به گزارش برنا، بازیکن اسکیت فری‌استایل ایران که از سال ۱۳۹۵ به صورت حرفه‌ای فعالیت خود را آغاز کرده، با کسب مدال طلای کاپ جهانی ایتالیا بار دیگر نام خود را در میان برترین‌های این رشته ثبت کرد. این ورزشکار جوان و با انگیزه اسکیت در گفت‌وگو با برنا از شروع حرفه‌ای این رشته و چشم‌انداز خود برای سال‌های آینده صحبت کرده است.
*سطح مسابقات کاپ جهانی ایتالیا، شرایط کلی و روند آماده‌سازی‌‌ات برای این مسابقات چطور بود؟
سطح مسابقات امسال نسبت به سال‌های گذشته بالاتر بود. احساس می‌کنم اسکیت به عنوان یک رشته ورزشی دیگر جنبه تفریحی ندارد، این رشته آینده‌دار است و بسیاری از کشورها با دیدی کاملا حرفه‌ای به آن نگاه می‌کنند. این موضوع را از سطح تمرینات و آمادگی رقیبان خصوصا ورزشکاران اروپایی، کاملا می‌شد متوجه شد. در مورد خودم هم باید بگویم که همیشه دیسیپلینم را حفظ کردم. حتی در آن ۱۲ روزی که شرایط کشور چندان مناسب نبود، تمریناتم را بدون اینکه کم یا زیاد کنم، ادامه دادم. هر روز بین اصفهان و نجف‌آباد در رفت‌وآمد بودم تا تمریناتم را انجام دهم.
*مشکلی در اعزام و سفر به میلان نداشتید؟
خوشبختانه اعزام تیم بدون مشکل انجام شد، فقط به خاطر محدودیت‌های پروازی مجبور شدیم از مشهد به دبی و سپس به ایتالیا برویم. مسیر طولانی بود، اما ارزشش را داشت.
*چه زمانی به صورت حرفه‌ای وارد این رشته شدی و روند پیشرفتت چگونه بود؟
اسکیت را از ۱۱ سالگی و از سال ۱۳۹۵ به صورت حرفه‌ای شروع کردم. از سال ۱۳۹۶ تا به الان به صورت متوالی در تیم ملی حضور داشتم. اولین اعزامم سال ۹۶ به روسیه بود که در آن رقابت پنجم شدم اما در سال‌های بعد مدال نقره آسیایی را در کره جنوبی و مدال برنز جهانی را در اسپانیا کسب کردم. کلا به جز چهار سال که بخشی از آن در شرایط سخت کرونا بودیم، در تمامی اعزام‌ها با مدال به کشور بازگشتم. پیارسال پنج مسابقه بین‌المللی شرکت کردم که سه مدال کسب کردم، سال قبل هم یک طلا و یک برنز گرفتم، امسال هم در اولین مسابقه بین‌المللی‌مدال طلا گرفتم.
*رکورد بازی‌های آسیایی هم در اختیار شماست.
بله، رکورد بازی‌های آسیایی را شکسته‌ام. البته در رقابتی که در پیش دارم و سطح آن در حد بازی‌های آسیایی است، مسابقات جهانی چنگدو است که آنجا قرار است بترکانم! تلاش می‌کنم که در دو رقابت مهم پیش رو یعنی مسابقات چنگدو و بازی‌های آسیایی ناگویا بتوانم مدال خوش‌رنگی کسب کنم و پرچم کشورم را بالا ببرم.
*در روزهای اخیر فعالیت اینستاگرامی‌ات خیلی مورد توجه قرار گرفته. مدیریت صفحه را شخصا بر عهده داری؟
بله، در ماه‌های اخیر مدیریت صفحه اینستاگرامی و ادیت و تولید محتوا و... را انجام داده‌ام، خوشبختانه بازخورد خوبی هم دریافت کرده‌ام.
*تصویر جدیدی از تو در فضای مجازی و دنیای واقعی شکل گرفته که می‌تواند برای دخترانی که علاقه‌مند به ورود به این رشته هستند، الهام‌بخش باشد.
قطعا از هر کسی که بخواهد به صورت حرفه‌ای اسکیت را شروع کند، حمایت می‌کنم. دوست دارم کسانی که پیج من را می‌بینند، از سختی‌های این مسیر نترسند. اسکیت شاید در ظاهر سخت به نظر برسد و همه تصور کنند که آسیب‌دیدگی‌های احتمالی زیادی دارد اما با تلاش می‌توان به موفقیت رسید. خود من هم از نقطه صفر شروع کرده بودم.
