به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو؛ در میان تمامی رفتارهای زننده و تحریک‌آمیزی که در گفت‌وگوهای اخیر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، مشاهده شد، هیچ موردی به اندازه نامه رسمی نتانیاهو به کمیته نوبل برای معرفی ترامپ به عنوان نامزد جایزه صلح نوبل، واکنش‌برانگیز و تهوع‌آور نبود؛ نامه‌ای که در آن، ترامپ به دلیل «نقش مؤثرش در تحکیم روند صلح و گسترش توافق‌نامه‌های ابراهیم» شایسته دریافت این جایزه معرفی شده بود.
این اقدام، نماد روشنی از اوج نفاق سیاسی و بی‌شرمی دیپلماتیک نتانیاهو بود؛ تلاشی تحقیرآمیز برای نوازش خودشیفتگی بیمارگونه ترامپ، مردی که بارها از «قهرمانی‌های دوستش بیبی» تعریف کرده و به خاطر همین تملق‌ها، به‌راحتی ابزار اهداف سیاسی نتانیاهو شده است.
تحقیر دیپلماتیک در قالب تملق سیاسی
صحنه‌های ضیافت شام در کاخ سفید بیش از آن‌که یادآور دیدار دو مقام رسمی باشد، شبیه نمایشی پررنگ از چاپلوسی و بازیگری سیاسی بود. نتانیاهو، در تلاش برای جلب رضایت ترامپ و ترس از نوسانات خلقی او، حتی خود را در قالب‌هایی تاریخی قرار داد: «چرچیلِ دوران ما»، «منجی ملت یهود»، و طراح جنگی ۱۲ روزه علیه ایران با همراهی کامل کاخ سفید.
با این حال، این قهرمان‌سازی دروغین و تبلیغات هماهنگ رسانه‌ای، کاملاً از واقعیت‌های میدان دور است؛ به‌ویژه در غزه، جایی که نسل‌کشی و فاجعه انسانی با حمایت سیاسی و نظامی آمریکا ادامه دارد.
از مارس گذشته، پس از پایان آتش‌بس شکننده، ارتش رژیم صهیونیستی بار دیگر حملات گسترده‌ای را علیه نوار غزه آغاز کرد. هدف رسمی این حملات، «نابودی کامل حماس» عنوان شده، اما در واقع، پیامدهای آن چیزی جز کشتار بی‌رحمانه غیرنظامیان، تخریب زیرساخت‌های حیاتی، قحطی، آوارگی و فقر مطلق نبوده است.
در حالی که نتانیاهو در واشنگتن از «دستاوردهای بزرگ حمله به ایران» سخن می‌گوید، در میدان نبرد، هیچ نشانه‌ای از تغییر معادله راهبردی دیده نمی‌شود. ارتش رژیم صهیونیستی همچنان در برابر مقاومت فلسطین ناکام مانده و تلفات انسانی و نظامی بی‌سابقه‌ای را متحمل شده است.
بحران‌های چندوجهی در جبهه‌های مختلف
جنگ اخیر علیه ایران نیز که تنها یک ماه از آن می‌گذرد نه‌تنها دستاوردی نداشته، بلکه باعث افزایش فشارهای داخلی، خشم منطقه‌ای و سردرگمی استراتژیک در سیاست خارجی رژیم صهیونیستی شده است.
در لبنان، پس از گذشت ۹ ماه از آتش‌بس موقت، هیچ پیشرفتی درباره خلع سلاح حزب‌الله مشاهده نمی‌شود. در مناطق جنوبی و شمالی رود لیطانی نیز اوضاع همچنان متشنج باقی مانده است.
از سوی دیگر، انصارالله در یمن همچنان به شلیک موشک به سوی اهداف صهیونیستی ادامه می‌دهند و روابط با سوریه نیز، با وجود شایعات درباره مذاکرات محرمانه با دولت جدید آن کشور، در ابهام کامل قرار دارد.
در میان این بن‌بست‌ها و ناکامی‌های پی‌در‌پی، نتانیاهو تلاش می‌کند خود را در واشنگتن به‌عنوان معمار آینده خاورمیانه معرفی کند. در سخنرانی‌هایش از «تولد خاورمیانه جدید» می‌گوید و مدعی است که با رهبری او، آینده‌ای روشن برای منطقه در حال شکل‌گیری است.
