به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مثلاً حالا که یکی از مهم‌ترین مسائل بسیاری از کشورها، بحران‌های آب و هوایی است، کشورهای مختلف از داده‌های عظیم ماهواره‌ای و هواشناسی هوش مصنوعی کمک می‌گیرند تا بتوانند در حل کم آبی و یا پیش‌بینی سیل و یا جلوگیری از خشکسالی از هوش مصنوعی استفاده کنند.
اما بد نیست بدانید این فناوری به‌روز دنیا که کم‌کم در حال تبدیل‌شدن به یکی از الزامات بشری است، خودش بخش قابل توجهی از آب جهان را می‌بلعد! درواقع در این روزها یک پارادوکس جهانی، گریبان دنیای فناوری را گرفته که هوش مصنوعی می‌تواند به مبارزه با کم‌آبی کمک کند؛ اما در عین‌حال خود نیز به کم‌آبی دامن می‌زند.
این قصه دلیل ساده‌ای هم دارد؛ زیرا مراکز داده، ستون فقرات اقتصاد دیجیتال مدرن و هوش مصنوعی‌اند؛ اما سرورهای آنها که به شکل شبانه‌روزی در حال کار است، نیاز به خنک‌سازی شدید دارد و آب، واسطه خنک‌کننده اصلی این تاسیسات است و درواقع زیرساخت‌های هوش مصنوعی این روزها در جهان، به یکی از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان آب جهان تبدیل شده است.
مثلا شرکت‌های فناوری مثل گوگل در سال ۲۰۲۲، به بیش از ۲۱میلیارد لیتر و مایکروسافت به حدود ۵/۱۵میلیارد لیتر آب برای خنک‌کردن سرورهای خود نیاز دارند. مشکل بعدی این است که معمولا این شرکت‌ها در مناطق کم‌آبی مثل آریزونا و یا نوادا واقع شده‌اند که این تهدید را دوچندان می‌کنند و مهم‌تر از آن، چنین شرکت‌هایی طبق قانون، لازم نیست میزان مصرف آب خود را به‌طور شفاف اعلام کنند.
بد نیست بدانید به تازگی این شرکت‌ها به راه‌حل‌هایی هم فکر کرده‌اند. ازجمله اینکه سرورهای خود را زیر آب قرار دهند تا برای خنک‌کردن آنها به آب مصرفی نیاز نداشته باشند.