*مدالی که در کاپ جهانی ایتالیا کسب کردی، چقدر می‌تواند روی رنک جهانی‌ات تاثیر بگذارد؟
دو سال قبل رنک یک جهانی بودم. امسال سیستم رنکینگ از اول بازتنظیم شده و مسابقات تازه آغاز شده‌اند. با توجه به مدال طلایی که در ایتالیا کسب کردم و رکورد زمانی دوئل زیر پنج ثانیه ثبت کردم و تنها دختری بودم که زیر پنج ثانیه تایم زدم، در واقع تایم دوئلم با پسران زیر ۱۹ سال یکی بود و با این شرایط فکر می‌کنم جایگاهم در بین پنج نفر نخست جهان قرار بگیرد.
*حین مسابقه، اعتمادبه‌نفس بالایی در چهره‌ات دیده می‌شود؛ این اعتماد از کجا می‌آید؟
این احساس اطمینان نتیجه تمرینات منظم و فشرده‌ای است که روزانه انجام می‌دهم. تمرینات هوازی، بدنسازی و تخصصی اسکیت را دو نوبت دو ساعته یا سه ساعته هر روز تمرین می‌کنم. این میزان تمرین برای یک ورزشکار حرفه‌ای مناسب است و حین مسابقه هم به خودم اعتماد دارم، به هر حال من وقت و هزینه زیادی صرف کردم و طبیعی است که با اعتماد کامل وارد مسابقه شوم. همیشه صد خودم را می‌گذارم که بعد مسابقه حسرتی برایم باقی نماند. موضوع مهم‌تر اینکه خدا هم تلاش‌های من را می‌بیند و برایم بد نمی‌خواهد.
*از نوجوانی که شروع کردی، تصور چنین موفقیت‌هایی را داشتی؟
من اصلا آدم تنوع‌طلبی نیستم که از این شاخه به آن شاخه بپرم، وقتی هدفی دارم صد خودم را برای رسیدن به آن می‌گذارم تا بهترین نتیجه را هم بگیرم. اصلا دوست ندارم هیچ وقت دوم یا سوم باشم، همیشه اول بودن را می‌خواهم و تمام تلاشم را برایش انجام می‌دهم. از همان اول هم چون می‌دانستم در تصمیمم مصمم هستم، موفقیت‌های الآن را هم برای خودم می‌دیدم.
*چشم‌انداز بزرگی که برای خودت در این رشته در نظر گرفتی، چیست؟
هدفم این است که در سال‌های آینده در هر مسابقه‌ای که شرکت می‌کنم، فقط مدال طلا کسب کنم و رکورد بزنم. می‌خواهم روند طلا گرفتنم را ادامه دهم، مثلا یک مدال آن وسط نقره نشود، از طرفی دوست دارم هم در المپیک چنگدو و اگر قسمت شد و به المپیک واقعی رفتم، بتوانم به مدال دست پیدا کنم.
* در این مسیر چه کسانی به موفقیت تو کمک کردند؟
من در این راه حامیان قوی‌ای داشتم؛ هیچ موفقیتی تنهایی به دست نمی‌آید. پدر و مادرم خیلی در این راه به ما کمک کردند، اسکیت رشته‌ای پرهزینه است و آن‌ها این سال‌ها با تمام توان در کنارم بودند. ۹ سال روزانه از اصفهان به نجف‌آباد برای تمرین رفت‌وآمد کردم، از اصفهان به نجف‌آباد یک ساعت راه است، حالا جالب است بدانید من بعضی روزها دو بار می‌رفتم و می‌آمدم. گواهینامه نداشتم و شش سال اول مادرم از وقت و کار موردعلاقه‌اش می‌گذشت تا من را ببرد و بیاورد. همچنین مربی من، احسان حبیب‌آبادی، در جهان تک است، همه کسانی که در این رشته فعال هستند دوست دارند چنین شخصی مربی‌شان باشد. فکر نمی‌کنم علم او را کسی داشته باشد. همچنین فدراسیون و هیات اسکیت استان هم هر کمکی از دستشان برمی‌آمد، انجام دادند. احسان حبیب‌آبادی چند ماهی است که برای ورزشکاران ملی‌پوش حقوق تعیین کرده، او با وجود نداشتن وظیفه رسمی با دلسوزی تمام برای ورزشکاران ملی وقت می‌گذارد، از او قدردانی می‌کنم که به فکر انگیزه ماست.
انتهای پیام/