شناسهٔ خبر: 73958032 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: بهار | لینک خبر

روزگار سخت مردم ایران؛ زندگی در میانه بی‌برقی، بی‌آبی و بی‌پولی

صاحب‌خبر -
گروه جامعه: در روز‌هایی که هوای تهران داغ‌تر از همیشه شده و شاخص‌های کیفیت هوا بار دیگر در مرز هشدار قرار دارد؛ «آب» هم به لیست بحران‌های جاری مردم اضافه شده است. مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران، در اظهارنظری رسمی تأیید کرده که تنش آبی در پایتخت تشدید شده و از مردم خواسته برای جلوگیری از افت فشار، صرفه‌جویی کنند. او در حالی این هشدار را داده که بسیاری از مناطق تهران پیش‌تر با قطعی آب یا افت محسوس فشار مواجه شده‌اند.
 
به گزارش رویداد۲۴، آنچه بیش از خود خبر اهمیت دارد، اما شنیده شدن آن در موقعیت اجتماعی و اقتصادی‌ای فعلی است. شرایط به نحوی است که مردم هم‌زمان با قطعی‌های گسترده برق و خاموشی‌های نسبتا بی‌برنامه، اختلال‌های جدی اینترنت، و رشد مداوم قیمت‌ها مواجه هستند و حالا باید هشدار کم‌آبی در پایتخت را هم بشنود.

خاموشی‌های مکرر و چالش تاب‌آوری مردم
در حالی‌که جنگ دوازده‌روزه با اسرائیل را تازه پشت سر گذاشته‌ایم و مردم با انبوهی از بحران‌های هم‌زمان مواجه هستند؛ رسما تاب‌آوری مردم به چالش کشیده شده است.در هفته‌های اخیر، قطعی برق در شهر‌های بزرگ مثل تهران، کرج، مشهد، اهواز و استان‌های شمالی با شدت ادامه دارد. گزارش‌ها نشان می‌دهند که این خاموشی‌ها باعث شده مردم در گرمای بالای ۴۰ درجه با مشکلات بسیاری مواجه شوند؛ مشکلاتی که حتی در بخش‌های درمانی و خدمات عمومی نیز اثرگذار بوده‌اند. این وضعیت ضمن کاهش رفاه عمومی، فعالیت کسب‌وکار‌های خرد و بیمارستان‌ها را نیز مختل کرده است.

اینترنت ناپایدار و اختلال‌های گاه و بی‌گاه
مشکل مردم، اما وقت بی‌برقی نیست. اوضاع اینترنت نیز بر دشواری‌های زندگی افزوه است. کاهش شدید سرعت اینترنت و فیلیترینگ یک روی سکه و روی دیگر اختلال‌های مکرر است. از GPS‌ها گرفته تا کارتخوان‌ها؛ هر روز یک چیز کار نمی‌کند و به نوعی مردم را آزار می‌دهد. آنتن‌های موبایل نیز گاه و بی‌گاه در رفت و آمد است!اختلال‌های روزانه و قطع‌و‌وصل‌های ناگهانی، زندگی دیجیتالی مردم، آموزش آنلاین و مشاغل اینترنت‌محور را دچار خلل کرده است. در شرایطی که میلیون‌ها ایرانی از طریق فضای مجازی امرار معاش می‌کنند، این وضعیت معیشت بسیاری را به خطر انداخته است.

آب؛ بحران جدی پایتخت
در این شرایط بحران آب هم اضافه شده است. مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران، هشدار داده: «تنش آبی تشدید شده و مردم باید صرفه‌جویی کنند تا افت فشار رخ ندهد.» او وعده داده که یکی از پروژه‌‎های آبرسانی تا پایان تابستان به بهره‌برداری برسد. اما این وضعیت نشان واضحی از ناکارآمدی است و صدای همه را درآورده است. کشوری که منابع داشت، امروز با بحران آب شهری مواجه است. وزارت نیرو زیر تیغ انتقادات است و همین امروز طی گزارش مفصل هشدار داده که با این شیوه مدیریت فقط به فاصله مردم و حاکمیت افزوده می‌شود.

قیمت‌ها سر به فلک می‌کشد
تحمل مشکلاتی مثل بی‌برقی و بی‌آبی و قطع اینترنت وقتی سخت‌تر می‌شود که بدانیم این مردم هر لحظه و هر جا در جنگ با غول گرانی بوده و تحت فشار‌های بسیار اقتصادی هستند.شرایط اقتصادی کشور تقریبا هیچ چشم‌انداز روشنی ندارد. قیمت کالا‌های اساسی به شکل بی‌سابقه‌ای افزایش یافته و سفره‌های مردم روز به روز کوچک‌تر می‌شود. با آنکه بار‌ها وعده کنترل تورم داده شده، اما همچنان در بسیاری از اقلام خوراکی، رشد قیمت‌ها حتی فراتر از آمار رسمی است. مثلا افزایش ۵۲ درصدی قیمت نان در مراکز استان‌ها طی هفته‌های اخیر به یکی از مهم‌ترین چالش‌های اقتصادی و اجتماعی کشور تبدیل شده است.در کنار تورم، رکود نیز بیداد می‌کند. بازار‌ها کسادتر از همیشه‌اند و در گفت‌و‌گو با فروشندگان، تنها واژه تکرارشونده «درآمد نیست» است. حقوق‌بگیران نیز می‌گویند هزینه زندگی ماه‌هاست از درآمدشان جلو زده است.

نگرانی‌های سیاسی و منطقه‌ای
همه اینها یک طرف؛ این مردم هنوز زیر سایه تحولات سیاسی در داخل و خارج کشور روزگار می‌گذرانند و به شدت نسبت به آینده نگران هستند. تقویت بحران‌های داخلی هم‌زمان با سیر تحولات منطقه‌ای، احساس ناامنی و بی‌ثباتی را افزایش داده است. جنگ دوازده‌روزه اخیر با اسرائیل، به پایان رسیده، اما هم آتش بس همچنان شکننده است و هم این تنها یکی از نگرانی‌های سیاسی مردم ایران است. هنوز تکلیف مذاکره معلوم نیست و این بلاتکلیفی آثار واضحی بر اقتصاد کشور و زندگی مردم دارد.

زندگی در بحران مداوم
ایران این روز‌ها صحنه هم‌زمان چندین بحران است؛ از خاموشی و بی‌آبی گرفته تا تورم افسارگسیخته، اختلال‌های روزمره اینترنت و نگرانی‌های امنیتی و سیاسی. این وضعیت، صرفاً مجموعه‌ای از مشکلات فنی یا اقتصادی نیست، بلکه بازتابی از ضعف مدیریت منسجم، ناهماهنگی نهادی و بی‌اعتمادی روزافزون میان جامعه و ساختار رسمی است. در چنین شرایطی، وعده‌های کلیشه‌ای دیگر پاسخگو نیستند؛ مردم به شفافیت، عمل‌گرایی و تغییر واقعی نیاز دارند. هر تأخیر بیشتر، تنها فاصله‌ها را عمیق‌تر خواهد کرد.