به گزارش خبرگزاری ایمنا و به نقل از وبدا، احمد اسمعیل‌زاده اظهار کرد: کمبود آهن اثرات نامطلوبی بر تکامل عصبی و رفتار کودکان می‌گذارد که بعضی از آنها تغییرناپذیر است، در سنین شش تا ۲۴ ماهگی به دلیل رشد سریع شیرخوار، نیاز به آهن به ازای کیلوگرم وزن بدن نسبت به سایر دوره‌های زندگی بیشتر است.
وی افزود: ذخیره آهن شیرخواران تا شش ماهگی آهن مورد نیاز آنان را تأمین می‌کند و به دلیل نیاز زیاد به آهن در شیرخواران و تأمین نشدن آهن مورد نیاز از طریق غذای کمکی، از پایان شش ماهگی یا همزمان با شروع تغذیه تکمیلی، استفاده از مکمل آهن ضروری است.
مدیر دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت اظهار داشت: برای شیرخوارانی که با وزن طبیعی متولد می‌شوند (اعم از شیر مادرخوار یا شیر مصنوعی‌خوار) از پایان ماه ششم (۱۸۰ روزگی) و همزمان با تغذیه تکمیلی، باید مکمل آهن به میزان یک میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن به صورت روزانه ۱۵ میلی گرم آهن المنتال (معادل ۱۵ قطره آهن) تا پایان ۲۴ ماهگی داده شود، در صورتی که به دلیل اختلال رشد کودک، تغذیه تکمیلی بین چهار تا شش ماهگی شروع شود، قطره آهن هم زمان با شروع غذای کمکی به میزان ۱۵ قطره در روز باید داده شود.
اسمعیل زاده گفت: سازمان جهانی بهداشت نیز مصرف مکمل آهن برای کودکان را از پایان شش ماهگی تا ۲۴ ماهگی توصیه کرده است و در برخی کشورها به دلیل غنی‌سازی غذای کودک با آهن و تأمین آهن مورد نیاز از طریق غذای تکمیلی، برنامه مکمل یاری با قطره آهن اجرا نمی‌شود.
وی با تاکید بر اینکه بعضی ترکیبات آهن ممکن است موجب تغییر رنگ موقت دندان‌ها شوند که در پایان دو سالگی و با قطع قطره آهن، این رنگ از بین می‌رود، افزود: در ضمن برای جلوگیری از تغییر رنگ دندان‌ها، قطره آهن در عقب دهان کودک چکانده شود و پس از دادن قطره آهن دندان‌ها با یک پارچه تمیز پاک شود، قطره آهن نه تنها باعث پوسیدگی دندان نمی‌شود، بلکه از پوسیدگی دندان‌ها جلوگیری کند، اما در کودکانی که به دلیل نداشتن بهداشت دهان و دندان و مصرف زیاد قند، پوسیدگی زیادی دارند، قطره آهن می‌تواند وارد ناحیه متخلخل شود و باعث تغییر رنگ در دندان‌ها شود، در واقع در این کودکان، قطره آهن به دیدن پوسیدگی‌هایی کمک می‌کند که والدین تا آن زمان ندیده‌اند.
مدیر دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت گفت: نتایج مطالعات مروری در ارتباط بین کم خونی فقر آهن و پوسیدگی دندان نشان داده است که احتمال پوسیدگی دندان در کودکان مبتلا به کم‌خونی فقر آهن در مقایسه با کودکانی که به کم‌خونی فقر آهن مبتلا نیستند، به طور قابل توجهی بالاتر است و کودکان مبتلا به کم‌خونی فقر آهن در معرض خطر بیشتری برای پوسیدگی دندان هستند، زیرا کم‌خونی فقر آهن ممکن است عملکرد غدد بزاقی را تغییر دهد و ترشح بزاق کاهش یافته و خطر پوسیدگی دندان را افزایش دهد.
اسمعیل زاده تاکید کرد: در سال‌های اولیه زندگی، کمبود آهن می‌تواند به دلیل اینکه مرحله حیاتی رشد و معدنی شدن دندان‌ها است، مستقیم بر رشد دندان تأثیر بگذارد، در کودکان زیر شش سال کمبود آهن می‌تواند مینای دندان را به خطر اندازد و حساسیت به پوسیدگی را افزایش دهد، بنابراین کم‌خونی فقر آهن در سنین پایین می‌تواند بر سلامت دهان تأثیر بگذارد و به دلیل تغییرات در بزاق و میکروبیوتای دهان، زمینه را برای شدت بیشتر پوسیدگی فراهم کند.
وی تصریح کرد: بر اساس نتایج مطالعات متعدد انجام شده قطره آهن نه تنها موجب پوسیدگی دندان نمی‌شود، بلکه به دلیل تأمین آهن و پیشگیری از کم خونی ناشی از فقر آهن از پوسیدگی دندان‌های کودکان جلوگیری می‌کند.