به گزارش خبرنگار خبرگزاري برنا، در سرزمینی که برای هر فرصت شغلی، صفی از جوانان امید بسته‌اند، بانک‌هایی هستند که در نقش «درِ بسته»ای ظاهر شده‌اند که نه کلیدی دارد و نه کلیدداری. در پنجمین نشست کارگروه اقتصاد، اشتغال و سرمایه‌گذاری خراسان شمالی، محمودرضا معموری، معاون اقتصادی استاندار، با زبانی تیز و لحنی بی‌تعارف هشدار داد: «بانک‌هایی که همچنان در سکون‌اند، آماده شنیدن نام خود در رسانه‌ها باشند.»
او بانک‌های کم‌تحرک را نه‌تنها عامل تأخیر، بلکه سد توسعه خواند و گفت: «تسهیلات جزء ۳ و ۴ باید موتور محرک اقتصاد باشد، نه سوژه گزارش‌های خاک‌خورده. اما برخی بانک‌ها، گویی با توسعه قهر کرده‌اند؛ چون نه گره می‌گشایند و نه قفل را می‌شناسند.»
اما در سایه همین اعتراض، نکته‌ای پررنگ‌تر خودنمایی می‌کند: سکوت نمایندگانی که باید در قامت دیده‌بان و دادخواه ظاهر شوند، کجاست؟ چرا وقتی استانداری فریاد می‌زند، صدا از صندلی‌های سبز نمی‌آید؟ مردمی که به پای صندوق رفتند، نپرسند که پس آن صدای بلند در مجلس، چه شد؟ اگر بانک خواب است، مجلس چرا بیدار نمی‌کند؟
شاید وقت آن رسیده که برخی از نمایندگان نیز بدانند «اگر به گِل نشستن قایق اقتصاد، صدای‌شان را بلند نکند، طوفان نارضایتی مردم، رأی اعتمادشان را خواهد برد». اگر بانک‌ها پرونده‌ها را خاک می‌زنند، وام‌ها را معلق نگه می‌دارند و پاسخ‌گو نیستند، چرا نمایندگان استان در کمیسیون‌های اقتصادی، فریاد عدالت‌خواهی سر نمی‌دهند؟ آیا وقت آن نرسیده از تماشاگر به نقش‌آفرین بدل شوند؟
سخن پایانی:
بانک‌هایی که باید امانت‌دار اعتماد مردم باشند، اکنون خود به مانعی در مسیر توسعه بدل شده‌اند؛ بنگاه‌هایی که گاه بیشتر به خزانه‌دار مصلحت خود شبیه‌اند تا شریک تولید. و نمایندگانی که هنوز غبار مصلحت‌اندیشی را از چهره خود نَشُسته‌اند، باید بدانند که رأی مردم، نه سند مالکیت کرسی، که امانتی برای مطالبه‌گری بی‌وقفه است. در این معادله توسعه، هم سکوت بانک خیانت است، هم بی‌تفاوتی نماینده؛ و اگر قرار باشد چرخ اقتصاد با این بی‌مسئولیتی بچرخد، دیر یا زود، صدای خرد شدن اعتماد مردم بلند خواهد شد.
انتهای پیام