به گزارش روز شنبه ایرنا از تارنمای اسپوتنیک موندو، در بمباران رژیم اسرائیل علیه تنها کلیسای کاتولیک غزه، دست‌کم سه نفر جان خود را از دست دادند و «گابریل رومانِیی» (Gabriel Romanelli) کشیش آرژانتینی زخمی شد. این حمله دولت «خاویر میلی» رئیس‌جمهوری آرژانتین را در یک چالش دیپلماتیک بی‌سابقه قرار داد: برای نخستین بار از زمان روی کارآمدن میلی و ایجاد اتحاد نامحدود و پیوند ناگسستنی بوئنوس‌آیرس و تل‌آویو، وزارت امور خارجه آرژانتین «نگرانی جدی» خود نسبت به اقدام نظامی اسرائیل را ابراز کرد؛ بدون اینکه انگشت اتهام را به سمت متحد خود به عنوان مسئول مستقیم آنچه اتفاق افتاده، نشانه بگیرد.

در بیانیه وزارت امور خارجه آرژانتین آمده است: دولت آرژانتین نگرانی خود را به مقام‌های (رژیم) اسرائیل منتقل کرده و اطمینان دارد که کمک‌های لازم به پدر رومانیی و همچنین اعضای جامعه آسیب‌دیده ارائه خواهد شد.

خاویر میلی از زمان روی کار آمدن به عنوان رئیس‌جمهوری این کشور آمریکای جنوبی در سال ۲۰۲۳، سیاست همسویی بی‌قید و شرط با رژیم «بنیامین نتانیاهو» را حفظ کرده است. وی در فوریه ۲۰۲۴ (بهمن- اسفند ۱۴۰۲) به عنوان اولین مقصد بین‌المللی خود از سرزمین‌های اشغالی بازدید کرد و پس از آغاز جنگ علیه غزه نیز حمایت از «حق دفاع از خود» رژیم صهیونیستی را ابراز و محکومیت‌های دیپلماتیک تل‌آویو توسط سازمان‌های بین‌المللی را رد کرد.

رئیس‌جمهوری آرژانتین همچنین در گفت‌وگو با شبکه خبری سی‌ان‌ان آمریکا اطمینان داد که «اسرائیل حتی یک مورد افراط هم در نوار غزه انجام نمی‌دهد».

وی بارها تاکید کرده است که متحدان اصلی بین‌المللی دولت آرژانتین، آمریکا و رژیم صهیونیستی هستند. این در حالی است که وضعیت در غزه همچنان رو به وخامت است و به گفته مقام‌های فلسطینی، ارتش اسرائیل در جریان حملات خود بیش از ۸۰۰ مسجد را ویران کرده است. در این شرایط، کلیسای خانواده مقدس به عنوان آخرین پناهگاه بشردوستانه برای صدها نفر عمل می‌کرد.

به این ترتیب، واکنش به حمله به کلیسایی که توسط یک کشیش آرژانتینی اداره می‌شود، نشان‌دهنده شکاف بی‌سابقه‌ای بین لفاظی‌های رسمی و اقدام دیپلماتیک دولت بوئنوس آیرس است.

گابریل رومانیی، ۵۳ ساله متولد بوئنوس آیرس، ماه‌ها مکالمات روزانه‌ای با پاپ فرانسیس فقید داشت و شخص او تماس‌های شبانه خود را با پاپ برای اطلاع از وضعیت پناهندگان در غزه فاش کرد. پس از مرگ پاپ فرانسیس، پاپ لئو چهاردهم به این رابطه ادامه داد و «غم عمیق» خود را از این حمله ابراز و درخواست خود را برای «آتش‌بس فوری» تکرار کرد.

بیانیه رسمی آرژانتین اگر چه مختصر بود (فقط سه پاراگراف) اما از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا اولین بیانیه عمومی دولت آرژانتین است که اقدام نظامی اسرائیل را، هرچند به شکلی ظریف، زیر سوال می‌برد.

محکومیت مشروط

«خوان ونتورینو» تحلیلگر بین‌المللی به اسپوتنیک گفت: این بیانیه دارای یک سوگیری ایدئولوژیک است: در هیچ کجا به مسئولیت اسرائیل در این حمله اشاره‌ای نشده است.

در این پیوند، وی هشدار می‌دهد که این بیانیه رسمی، نشان‌دهنده موضع دیپلماتیکی است که ناشی از نزدیکی سیاسی بین خاویر میلی و رژیم تل‌آویو است و این امر مانع از محکومیت رسمی، حتی در موردی که مربوط به یک شهروند آرژانتینی مجروح در خارج از کشور باشد، می‌شود.

این کارشناس تاکید کرد: روابط بوئنوس آیرس با اسرائیل به حدی رسیده است حتی زمانی که قربانیان مستقیمی وجود داشته باشد، پاسخگو نیست.

به عقیده ونتورینو، این ماجرا، نوعی از دیپلماسی‌ را آشکار می‌کند که به جای اصولی مانند حمایت کنسولی یا دفاع از اماکن مذهبی، توسط تعلقات ایدئولوژیک هدایت می‌شود.

وی می‌افزاید: عقل سلیم می‌گوید که یک کشیش مجروح، خط قرمزی است که نمی‌توان از آن عبور کرد، اما برای دولت، این امر حتی دلیلی برای اشاره به افراد مسئول نیست.

این تحلیلگر با اشاره به استاندارد دوگانه در واکنش رسمی دولت آرژانتین گفت: اگر یک آرژانتینی مورد حمله یک غزه‌ای قرار می‌گرفت، واضح است که توبیخ بسیار شدیدتر بود.

جهت‌گیری ژئوپلیتیکی

ونتورینو بر این باور است که این ماجرا نه تنها به رابطه با اسرائیل، بلکه به تغییر عمیق‌تری در سیاست خارجی آرژانتین نیز اشاره دارد. «آنچه تعجب‌آور است این است که نهادهای ملی به تل آویو اجازه می‌دهند جایگاه آرژانتین به عنوان یک کشور بی‌طرف را کنار بگذارد.»

به گفته این تحلیلگر، دیپلماسی آرژانتین تحت منطقی متمرکز بر رئیس‌جمهوری در حال تغییر شکل است. وی خاطرنشان کرد: جهت‌گیری‌ها بیشتر به تمایل شخصی رئیس‌جمهوری بستگی دارد تا منافع ساختاری کشور.

به گفته این کارشناس، «این شخصی‌سازی روابط دوجانبه، اعتبار بین‌المللی آرژانتین را تضعیف می‌کند و «بر انسجامی که این کشور از نظر تاریخی خود را در مجامع چندجانبه ایجاد کرده، تاثیر می‌گذارد.»

وی استدلال می کند که حمله به کلیسا در غزه نشانه دیگری از این روند است. دولت آرژانتین به جای محکوم کردن عملی که غیرنظامیان را در معرض خطر قرار داده و اصول اساسی حقوق بین‌الملل را نقض می‌کند، «موضع بی‌تفاوتی» را برگزیده است».