چلسی به نخستین تیم تاریخ تبدیل شد که تمام جام‌های مهم ممکن را کسب کرده است.
به گزارش فوتبال ۳۶۰، نخستین دوره ۳۲ تیمی جام جهانی باشگاه‌ها یکشنبه شب با برتری ۳ بر صفر چلسی در مقابل شاگردان لوئیس انریکه در پاری‌سن‌ژرمن به پایان رسید و آبی‌ها تا ۴ سال عنوان قهرمان جهان را یدک خواهند کشید. با این حال حواشی فینال و جام از متن کم‌افت‌وخیز آن پررنگ تر بود و جاناتان ویلسون، ستون‌نویس مشهور گاردین به تحلیل این مسابقه پرداخته است. ویلسون، ملقب به فیلسوف فوتبال، برنده ۴باره جایزه برترین نویسنده فوتبال سال است و از او به عنوان برترین ورزشی‌نویس جهان یاد می‌شود.
در ۴ هفته اول جام جهانی باشگاه‌های ۲۰۲۵، این خطر وجود داشت تورنمنت به زودی تا حد زیادی فراموش شود. پس از فینال اما دیگر چنین خطری وجود ندارد. پس از فینال جام جهانی ۲۰۲۲، ناراحتی‌هایی از نحوه دخالت حاکمان قطر در مراسم اهدای جام با پوشاندن بِشت بر تن لیونل مسی ایجاد شده بود اما حداقل امیر قطر فاصله خود را از جشن حفظ کرد. در مقابل، دونالد ترامپ خود را در مرکز جشن بازیکنان چلسی قرار داد و به‌زودی جانی اینفانتینو، رئیس فیفا که ترسی بیمارگونه از جا ماندن دارد به او پیوست. او باید در همه چیز از متحد بزرگ خود پیروی کند.
بنابراین، تصویری تلخ و کامل از این تورنمنت گمراه‌کننده به ما ارائه شد. یک تیم فوتبال در حال جشن گرفتن بود اما پشت سرِ سیاستمدارانی که مرکز صحنه را اشغال کرده بودند، به‌سختی دیده می‌شد.گیجی کول پالمر و ریس جیمز از حضور مداوم ترامپ آشکار به نظر می‌رسید. تاریخ (نه فقط تاریخ فوتبال) این خودنمایی بی‌شرمانه و همدستی فیفا در اجازه به ربوده شدن فوتبال توسط رهبر یک کشور را فراموش نخواهد کرد.
تبعات آن سال‌ها بررسی خواهد شد. از نظر فوتبالی، این یک نمایش قابل‌توجه به شمار می‌رفت. در این مسابقه کول پالمر عملکردی خاص ارائه و او را به ستاره‌ای جهانی تبدیل کرد. روبرت سانچس بسیاری از منتقدان خود را خاموش ساخت و انزو مارسکا خود را به‌عنوان یک تاکتیسین درجه یک حا انداخت.
پیش‌تر در این تورنمنت جذابیت‌های زیادی وجود داشت. پیروزی الهلال در مرحله یک‌هشتم نهایی مقابل منچسترسیتی و فروپاشی رئال مادرید در نیمه‌نهایی شاید برجسته‌ترین آن‌ها بودند. با این حال همیشه تردیدهایی درباره میزان جدی گرفتن این رقابت توسط تیم‌ها وجود داشت. عزم پاری‌سن‌ژرمن برای افزودن عنوان جهانی به تاج لیگ قهرمانان، آشکار جلوه کرد و در فینال به شکلی شگفت‌انگیز مغلوب شدند.
