به گزارش خبرنگار رکنا، در روزهای اخیر شاهد سوختن بیش از ۲۰ هزار نخل در آبادان بودیم؛ اتفاقی که برای مردم جنوب، فقط از بین رفتن درخت نیست، بلکه فروپاشی بخشی از هویتشان است. نخل برای جنوبی‌ها صرفاً یک منبع درآمد نیست؛ ریشه در فرهنگ و زندگی‌شان دارد. از نظر اقتصادی نیز این آتش‌سوزی ضربه‌ای جدی وارد کرده است؛ بسیاری از نخل‌داران هستی‌شان را از دست داده‌اند و حتی بازار خرما به این اتفاق واکنش فوری نشان داده است. در این میان یکی از نمایندگان مجلس اعلام کرده که وزارت نیرو و جهاد کشاورزی باید مسئول پرداخت خسارت‌ها باشند. اما سوال اینجاست: چرا با وجود هشدارهای قبلی کشاورزان، اقدامی پیشگیرانه صورت نگرفت و بحران تا این حد گسترش یافت؟
پاسخ سخنگوی صنعت آب کشور به رکنا
در واکنش به این فاجعه، سخنگوی صنعت آب کشور در گفت‌وگو با خبرنگار رکنا توضیحاتی ارائه داد. او گفت:
«در استان خوزستان برخی از مصرف‌کنندگان آب، جزو بد مصرف‌کنندگان عمده هستند و مصرفی فراتر از ظرفیت تأمین‌شده دارند؛ همین موضوع هم روی کیفیت و هم بر کمیت آب تأثیر مستقیم گذاشته است. البته موضوع ناپایداری منابع آبی خوزستان مسأله تازه‌ای نیست. برای مثال، توسعه کشت نیشکر در ده‌ها هزار هکتار از اراضی استان، هم برداشت آب گسترده دارد و هم پساب شور آن به منابع بازمی‌گردد، که به بی‌تعادلی در تراز جریان‌ها و نهایتاً هجوم آب دریا به زمین‌های کشاورزی می‌انجامد.»
او همچنین با اشاره به طرح‌های ناتمام در خوزستان گفت:
«ما چند پروژه در حال اجرا در این منطقه داریم، اما متأسفانه به دلایل مختلف، این پروژه‌ها پیش نرفته‌اند یا به صورت ناقص اجرا شده‌اند. برای مثال، مشابه الگوهایی که برای مدیریت مصرف در تهران طراحی کرده‌ایم، برای خوزستان نیز جداول مصرفی مشخص شده، اما به دلیل مخالفت‌های اجتماعی، برخی پروژه‌ها مانند قفل‌های کشتیرانی روی بهمن‌شیر یا پروژه‌های مورد نظر در مناطق دیگر اجرایی نشده‌اند.»
سخنگو در پایان افزود:
«مردم خوزستان اکنون آسیب دیده‌اند و باید این را بپذیریم. چاره‌ای نداریم جز آنکه مصرف آب در این استان را معقول کنیم و مصرف‌کنندگان غیرمعقول را – که هم به کمیت و هم به کیفیت آب ضربه می‌زنند – کنترل کنیم. امیدواریم این اقدامات در آینده نزدیک عملیاتی شود.»
با وجود این توضیحات، همچنان یک نکته حیاتی بی‌پاسخ مانده و آن اینکه چرا هشدارهای پیشین کشاورزان و کارشناسان نادیده گرفته شد؟ اگر در گذشته نیز چنین بحران‌هایی رخ داده و آثارشان روشن بوده، چرا هیچ اقدام بازدارنده‌ای صورت نگرفته است؟ در آتش گرفتن ۲۰ هزار نخل، تنها سوءمدیریت آبی و بد مصرفی نقش ندارند؛ این زخم، نتیجه مستقیم ناهماهنگی نهادها، تأخیر در اجرای پروژه‌های حیاتی، و بی‌توجهی به صدای کشاورزانی است که سال‌هاست فریاد بی‌آبی می‌زنند.
آبادان فقط یک حادثه زیست‌محیطی را تجربه نکرد؛ بلکه یک فاجعه هویتی، اقتصادی و اجتماعی را پشت سر گذاشت که اگر با همان روال پیشین مدیریت شود، نه‌فقط نخل‌ها، که آینده‌ای کامل خواهد سوخت.