هنوز مدت زمان زیادی از جنگ 12 روزه نگذشته است. رویدای که بسیاری از آن به مثابه یک تحول مهم در منطقه خاورمیانه یاد می کنند. این جنگ با تجاوز رژیم اشغالگر قدس به ایران و البته همراهی آمریکایی‌ها با این رژیم آغاز شد و در ادامه با مقاومت جانانه کشورمان و وارد کردن ضربات جدی بر پیکره رژیم اشغالگر قدس، به نقطه آتش بس رسید. نکته قابل تامل اینکه صهیونیست ها در پایان این جنگ به هیچکدام از اهداف تعیین شده برای خود یعنی نابودسازی توان هسته ای، موشکی و البته تغییر نظام سیاسی در ایران نرسیدند.
اساسا به همین دلیل هم بوده که در روزهای پس از جنگ 12 روزه شاهد بوده ایم که طیف قالب توجهی از ناظران و تحلیلگران حتی در فلسطین اشغالی و کشورهای غربی، به صراحت این گزاره را مورد اشاره قرار داده و می دهند که ایران را باید پیروز جنگِ 12 روزه دانست.
البته که داده های نظرسنجی های معتبر در سطح منطقه و ورای آن نیز گزاره مذکور را تایید می کنند. با این همه، ایران در جریان جنگ 12 روزه، در قالب امواج مختلف حملات موشکی و پهپادی، به اهداف راهبردی در فلسطین اشغالی حمله کرد که حتی موجب بُهت بسیاری از تحلیلگران و مقام های ارشد اسرائیلی نیز شد. در ادامه، مروری بر 10 ضربه کاری ایران بر پیکره رژیم‌صهیونیستی خواهیم داشت. ضرباتی که البته مورد تایید صهیونیست ها و رسانه ها و منابع غربی نیز بوده اند.
1: مقر فرماندهی ارتش اسرائیل (کریا) در تل‌آویو
یکی از مهم‌ترین مراکز فرماندهی ارتش رژیم، ساختمان موسوم به “کریا” در مرکز تل‌آویو است که به نوعی معادل پنتاگون در ساختار نظامی اسرائیل به شمار می‌آید. در حملات موشکی ایران، این مقر دچار آسیب شد. رسانه‌های اسرائیلی به‌رغم سانسور شدید اولیه، بعدها به این موضوع اعتراف کردند. تحلیلگران امنیتی اذعان کردند که نفوذ موشکی به این محدوده به معنی شکست در حفاظت از قلب نظامی اسرائیل است. نشریه آمریکایی "نیویورک‌پست" این حمله را یک دستاورد بزرگ برای ایران دانست که توانسته خسارات جدی را به اسرائیل تحمیل کند.
۲. پایگاه هوایی نواتیم
پایگاه هوایی نواتیم یکی از اصلی‌ترین مراکز نگهداری و پرواز جنگنده‌های مدرن F-35 اسرائیلی است. ایران در حمله‌ای حساب‌شده، این پایگاه را با چند موشک نقطه‌زن هدف قرار داد. در تصاویر ماهواره‌ای منتشرشده توسط منابع مستقل، آثار اصابت به آشیانه‌ها و تخریب زیرساخت‌ها مشهود بود. بازتاب این حمله در رسانه‌های آمریکایی قابل‌توجه بود. چرا که نشان داد ایران توان حمله به دارایی‌های استراتژیک غرب در منطقه را دارد.
۳. مؤسسه علمی-تحقیقاتی وایزمن در رِحووت
این مرکز یکی از مهم‌ترین نهادهای علمی رژیم صهیونیستی در حوزه تحقیقات نظامی، بیوتکنولوژی، و توسعه‌ی تسلیحات پیشرفته است. حمله به آن، نه تنها بُعد نظامی داشت، بلکه نشانی از «جنگ مغزها» بود. تحلیلگران صهیونیست با نگرانی نوشتند که ایران با این اقدام، زیرساخت علمی و تکنولوژیک دشمن را نیز به رسمیت می‌شناسد و علیه آن اقدام می‌کند. "خبرگزاری رویترز" نشانه گیری ایران در هدف قرار دادن مرکز مذکور را قابل توجه دانست و تاکید کرد که تلاش ها برای نجات نمونه های آزمایشگاهی از سوی صهیونیست ها با شکست رو به رو شده و همه چیز نابود شده است.
۴. پالایشگاه بزرگ نفت حیفا (بازان)
پالایشگاه بازان در حیفا، یکی از منابع اصلی تأمین فرآورده‌های نفتی سرزمین‌های اشغالی است. اصابت موشک‌های ایران به این پالایشگاه، موجب ایجاد آتش‌سوزی و اختلال گسترده در سوخت‌رسانی شد. این حمله، در میان رسانه‌های اقتصادی و انرژی جهان بازتاب فراوان داشت. سی‌ان‌ان به‌نقل از یک تحلیلگر اسرائیلی نوشت: «ایران با این حمله، مستقیماً به قلب انرژی اسرائیل شلیک کرد.» جالب اینکه حمله ایران موجب شد تا به اذعان منابع اسرائیلی، کار این پالایشگاه تا یک ماه متوقف شود. نشریه اسرائیلی "تایمز آو اسرائیل" حمله موشکی ایران به پالایشگاه مذکور را به شدت مخرب و خسارتبار توصیف کرده است.
