به گزارش همشهری‌آنلاین، در یورو ۲۰۲۵زنان، تیم ملی انگلیس توانست انتقام شکست تیم مردان این کشور را از تیم ملی اسپانیا بگیرد و از عنوان قهرمانی خود در این رقابت‌ها دفاع کند. سه‌شیرهای زن البته انتقام شکست در فینال جام‌جهانی را از همین اسپانیا هم گرفتند. آنها همه دیدارهای حذفی را در وقت اضافه به پایان بردند و در ۲بازی ازجمله فینال در پنالتی به پیروزی رسیدند. انگلیسی‌ها در بازی فینال ۳قهرمان داشتند؛ سارینا ویگمن که سومین یوروی خودش را برد (یکی با هلند و دو تا با انگلیس)، هانا همپتون که با مهار پنالتی‌ها جام را به خانه برگرداند و کلویی کلی که ذخیره طلایی بود.
آلمان همچنان با ۸عنوان قهرمانی پرافتخارترین تیم در یوروی زنان است.
یوفا اعلام کرده از برگزاری یوروی زنان نه‌تنها هیچ سودی نکرده که حتی بین ۲۰تا ۲۵میلیون دلار هم ضرر کرده!
انگلیس در مراحل حذفی کمتر از ۵دقیقه از حریفان خود پیش افتاد که یک دقیقه آن به گل دقیقه۱۱۹به ایتالیا مربوط می‌شود. این تیم در ۳۶۰دقیقه بازی (هر ۳بازی ۱۲۰دقیقه)، ۱۷۳دقیقه از رقبا عقب بود.
اسپانیا ۴برابر انگلیس (۶۳) در نیمه حریف پاس داد (۲۴۱) و ۲۵لمس توپ در محوطه جریمه انگلیس داشت، درحالی‌که انگلیس در آن سوی زمین فقط ۷بار توپ را لمس کرد.
این نخستین قهرمانی زنان اروپا از سال۱۹۸۴ بود که قهرمان با ضربات پنالتی مشخص شد. در آن دوره انگلیس به سوئد باخت، اما این بار خبری از شکست نبود. تیم ملی فوتبال انگلیس برای مدت طولانی - چه در بخش مردان و چه در بخش زنان - در مسابقات بین‌المللی در ضربات پنالتی شکست می‌خورد.
از زمان سرمربیگری سارینا وینگمن، انگلیس ۴مسابقه خود را با پنالتی برده، درحالی‌که پیش از او هر ۴بازی در پنالتی‌ها را واگذار کرده بود. سرمربی تیم ملی انگلیس پیش از این به نخستین سرمربی تاریخ، چه مرد و چه زن، تبدیل شده بود که به ۵فینال متوالی تورنمنت‌های بزرگ رسیده است. وینگمن از ۳۲بازی خود در تورنمنت‌های بین‌المللی، ۲۷بازی را برده است (۸۴درصد). او پس از گرو بیزانز، تینا تئونه-مایر و سیلویا نید، چهارمین سرمربی در تاریخ یورو است که با یک کشور از عنوان قهرمانی خود دفاع می‌کند، اما نخستین سرمربی است که این افتخار را برای تیمی غیر از آلمان به‌دست می‌آورد.
همپتون از ۱۱ضربه‌ای که در پنالتی‌ها به‌سوی دروازه‌اش زده شد، فقط ۳ضربه را نتوانست بگیرد. همپتون در کودکی دچار بیماری بود و چند عمل انجام داده و به او توصیه شده بود هرگز بازی نکند. وضعیت ۲ستاره دیگر این رقابت‌ها هم مشابه همپتون بود؛ آن-کاترین برگر، دروازه‌بان آلمان که سرطان را شکست داد و عامل صعود تیمش به نیمه‌نهایی بود و آیتانا بونماتی اسپانیایی که ۳هفته پیش از آغاز یوروی زنان به‌دلیل ابتلا به مننژیت، در بیمارستان بستری بود ولی در این تورنمنت بهترین بازیکن شد.
کلویی کلی شاید می‌توانست جایزه بازیکن برتر جام را ببرد، اما او در هیچ‌یک از مسابقات به‌عنوان بازیکن اصلی وارد زمین نشد. او گل قهرمانی یورو ۲۰۲۱، گل قهرمانی فینالیسیما، پنالتی منجر به قهرمانی یورو۲۰۲۵و پاس‌گل مساوی در فینال امسال را ثبت کرده است. کلویی در دیدار پایانی در دقیقه۴۱به زمین بازی رفت، دقیقه۵۷ پاس‌گل داد و پنالتی آخر را هم گل کرد. او در مرحله یک‌چهارم هم پنالتی سرنوشت‌سازی را به سوئد زد و در نیمه‌نهایی و در فاصله یک دقیقه مانده به پایان مسابقه گل پیروزی را به ایتالیا زد. کلویی کلی امسال هم قهرمان یورو شد و هم با آرسنال قهرمان لیگ قهرمانان اروپا.
انگلیس پس از آلمان (۱۹۸۹، ۱۹۹۱ و ۶قهرمانی متوالی بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۳) دومین تیمی است که از عنوان قهرمانی خود در مسابقات قهرمانی زنان اروپا دفاع می‌کند.
این دومین فینال یوروی زنان بود که به ضربات پنالتی کشیده شد، پیش از این انگلیس سال۱۹۸۴در فینال مغلوب سوئد شده بود.
انگلیس با اینکه در مرحله حذفی مسابقات (با احتساب وقت‌های تلف‌شده) فقط ۴دقیقه و ۵۲ثانیه از حریف خود پیش بود، قهرمان یورو۲۰۲۵ شد. این کمترین زمانی است که یک تیم قهرمان در دور حذفی مسابقات قهرمانی یوفا یا جام‌جهانی زنان، از حریف خود پیشی گرفته.
با احتساب ضربات پنالتی، نرخ تبدیل پنالتی به گل در یورو ۲۰۲۵ فقط ۵۵درصد بود (۲۸گل از ۵۱پنالتی گرفته شده) که پایین‌ترین رکورد در مسابقات قهرمانی یوفا یا جام‌جهانی زنان (از سال۲۰۱۱) است.
ماریونا کالدنتی با ۳گل و ۸پاس گل در سال۲۰۲۵در تمام رقابت‌ها، بیشترین تأثیر را روی گل‌های اسپانیا داشته است (۱۱گل).
به لطف پاس گل کلویی کلی برای گل تساوی، انگلیس در یورو ۲۰۲۵، ۱۰گل (۵گل و ۵پاس‌گل) توسط بازیکنان تعویضی خود به ثمر رسانده است که این بیشترین رکوردی است (از سال۲۰۱۳) که یک تیم در یک دوره از مسابقات قهرمانی زنان یوفا ثبت کرده.
با گل‌های سر ماریونا کالدنتی از اسپانیا و آلیسیا روسو از انگلیس، این نخستین فینال یوروی زنان اروپا (از سال ۱۹۹۷) بود که هر دو تیم با ضربه سر به گل رسیدند. هر دو بازیکن همراه با آرسنال قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده بودند.