون کشتی آذربایجان که برخی خواستند اینطور وانمود کنند که درخواستی برای جذب کشتی‌گیر جوان ایرانی نداشته، درخواست رسمی خود برای دریافت رضایتنامه امیررضا معصومی را به فدراسیون کشتی ایران ارسال کرد. فدراسیون هم البته روی موضع قبلی خود مانده؛ به کشتی‌گیر درجه یک رضایتنامه نمی‌دهیم.
امیررضا معصومی هم حالا بیشتر از دو اردو شده که در تمرینات غایب است و باتوجه به اینکه علیرضا دبیر و پژمان درستکار گفته بودند اگر نیاید، از اردو خط خورده و طبیعتاً شانس حضور در مسابقات زیر ۲۳ سال جهان را از دست خواهد داد، همچنان در تصمیم خود مبنی بر دوتابعیتی شدن و حضور در مسابقات جهانی بزرگسالان مُصر است.
امیررضا ۶ مدال جهانی دارد، نوجوانان، جوانان و زیر ۲۳ سال جهان که اگر سال ۲۰۲۳ کشور آلبانی به تیم امید ایران ویزا می‌داد، اکنون تعداد طلا‌های جهانی‌اش احتمالاً به عدد ۷ رسیده بود؛ ۷ طلای جهانی، اما هم او و هم پدرش می‌دانند که زمانی مدال و افتخار اصلی -در بُعد قهرمانی- به نام امیررضا نوشته خواهد شد که مدال قهرمانی جهان در رده بزرگسالان بگیرد که تا امروز او پشت خط امیرحسین زارع مانده و نتوانسته شانس حضور در مسابقات قهرمانی جهان را پیدا کند.
او امسال بیش از هر سال دیگری به دنبال ملی‌پوش شدن بود و همچنان از کنده‌ای حرف می‌زند که در تایم اول مبارزه فینال سنگین‌وزن جام تختی روی زارع اجرا کرد و در نهایت به او دو امتیاز داده شد. کنده‌ای که داوران روی ۲ یا ۴ امتیازی بودن آن، که کادرفنی آن را «کنده نیم‌بند» خوانده بود اختلاف نظر داشتند؛ معصومی معتقد است که آن کشتی، در شرایط برابر پیش نرفته و اگر همان وقت به کنده‌اش ۴ امتیاز داده می‌شد، شرایط می‌توانست کاملاً متفاوت در وقت دوم دنبال شود. هرچند که برخی هم معتقدند زارع اگر ۹ امتیاز هم عقب می‌افتاد قابلیت جبرانش را داشت، همانطور که در فینال المپیک ۲۰۲۴ یکباره اختلاف زیادی بین او و گنو پتریاشویلی ایجاد شد، و اگر کشتی‌گیر گرجستانی آن همه وقتکشی نمی‌کرد و داوری فرار از تشک او را با اخطار و امتیاز جریمه می‌کرد، آن وقت دست زارع به مدال طلای المپیک می‌رسید.
البته که همه اینها حالا یک فرضیه است و هر دو کشتی‌گیر قابلیت بردن در آن مبارزه را داشتند. بهروز یاری، پیشکسوتِ نزدیک به فدراسیون کشتی و علیرضا دبیر چندی قبل گفته بود شاید می‌شد یک سال هم معصومی را به جهانی برد، تا او فکر رفتن و دوتابعیتی شدن را از سر بیرون کند.
گلایه دیگر معصومی‌ها، به بررسی داوری آن صحنه کذایی است؛ آنها توقع‌شان این بود که از چند داور خارجی مثل ابراهیم چی‌چی اوغلو که معمولاً مرجع چنین ابهام‌هایی در داور کشتی ایران بوده، در مورد صحنه مذکور سؤال پرسیده شود و پاسخ او هم به صورت مستند رسانه‌ای شود. شاید تکرار مبارزه سنگین‌وزن، حتی اگر باز هم به ضرر امیررضا معصومی بود، آنها را آرام می‌کرد و راهی باکو نمی‌شدند.
علیرضا دبیر تأکید کرده که به کشتی‌گیر درجه یک رضایتنامه نمی‌دهد. نه او، بلکه سایر فدراسیون‌ها هم این کار را نمی‌کنند. حتی مامیاشویلی، رئیس فدراسیون کشتی روسیه هم که آنها سرآمد انتقال کشتی‌گیر به سراسر دنیا بوده و همیشه از محل دوتابعیتی شدن روس‌ها سود بسیار برده‌اند، وقتی می‌بیند چرمن والی‌یفی که تا چند ماه قبل در روسیه کشتی گرفته، اما فینال قهرمانی اروپا را از ملی‌پوش روس‌ها -زائوربک سیداکوف- می‌برد، نمی‌تواند خشم و عصبانیت خود را کنترل کند و همه دنیا می‌بینند چطور مدال به گردن کشتی‌گیر دوتابعیتی آلبانی می‌اندازد و کنایه‌وار و تحقیرآمیز با او صحبت می‌کند.