تیم لوئیس انریکه از ابتدای سال تقریباً غیرقابل دسترس به نظر می‌رسید. پاریس نه‌تنها بازی‌ها را می‌برد، بلکه از نظر تاکتیکی هم نسبت به حریفان تیزتر به نظر می‌رسید. آن‌ها در نیمه‌نهایی رئال مادرید را به حدی از پیش راندند که بازی در عرض ۲۰ دقیقه تمام شد. با این حال، فینال تا پایان نیمه اول از دست رفت زیرا جناح چپ آن‌ها بارها تحت فشار قرار گرفت. کار دفاعی خویچا کواراتسخلیا معمولاً چشمگیر است و او حتی یک تکل یا قطع توپ موفق نداشت. اعضای خط حمله ۳ نفره پاری‌سن‌ژرمن در مجموع فقط یک بازپس‌گیری توپ داشتند و فابیان رویس از جریان بازی بیرون رفت. طی یک سال گذشته نونو مندس به‌وضوح بهترین مدافع چپ جهان به نظر می‌رسد اما بارها در معرض خطر قرار گرفت؛ گاهی مقابل مالو گوستو و بیشتر و خطرناک‌تر، مقابل پالمر.
پالمر یکی از بهترین عملکردهای فینال را ارائه کرد، گل اول را با تمام‌کنندگی عالی زد، گل دوم را پس از یک پاس فریبنده با اثرگذاری تقریباً خنده‌دار به ثمر رساند و سپس با دویدن قدرتمند و پاسی کاملاً دقیق برای ژائو پدرو، گل سوم را ساخت. شاید پاری‌سن‌ژرمن به دلیل بازی در دومین مسابقه نیمه‌نهایی ضرر کرد. احتمالا در گرمای شدید، ۲۴ ساعت استراحت اضافی تفاوت بزرگی ایجاد کند. با این حال، مدت‌هاست کسی پاری‌سن‌ژرمن لوئیس انریکه را این‌گونه تکه‌تکه نکرده؛ حتی اگر ۲ مهار استثنایی از سانچس مانع از گلزنی پاری‌سن‌ژرمن در نیمه دوم شد و می‌توانست پایان بازی را نگران‌کننده‌تر کند.
بسیاری به رویکرد تاکتیکی مارسکا، احتیاط ظاهری او و وسواسش برای اجتناب از ریسک، تردید داشتند. او اما روز یکشنبه به‌وضوح برنامه بازی را درست اجرا کرد. استفاده از پدرو نتو به‌عنوان مدافع کناری کمکی، پیش‌روی‌های اشرف حکیمی را خنثی نمود. در جناح دیگر، فضای زیاد برای پالمر، برد بازی را به ارمغان آورد. این‌ها لحظاتی خاص بودند و دوران حرفه‌ای بازیکنان و سرمربیان را تعریف می‌کنند و با این کار به جام جهانی باشگاه‌ها مشروعیت و اعتبار بخشیدند.چلسی به‌عنوان قهرمان جهان، پس از چنین عملکردی و با تیمی تا این حد عمیق، باید به‌عنوان مدعی جدی برای عنوان لیگ برتر در نظر گرفته شود.
در نهایت اما، فوتبال به حاشیه رفت. برای ذهن اروپایی، همیشه چیزی در نظامی‌گری نمایش‌های ورزشی آمریکا ناراحت‌کننده است (که متأسفانه به فینال جام حذفی انگلیس هم نفوذ کرده). چرا سرود «ستاره درخشان» پیش از شروع بازی نواخته شد؟ چه زمانی پیش از این سرود میزبان در یک رویداد زیر نظر فیفا این‌گونه اجرا شده بود؟ چرا پرواز هواپیماهای نظامی انجام گرفت؟
تا زمان اهدای جام، این موضوع چیزی بسیار شوم‌تر به نظر رسید. آیا آمریکا میزبان فوتبال بود یا فوتبال، میزبان آمریکا؟ یا بهتر بگوییم؛ نه آمریکا، بلکه دیدگاه خاصی از آمریکا که ترامپ آن را نمایندگی می‌کند. فیفا به‌تازگی دفاتری در برج ترامپ افتتاح کرده. اتحاد اینفانتینو با این رئیس‌جمهور هم متعهدانه و هم نگران‌کننده است؛ بخصوص پس از پیش بردن و پافشاری روی دیدگاه خود برای برگزاری جام جهانی باشگاه‌ها با تمام نقص‌هایش و بدون مشورت معنادار. آینده فیفا چیست؟