5: پست‌های برق و نیروگاه‌های شمال فلسطین اشغالی
در حملاتی هدفمند، ایران چند پست انتقال برق حیاتی در حیفا، عفوله و اطراف طبریه را هدف قرار داد. این حملات باعث قطعی برق در برخی مناطق شد و نگرانی‌های عمیقی درخصوص آسیب‌پذیری زیرساخت‌های رژیم اشغالگر قدس ایجاد کرد. یکی از مقامات رژیم در مصاحبه‌ای گفت: «ما برای اولین بار حس کردیم که حتی تأمین برق‌مان هم امن نیست.»
۶. ساختمان وزارت کشور رژیم صهیونیستی
این ساختمان دولتی که بخشی از مدیریت امور امنیت داخلی، ثبت‌احوال و برنامه‌ریزی شهری را برعهده دارد، در یکی از حملات موشکی آسیب جدی دید. رسانه‌های رژیم ابتدا سکوت کردند، اما سپس از طریق افشاگری روزنامه «یدیعوت آحارونوت»، اعتراف کردند که خسارات وارده، بخشی از فعالیت های وزارت مذکور را مختل کرده است. این نشریه اسرائیلی تاکید کرد که ایران حتی به مراکز تصمیم ساز داخلی در فلسطین اشغالی نیز توجه دارد و آن‌ها را با دقت مورد اصابت قرار می دهد.
۷. اهداف نظامی پیرامون بیمارستان سوروکا در بئرالسبع
اگرچه رسانه‌های صهیونیستی تلاش کردند این حمله را «نقض حقوق بشر» جلوه دهند، اما حتی مقامات رسمی رژیم اعتراف کردند که اهداف نظامی در اطراف این بیمارستان قرار داشته و ایران با دقت، اهداف مجاور را هدف قرار داده بود. این حمله، بیش از آنکه جنبه نظامی داشته باشد، به شکستن نمادهای ذهنی ساکنان اراضی اشغالی منجر شد و این نکته را به آن ها یادآور شد که "هیچ نقطه‌ای امن نیست". خبرگزاری رویترز و شماری از رسانه‌های اسرائیلی اذعان کردند که هدف اصلی ایران حمله به یک پایگاه نظامی در نزدیکی مجتمع مذکور بوده است. موضوعی که نشان می دهد ایران راهبردی قابل تامل در هدف قرار دادن مراکز حساس در فلسطین اشغالی دارد.
۸. مرکز اطلاعات نظامی کمپ موشه دایان
این پایگاه در نزدیکی تل‌آویو، یکی از قطب‌های اصلی تحلیل اطلاعات و شنود الکترونیکی رژیم محسوب می‌شود. هدف قرار گرفتن آن، نمادی از حمله به چشم و گوش دشمن بود. تحلیلگران غربی گفتند: «ایران دارد با دقت، همان نقاطی را می‌زند که بدون رسانه، قلب رژیم را می‌گردانند.»
۹. اسکله حیفا و پایانه صادراتی نفت
در یکی از دقیق‌ترین حملات پهپادی، پایانه دریایی حیفا که به‌عنوان دروازه صادرات نفت و واردات کالاهای استراتژیک رژیم شناخته می‌شود، هدف قرار گرفت. به گفته تحلیلگر شبکه المانیتور: «ایران در این حمله نه‌تنها شاهرگ اقتصادی اسرائیل را هدف گرفت، بلکه پیام روشنی به سرمایه‌گذاران جهانی داد.» موضوعی که البته نشریه اسرائیلی تایمز آو اسرائیل نیز آن را تایید کرده است.
10: ساختمان بورس اوراق بهادار تل‌آویو
اصابت به این ساختمان اقتصادی در مرکز تل‌آویو، فقط یک حمله فیزیکی نبود. این حمله، تزلزل نمادین اقتصاد اسرائیل را هدف گرفت و منجر به سقوط شاخص‌ها شد. حتی وال‌استریت‌ژورنال نوشت: «بازارهای اسرائیل در پی حملات ایران به شدت نوسان داشتند و سرمایه‌گذاران به‌دنبال خروج امن بودند.»
به طور کلی، جنگ ۱۲ روزه، برای اولین‌بار نشان داد ایران نه‌تنها قدرت دفاعی، بلکه توان حمله هوشمند و متقارن دارد. این عملیات با حمله به قلب‌های حیاتی رژیم – اعم از نظامی، انرژی، اطلاعاتی، علمی و حتی روانی – تعریف جدیدی از قدرت منطقه‌ای ایران ارائه داد. مهم‌تر اینکه، رسانه‌های صهیونیستی و غربی نیز مجبور به اعتراف شدند. گنبد آهنین، قدرت شکست‌ناپذیرش را از دست داد، و «ترس» دوباره به چهره غالب در سرزمین‌های اشغالی تبدیل شد.