مشخصاً مامیاشویلی هم به کشتی‌گیر درجه یک روسیه رضایتنامه نمی‌دهد که امکان بردن ملی‌پوش کشور خودشان را دارد. اگر اخمد تاج‌الدینوف حالا پادشاه ۹۷ کیلوگرم جهان شده و به نام بحرین، همه از جمله عبدالرشید سعدالله‌یف را می‌برد، او هم پیش از آنکه در کشتی روسیه صاحب نام و عنوان شود، دوتابعیتی شده است؛ بنابراین دبیر هم به عنوان رئیس فدراسیون یکی از قطب‌های کشتی دنیا، نمی‌خواهد به معصومی رضایتنامه بدهد. این را بار‌ها گفته و بعید است از موضع خود کوتاه بیاید.
از آن طرف، اما معصومی تا چقدر می‌تواند پشت خط زارع بماند؟ او و پدرش مثال‌های زیادی از قهرمانان بزرگ دارند که عمر قهرمانی‌شان در سایه نفر اول، تمام شده است. کشتی‌گیری که ۶ مدال طلای جهانی در رده‌های سنی مختلف گرفته و حالا مدال بزرگسالان جهان را در کارنامه‌اش کم دارد و اگر آن را نگیرد، حتی اگر دو طلای دیگر هم از امید‌های جهان باتوجه به ۲۱ ساله بودن معصومی و فرصت حضور در دو جهانی زیر ۲۳ سال دیگر به آن اضافه شود، باز بدون مدال محسوب می‌شود.
همچنین او معتقد است عایدی او در کشتی به واسطه نفر دوم بودن، رقم قابل توجهی نبوده و توجه و حمایتی که باید را از مسئولان استانی و شهری دریافت نکرده است. هرچند فردین معصومی از جمله قهرمانان کشتی است که تمکن مالی خوبی دارد، اما امیررضا می‌خواهد از زیر سایه اسم و مال پدر خارج شود. او که چند سال، به اسم «پسر فردین» معرفی می‌شد و حالا با مدال‌هایی که گرفته و جسارت و شجاعتی که از خود روی تشک به نمایش گذاشته، امیررضا معصومی است. قطعاً قابلیت این را هم دارد که از عناوین جهانی پدر سبقت بگیرد.
فردین معصومی قبلاً گفته بود که حتی اگر بمیرد، روحش در خاک آرام و قرار نخواهد گرفت تا وقتی که پسرش، مدال المپیکی که او آرزویش را داشت، به دست آورد.
یکی از ناراحتی‌های معصومی‌ها بابت وعده‌های توخالی است. چند سال قبل بود که عنوان شد یک واحد آپارتمان به عنوان پاداش یکی از مدال‌های طلای جهانی‌اش به او در ماسال اهدا شده، اما آنها می‌گویند چنین اتفاقی رقم نخورده است.
چند سال قبل، هدیه مسئولان ارشد استانی به طلای جهانی امیررضا، دو کارت هدیه ۲۰۰ هزار تومانی بوده است؛ که البته وقتی کامران قاسم‌پور بعد از طلای جهانی ۲۰۲۱ اسلو خود، از دریافت یک کارت هدیه یک میلیون تومانیِ خالی! از مسئولان خبر داده بود، بیراه نیست که جایزه طلای امیررضا، دو کارت هدیه ۲۰۰ هزار تومانی باشد!
چیزی که مشخص است، اکنون گردش مالی خوبی در کشتی جریان دارد، ارقام لیگ بالا رفته، اما همچنان آن شرایط مالی خوب، مربوط به قهرمانان شماره یک و ملی است و حالا هرچند امیررضا در هنگام دریافت رضایتنامه، کشتی‌گیر درجه یک محسوب می‌شود که فدراسیون کشتی به او رضایتنامه نمی‌دهد، اما همچنان به واسطه عدم ملی‌پوش شدن در رده سنی بزرگسالان و نگرفتن مدال المپیک و جهانی این رده سنی، عملاً در دایره مالی درجه یک‌های کشتی جایی ندارد که استخدام رسمی و جایزه‌های کلان و میلیاردی نصیبش شود.
اینطور که پیداست فردین معصومی خیلی علاقه‌ای به این ندارد که پسرش دوتابعیتی شود، او هم مثل هر قهرمان دیگری دوست دارد پسرش بماند و برای ایران افتخارآفرینی کند؛ اما فعلاً امیررضایش دیگر تمایلی به گرفتن طلا در رده سنی امید ندارد و اشباع از طلا‌های رده‌های سنی پایه و امید است. او حالا مدال قهرمانی جهان و حمایت و احترامی به اندازه طلای المپیک و جهانی می‌خواهد. شبیه به برخوردی که در آذربایجان دید؛ جبرئیل حسن‌اف قهرمان پیشین کشتی جهان که اکنون در کادرفنی تیم ملی آذربایجان است، با تشریفات کامل به مرز آمده و امیررضا و پدرش را به باکو برد. رئیس فدراسیون کشتی آذربایجان که یکی از وزرا نیز هست، در جلسه با معصومی‌ها گفت که می‌داند چه گوهری امروز میهمان آنهاست.
اینجا یک قطعه پازل گمشده، شاید با جاگذاری مناسب آن، دیگر صحبتی از دوتابعیتی شدن امیررضا معصومی به میان نیاید و فردا روز نگران این نباشیم که معصومیِ جسور، با دوبنده تیم ملی کشور دیگری، شاید نماینده ما را در فینال جهانی ببرد. او خودش می‌تواند نماینده سنگین‌وزن ایران در میدان‌های المپیک و جهانی باشد، در کنار باور به اینکه امیرحسین زارع هم یکی از بهترین‌های کشتی ایران و جهان است.
∎