اما در حقیقت، پشت این چهره‌سازی‌ها، چهره واقعی او جنایت‌کاری جنگی است که باید در دادگاه‌های بین‌المللی محاکمه شود.
تلاش برای جلب افکار عمومی
تحلیل‌گران اسرائیلی بر این باورند که نتانیاهو با استفاده از پوشش رسانه‌ای سفر به آمریکا و دیدار با ترامپ، در حال بازسازی چهره خود نزد افکار عمومی اسرائیل است.
او پس از حمله حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، بخش زیادی از حمایت مردمی را از دست داد و اکنون تلاش دارد با تکیه بر جنگ با ایران و تحمیل تصویر یک رهبر امنیت‌محور، جایگاه سیاسی‌اش را احیا کند. تاکتیکی که با شکست بزرگی مواجه شد.
اکنون این پرسش مطرح می‌شود که واقعاً در واشنگتن چه می‌گذرد؟ آیا قرار است توافقی برای آتش‌بس در غزه حاصل شود؟ آیا ترامپ از برنامه‌ای بزرگ برای خاورمیانه پرده‌برداری خواهد کرد؟ یا آن‌چه شاهدش هستیم، تنها نقشه‌ای برای پیشبرد منافع سیاسی نتانیاهو است؟
شواهد نشان می‌دهد که نتانیاهو تمایلی به توقف جنگ ندارد. او به دنبال یک توافق موقت و محدود است؛ توافقی که نه آتش‌بس دائمی را تضمین کند، نه آزادی تمامی اسرا را در پی داشته باشد.
براساس نقل‌قول‌هایی از اطرافیان او، نتانیاهو بر این باور است که برای رسیدن به «پیروزی مطلق بر حماس»، هنوز به چند ماه دیگر جنگ تمام‌عیار نیاز است.
کوچ اجباری؛ پشت نقاب «شهر انسان‌دوستانه»
اما یکی از نگران‌کننده‌ترین اهداف نتانیاهو، استفاده از آتش‌بس موقت برای کوچ دادن بیش از ۶۰۰ هزار فلسطینی از مناطق دیگر غزه به سوی رفح است؛ جایی که او قصد دارد پروژه‌ای به‌نام «شهر انسان‌دوستانه» را راه‌اندازی کند.
طبق تحلیل‌های کارشناسان اسرائیلی، این شهر چیزی جز بزرگ‌ترین اردوگاه بازداشت جمعی در جهان نخواهد بود؛ اردوگاهی که زیر نام کمک‌های بشردوستانه، ابزار کنترل و سرکوب گسترده خواهد شد.
تمام صحنه‌های دیدار ترامپ و نتانیاهو در کاخ سفید، چیزی بیش از یک شوی سیاسی برای سفیدنمایی چهره یک جنایتکار جنگی نیست.
در حالی که کودکان در غزه از گرسنگی و بمباران جان می‌دهند، در واشنگتن، نمایش‌های سیاسی برای تقدیر از «قهرمان صلح» در حال اجراست؛ قهرمانی ساختگی برای نتانیاهو که تاریخ و افکار عمومی جهانی، او را یکی از مسئولان مستقیم جنایات علیه بشریت در فلسطین می‌دانند.
نتانیاهو می‌خواهد جنگ ادامه یابد. او نیاز دارد که بحران ادامه داشته باشد تا از آن بهره‌برداری سیاسی کند؛ چه در داخل رژیم صهیونیستی، چه در عرصه بین‌المللی.
در این میان، آمریکا و ترامپ نیز در حال ایفای نقش مکمل در این نمایش هستند؛ نمایشی که با جایزه نوبل صلح برای عامل نسل‌کشی، عمق نفاق سیاسی را به تصویر می‌کشد.
آن‌چه این روزها در کاخ سفید رخ می‌دهد، نه دیپلماسی صلح، بلکه بازی‌ای حساب‌شده برای فرار از مسئولیت و تغییر چهره‌ی یک متهم جنگی است.