به گزارش خبرگزاری ایمنا، در نوار غزه، سحر هنوز کامل از راه نرسیده بود که صدای گلوله و انفجار، بار دیگر خواب را از چشم مردمان خسته ربود. به گزارش المیادین از بامداد امروز، بیش از ۳۰ فلسطینی در اثر تیراندازی نظامیان رژیم اشغالگر اسرائیل در نوار غزه به شهادت رسیده‌اند که در میان آنان ۷ نفر از افرادی بودند که برای دریافت کمک‌های انسانی آمده بودند.

در خیابان صلاح‌الدین، جایی که کمک‌های بشردوستانه میان مردم گرسنه توزیع می‌شود، ارتش اسرائیل با دقت بی‌رحمانه‌ای تجمع‌ها را هدف گرفت. شش نفر مجروح شدند. افرادی که هیچ سلاحی به همراه نداشتند. در خان‌یونس هم، پنج نفر دیگر قربانی همان سناریوی وحشت شدند؛ باز هم نزدیکی محل توزیع کمک‌ها، باز هم هدف‌گیری آگاهانه نیازمندان.

اما گلوله، تنها چیزی نیست که جان فلسطینی‌ها را می‌گیرد. در گوشه‌وکنار بیمارستان‌های غزه، کودکان نحیف با چشم‌هایی گودافتاده، نفس‌های بریده و بدن‌هایی که جز استخوان چیزی از آن نمانده، یکی‌یکی خاموش می‌شوند. به گزارش دفتر رسانه‌ای دولت در غزه، ۶۹ کودک، از آغاز جنگ تاکنون، نه در میدان نبرد، بلکه از گرسنگی مطلق جان داده‌اند.

بخش‌های اورژانس پر است از کودک و بزرگسالانی که با ضعف شدید، بی‌رمق و درمانده، در آستانه مرگ ایستاده‌اند. وزارت بهداشت هشدار داده است: صدها نفر، مخصوصاً کودکان، اگر همین امروز غذا نرسد، فردا دیگر در این دنیا نخواهند بود. و این، جنایتی‌ست که صدای انفجار ندارد.

در همین ساعات، ارتش اسرائیل خانه‌ها را یکی پس از دیگری با خاک یکسان می‌کند. در بیت‌حانون، جبالیا و شمال غزه، صدای انفجار خانه‌ها با ناله کودکان گرسنه درهم می‌آمیزد. در خان‌یونس، تنها با یک حمله هوایی، پنج نفر جان دادند و ده‌ها نفر مجروح شدند؛ نه در سنگر، که در خانه‌های ساده و فروریخته‌شان.

و آمار، مانند چاقوی کندی که بر زخم جان می‌کشد، هر روز بالاتر می‌رود: بیش از ۵۸ هزار و ۶۰۰ شهید از هفتم اکتبر تا امروز؛ بیش از ۱۳۹ هزار مجروح. و هنوز نه پایان جنگ پیداست، نه نشانی از وجدان جهانی.

در غزه، کودکان نه فقط با بمب، که با گرسنگی کشته می‌شوند؛ و این جنایتی‌ست که تاریخ، بی‌تردید، آن را فراموش نخواهد کرد.