به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در دوم تیرماه سال جاری، نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عملیاتی موشکی علیه پایگاه هوایی "العدید" در خاک قطر اجرا کرد؛ پایگاهی که به‌عنوان بزرگ‌ترین و پیشرفته‌ترین پایگاه نظامی آمریکا در خلیج فارس شناخته می‌شود. این حمله، در پاسخ به تجاوزات آمریکا و رژیم صهیونیستی انجام شد و از لحاظ فنی و نظامی، رویدادی کم‌سابقه در تاریخ تقابل مستقیم ایران و ایالات متحده به حساب می‌آید.
آنچه اما اهمیت ویژه‌ای به این عملیات می‌بخشد، نه صرفاً قدرت تخریبی آن، بلکه اثبات ناکارآمدی سامانه‌های پدافندی ایالات متحده در برابر موشک‌های بالستیک ایرانی است؛ موضوعی که بار دیگر، مشابه حمله سال 2020 به پایگاه "عین‌الاسد" در عراق، موجب شوک امنیتی و استراتژیک برای پنتاگون شد.
پنتاگون و اعترافی دیرهنگام به یک شکست
با گذشت بیش از 20 روز از حمله ایران به پایگاه "العدید"، پنتاگون بالاخره با انتشار بیانیه‌ای تأیید کرد که در جریان این حمله، حداقل یک موشک بالستیک ایرانی به گنبد ژئودزیکی که محل تجهیزات ارتباطی اسکادران 379 نیروی هوایی آمریکا بود، اصابت کرده است. این تجهیزات، به ارزش تقریبی 15 میلیون دلار، نقشی کلیدی در ارتباطات امن، شنود سیگنالی و پایش منطقه‌ای داشتند.
برخلاف ادعای اولیه سخنگوی پنتاگون مبنی بر رهگیری 13 موشک از مجموع 14 موشک شلیک‌شده و "جزئی" بودن خسارات، تحلیل‌های دقیق تصاویر ماهواره‌ای توسط شرکت Planet Labs و خبرگزاری آسوشیتدپرس نشان داد که گنبد هدف به طور کامل نابود شده و ساختمان‌های پیرامونی آن نیز آسیب جدی دیده‌اند. این افشاگری‌ها، سیاست دیرینه پنهان‌کاری در نهادهای نظامی آمریکا را بار دیگر به چالش کشید.
موشک‌های گران‌قیمت برای رهگیری‌ای ناتمام
پایگاه Military Watch و دیگر منابع نظامی گزارش دادند که ارتش آمریکا برای رهگیری این 14 موشک ایرانی، بین 30 تا 34 موشک پاتریوت شلیک کرده است؛ موشک‌هایی که هر یک بین 3 تا 5 میلیون دلار هزینه دارند. بر این اساس، آمریکا برای مقابله با این حمله حدود 136 میلیون دلار صرف کرده است، آن هم در حالی که موفق به جلوگیری کامل از نفوذ موشک‌های ایرانی نشده و گنبد ارتباطی حیاتی خود را از دست داده است.
به گفته دن کین، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا، این رویداد به "بزرگ‌ترین استفاده از سامانه پاتریوت در تاریخ نظامی ایالات متحده" منجر شده است؛ اعترافی که بیشتر از هر چیز، نگرانی عمیق ارتش آمریکا از دقت و پیچیدگی سامانه موشکی ایران را آشکار می‌کند.
تکرار شکست؛ ناکامی تاد در برابر ایران
در کنار پاتریوت، سامانه تاد (THAAD) نیز که نماد برتری دفاعی آمریکا در برابر تهدیدات موشکی تلقی می‌شود، در حملات اخیر ایران به سرزمین‌های اشغالی نیز ناکارآمد ظاهر شد. اسکات ریتر، تحلیلگر نظامی آمریکایی، تصریح کرده است که تاد در برابر موشک‌های ایرانی هیچ توفیقی نداشته و اهداف حیاتی در اسرائیل را محافظت نکرده است.
