ورزشی جماران، فرشته مقدم: جام جهانی باشگاه ها در سال ۲۰۲۵ برای نخستین بار با حضور ۳۲ تیم در آمریکا برگزار شد. از همان روزی که جیانی اینفانتینو ایده آن را مطرح کرد انتقادات سرازیر شدند چون قرار بود این بازی ها پس از پایان فصل لیگ های اروپایی (قبل از فیفا دی بهار) به مدت چهار هفته برگزار شود، دقیقا همزمان با تعطیلات تابستانی بازیکنان. به همین خاطر تیم های حاضر در این تورنمنت دیگر نمی توانستند به تورهای تابستانی بروند و آماده سازی شان برای شروع فصل جدید به شدت تحت تاثیر قرار می گرفت. از همه مهمتر بازیکنان به اندازه کافی استراحت نمی کردند که این موضوع موجب می شد در شروع فصل یا در جریان آن دچار آسیب دیدگی های شدید شوند. زمانی که دوره پیش فصل کوتاه باشد به بازیکن و تیم آسیب زیادی وارد می شود.
پپ گواردیولا پیش از دیدار منچسترسیتی برابر الهلال در این رابطه ابراز نگرانی کرد و گفت که شاید ما را نابود کند. البته کار به آنجا نکشید. چند روز بعد جمال موسیالا در دیدار بایرن مونیخ و پاری‌سن ژرمن پس از برخورد با دوناروما به بدترین شکل آسیب دید و پایش از دو جا شکست. بازیکن جوان و با استعداد بایرن تا پنج ماه قادر به بازی کردن نخواهد بود. او باید تا آخرین ماه سال میلادی صبر کند تا بتواند دوباره به میدان برود. اگر چنین مسابقاتی برگزار نمی شد هرگز این آسیب دیدگی هم اتفاق نمی افتاد.
فیفا سعی کرد با افزایش رقم جوایز باشگاه ها را راضی کند. مدیران تیم ها از این اتفاق خشنود بودند چون می توانستند با این ارقام بالا در نقل و انتقالات تابستانی خرید های خوبی داشته باشند در نهایت ۱۰۰ میلیون (پاداش تیم قهرمان) به چلسی رسید. فیفا در هدف بعدی اش شکست خورد یعنی جذب تماشاگر. پیش از شروع بازی ها قیمت بالاترین بلیت دیدار افتتاحیه بین اینتر میامی و الاهلی مصر ۵۰۰ دلار اعلام شد اما با فروش تنها ۲۵۰۰۰ بلیت، فیفا ۸۴ درصد قیمت آن را کاهش داد و باز هم ورزشگاه ۶۵ هزار نفری هارد راک پر نشد. در جریان جام کاهش رقم بلیت ها تکرار شد مانند دیدار نیمه نهایی بین پاری سن ژرمن و رئال مادرید که قیمت بلیت به ۱۳ دلار هم رسید.
پر نشدن جایگاه ها نشان دهنده بی علاقگی مردم آمریکا به فوتبال بود. آن ها حتی برای تماشای بازی های نماینده های کشورشان انگیزه ای نداشتند. برای دیدار چلسی و لس آنجلس اف سی تنها ۱۵ درصد ورزشگاه مرسدس بنز پر شده بود و انتسو مارسکا، سرمربی چلسی در رابطه با این قضیه ابراز تعجب کرد. بازی تیم های مملودی ساندونز و اولسان با وجود اینکه در ورزشگاه ۲۵۰۰ نفری برگزار شد اما حتی یک چهارمش نیز پر نشد. در مجموع ۴۸ بازی گروهی تنها ۵۶.۷ درصد جایگاه ها پر شدند و یک میلیون صندلی خالی ماند. تنها تیمی که در طول جام تمام بلیت هایش را فروخت رئال مادرید بود.
نکته عجیب دیگر این بود در جریان جام جهانی باشگاه ها اعلام می شد تمام بلیت های یک بازی به فروش رفته است اما زمانی که آن دیدار آغاز می شد جایگاه های خالی کاملا مشهود بودند.
این تنها مشکل میزبانی آمریکا نبود. گرمای هوا به بزرگترین معضل جام تبدیل شد. فیفا به خاطر اینکه مخاطبان اروپایی بتوانند مسابقات را تماشا کنند بازی ها را به وقت محلی ۱۲ ظهر یا ساعت ۳ برگزار می کرد اما آن زمان دمای هوا به بالاترین درجه خود می رسید و در شهرهای ساحلی شرجی بودن هوا وضعیت را بدتر می کرد. خیلی از دیدارهای مهم از جمله پاری‌سن ژرمن و اتلتیکو مادرید ظهر برگزار شدند. مارکوس یورنته پس از شکست ۴ بر صفر تیمش گفت: "گرمای وحشتناکی بود، انگشت های پایم درد می کرد، ناخن هایم... نمی توانستم جلویش را بگیرم. باورکردنی نبود. هیچکس در اروپا عادت ندارد در چنین گرمایی بازی کند."