در مجموع، نه تنها سامانه‌های پدافند رژیم صهیونیستی مانند گنبد آهنین، فلاخن داوود و پیکان در برابر موشک‌های ایرانی نتوانستند پاسخ مؤثری ارائه دهند، بلکه حتی سامانه‌های آمریکایی نیز در این زمینه ناکام ماندند. این موضوع، نشان‌دهنده یک شکاف عمیق در قدرت بازدارندگی ایالات متحده در برابر فناوری موشکی بومی ایران است.
روایت متناقض؛ از انکار تا اعتراف
در پی این حمله، همانند واقعه عین‌الاسد، مقامات آمریکایی، از جمله دونالد ترامپ، در ابتدا با انکار واقعیت، تلاش کردند اثرگذاری عملیات ایران را کم‌اهمیت جلوه دهند. ترامپ در شبکه اجتماعی "تروث سوشال" مدعی شد حمله ایران "ضعیف" بوده و هیچ خسارت قابل توجهی به بار نیاورده است.
اما دیری نپایید که تصاویر ماهواره‌ای و گزارش‌های معتبر رسانه‌ای، روایت رسمی آمریکا را به چالش کشیدند. در نهایت، پنتاگون مجبور شد اصابت دست‌کم یک موشک را تأیید کند؛ اقدامی که بیانگر عقب‌نشینی تدریجی از سیاست انکار در برابر واقعیت‌های میدانی بود.
طبق اظهارات علی لاریجانی، مشاور رهبر معظم انقلاب، از 14 موشک شلیک‌شده توسط ایران، دست‌کم 6 فروند به اهداف مورد نظر اصابت کرده‌اند. اگر این ادعا را در کنار شواهد تصویری قرار دهیم، مشخص می‌شود که پنتاگون تنها بخشی از واقعیت را پذیرفته و سایر ابعاد آن را همچنان پنهان می‌کند.
دلایل سیاسی انکار آمریکا
سیاست انکار خسارات توسط دولت ایالات متحده دلایل مشخصی دارد:
-
جلوگیری از بحران اعتبار: اذعان به ناتوانی سامانه‌هایی چون پاتریوت و تاد، می‌تواند صادرات تسلیحاتی آمریکا و وجهه استراتژیک آن را در جهان زیر سؤال ببرد.
-
مدیریت افکار عمومی داخلی: پنهان کردن میزان واقعی خسارات از رسانه‌ها، می‌تواند فشار بر دولت را کاهش داده و از مطالبه برای واکنش شدیدتر جلوگیری کند.
-
ترس از گسترش جنگ: نشان دادن آسیب‌پذیری آمریکا در برابر حملات ایران می‌تواند بهانه‌ای برای ورود به درگیری مستقیم شود؛ سناریویی که پنتاگون تمایلی به تحقق آن ندارد.
تغییر توازن قوا در منطقه
واقعیت آن است که ایران در حمله به "العدید"، از هیچ یک از موشک‌های فوق‌پیشرفته و هایپرسونیک خود استفاده نکرد. حتی بدون بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها، موشک‌های ایرانی موفق شدند سامانه‌های دفاعی آمریکا را در هم بشکنند.
از "عین‌الاسد" تا "العدید"، ایران با نمایش قدرت موشکی خود نشان داده که می‌تواند نه تنها به هر نقطه‌ای از منطقه شلیک کند، بلکه به آن نیز اصابت مؤثر داشته باشد. این دستاورد، معادلات امنیتی خاورمیانه را به طور بنیادین تغییر داده و بازدارندگی موثری علیه هرگونه تجاوزگری احتمالی به وجود آورده است.
دوران درگیری‌های یک‌طرفه و تهدیدهای توخالی علیه ایران به پایان رسیده است؛ آنچه باقی مانده، واقعیتی است که حتی پنتاگون دیگر نمی‌تواند آن را پنهان کند.
گزارش از امیر صفره