با وجود cooling break و خیس کردن چمن در این زمان باز هم گرما آزار دهنده بود و حتی برخی از بازیکنان گرما زده شدند. انسو فرناندس در این رابطه گفت: "گرما وحشتناک است، نمی توانم آن را توصیف کنم. در یکی از بازی ها سرگیجه گرفتم. بازی کردن در چنین دمایی خطرناک است، خیلی خطرناک. علاوه بر این از لحاظ تماشا چه برای کسانی که به ورزشگاه می روند تا لذت ببرند چه کسانی که بازی ها را در خانه نگاه می کنند. بازی، سرعت بازی مانند سابق نیست و خیلی کند است."
آمریکا با وجود داشتن چند ورزشگاه سرپوشیده در شهرهایی همچون دالاس، لس آنجلس و هیوستون تنها از مرسدس بنز آتلانتا استفاده کرد. بازی هایی که در این ورزشگاه برگزار شدند دمای هوا تا ۲۵ درجه کاهش پیدا می کرد و برای بازیکنان مناسب بود. بازیکنان ذخیره دورتموند برای فرار از گرمای ۳۱ درجه، نیمه نخست دیدار تیمشان برابر مملودی را از رختکن تماشا کردند. سپس این کار را بازیکنان ذخیره بایرن در بازی برابر بنفیکا انجام دادند.
اتفاق عجیبی که در جریان جام رخ داد متوقف شدن چند بازی به خاطر هشدار طوفان بود. بر اساس پروتکل های آمریکا در صورت تشخیص خطر برخورد صاعقه در شعاع هشت مایلی (تقریبا ۱۳ کیلومتری) در مسابقات ورزشی در فضای باز تمام فعالیت ها باید به تعویق در آیند. شش دیدار چلسی و بنفیکا، پاچوکا و سالزبورگ، اولسان و مملودی، بوکا جونیورز و اوکلند، پالمیراس و الاهلی، بنفیکا و اوکلند کمتر از یک ساعت یا بیشتر از آن متوقف شدند. بدترین آن ها بازی چلسی و بنفیکا در یک هشتم نهایی بود. در حالی که تنها پنج دقیقه به پایان این دیدار باقی مانده بود هشدار به صدا در آمد و بازی برای ۲ ساعت و نیم متوقف شد. زمانی که بازی دوباره جریان گرفت آنخل دی ماریا در دقیقه ۹۵ از روی نقطه پنالتی نتیجه را مساوی کرد تا این دیدار در وقت های اضافه دنبال شود. چلسی با اخراج بازیکن حریف توانست سه گل دیگر به ثمر برساند تا این دیدار پس از چهار ساعت و ۴۱ دقیقه به پایان برسد! مارسکا که به شدت عصبانی بود پس از پایان بازی این اتفاق را مضحک عنوان کرد.
چمن بد ورزشگاه ها از دیگر دلایل انتقاد به میزبان بود. جود بلینگام پس از پیروزی ۳ بر یک رئال مادرید مقابل پاچوکا گفت: "چمن ها به هیچ وجه خوب نیستند. توپ متوقف می شود، خوب حرکت نمی کند و به زانوها فشار می آورد." نیکو کواچ پس از حذف دورتموند مقابل رئال مادرید در یک چهارم نهایی از زمین چمن ورزشگاه مت‌لایف به شدت انتقاد کرد و گفت: "بیشتر مناسب گلف است تا فوتبال."
یکی از نکات قابل توجه بازی ها زمانی بود که سوت پایان نیمه اول به صدا در می آمد و بازیکنان به جای اینکه از وسط زمین وارد تونل و سپس رختکن شوند به گوشه ورزشگاه می رفتند. دیگو سیمئونه، سرمربی اتلتیکومادرید نسبت به این موضوع انتقاد کرد و گفت: "طولانی بودن فاصله زیاد زمین با رختکن وقت زیادی می گیرد."
گران بودن غذا و نوشیدنی در ورزشگاه ها، نبود سیستم حمل و نقل عمومی و پارکینگ برای هر بازی حداقل ۶۰ دلار از دیگر ضعف های میزبان بود. هواداران اگر برای هر دیدار چند ساعت زودتر خود را نمی رسانند با ترافیک در ورودی های پارکینگ مواجه می شدند و در هر صورت چه قبل از بازی و چه بعد از آن ترافیک را تجربه می کردند و پلن بی وجود نداشت.
در یک دهه گذشته چند تورنمنت مهم فوتبال در آمریکا برگزار شده و همیشه از میزبانی این کشور انتقاد شده است. فیفا وعده داده است که با تغییر ساعت بازی ها و استفاده بیشتر از ورزشگاه های سقف دار مشکل گرما را تا اندازه ای برای جام جهانی ۲۰۲۶ خواهد کرد. با این حال این سازمان نمی تواند در رابطه با پروتکل هشدار طوفان آمریکا کاری کند و ممکن است این توقف های کلافه کننده در جام جهانی هم رخ دهند. مشخص نیست چرا فیفا کشوری که سابقه خوبی در برگزاری مسابقات فوتبال ندارد (در جام جهانی باشگاه ها دوباره آن را ثابت کرد) و مردمش ترجیح می دهند معده شان پر باشد تا این که گلزنی ستاره هایی همچون لیونل مسی یا هری کین را ببیند به عنوان میزبان بزرگترین جشن فوتبالی انتخاب کرده است.