به گزارش ایرنا، سکوت شبانه و همراهی باد خنک وزیده بر شهر با ساز و آواز عروسی نوای شادی را رساتر کرده است و کودکی خردسال با اشتیاق رد صدا را می گیرد و پای پنجره می ماند تا سهم بیشتری از آن صدای امیدوار کننده ببرد.

کودک با تعجبی همراه با اشتیاق و شوق می گوید" صدای عروسی" است و سراغ کمد لباس هایش می رود تا زیباترین لباسش را بپوشد و خود را به صدا برساند.
"آساره" که تا همین چند روز قبل با دلهره و نگرانی از مادر می خواست خانه شان را عوض کنند و به شهری دیگر بروند و یا سوالاتش آنقدر تخصصی و نظامی شده بودند که مادر توان پاسخ شان را نداشت و از موشک، پدافند، بمب، جنگنده، ریزپرنده و پهپاد می پرسید و معنای آنها را می خواست و یا طرز ساخت آنها را می پرسید و یا تمام ذهنش این سوال بود که چرا جنگ ها به وجود می ایند همه آنها را فراموش می کند و با شنیدن صدای ساز و آواز بلند از شده کوچه همسایه به کودکی و دنیای پر از رویای خود بازمی گردد.
در برخی شهرهای لرستان در هنگامه عروسی پیش یا پس از برگزار مراسم رسمی در تالار بخشی از شادی را در حیاط خانه و حتی فضای کوچه خود برپا می کنند و این کار مادر را راحت تر می کند تا در پاسخ به اشتیاق کودک برای رفتن تا دل شادی که صدایش را باد تا داخل خانه آورده است کودک را به تماشای رقص و شادی عروسی که به آن دعوت نشده اند، ببرد.
حالا کودک با دیدن نمای نزدیک شادی دلش مطمئن تر شده که زندگی در جریان است و رضایت می دهد به خانه بازگردد و پس از اندکی مسیر با دیدن تجمعی از شادی مردم در کوچه ای دیگر که گویی باقی مانده شادی عروسی از تالار را با خود به خانه آورده اند، کودک خوشحال تر می شود و لحظاتی را درنگ می کند تا سهمی از شادی ببرد.

این روزها پس از ۱۲ روز جنگ و دلهره آواز دهل شنیدن هم از دور و هم از نزدیک برای همه زیباست خاصه برای کودکان که شادی سهم واقعی دنیای آنها است.

آرامش را به دنیای کودکان بازگردانیم

کودکانمان آیندگان این سرزمین هستند و همه ما در برابر خاطراتی که برای آنها می سازیم مسوولیت و وظیفه داریم آرامش را به دنیای آنها بازگردانیم.

در هنگامه بروز بحران هایی چون جنگ، کودکان از آسیب پذیرترین گروه های سنی جامعه محسوب می شوند زیرا کودکان علاوه بر خطرات جسمی همانند جراحات و مرگ قرار دارند، در معرض پیامدهای روانی حاصل از جنگ نیز می باشند که می تواند به صورت مزمن و گاهی تا پایان عمر بر زندگی آنها تاثیرات منفی بگذارد.
روانشناس بالینی در این خصوص می گوید: در ذهن کودکان، دنیای زیبا با حضور پدر و مادر مکانی است که نیازهای جسمانی و روانی انها در لحظه تامین می شود، در این دنیای زیبا صداهای بلند و گوش خراش، خانه های خراب، حس های غمگین، استرس و یاس جایی ندارد، اما جنگ، این دنیای زیبای کودکان را نابود می کند و حس های زیبا جای خود را به استرس و غم می دهد، کودکان نگران بی پناه شدن هستند، نگران از دست دادن پدر و مادر و مراقبین خود چون آنها خوب می دانند که با از دست دادن مراقبین خود، زندگی شان به خطر می افتد.
علی کرمی افزود: یادگیری و به خاطرسپاری کودکان بسیار قوی است و در زمان جنگ با دیدن انسان هایی که دغدغه فکری شان حفظ بقاء خود و خانواده شان است، حس استرس را به وضوح درک می کنند و این استرس را به صورت های مختلفی مانند کابوس های شبانه، بی نظمی در خواب، نگرانی مداوم و حتی حملات وحشت زدگی (پانیک) نشان می دهند.
وی ادامه داد: صداهای بلند، انفجار، صداهای آژیر خطر، جنب و جوش و رفتارهای استرس زای بزرگسالان مواجه مستقیم با خشونت و آثار جنگ، عدم درک وضعیت و شنیدن خبرهای ناراحت کننده جنگ وشایعات مایوس کننده از دست دادن برنامه های تفریحی و سرگرمی و از دست دادن فعالیت های آموزشی و اجتماعی موجب آسیب های روانی و استرس کودکان می گردد و در موارد شدیدتر می تواند موجب اختلال استرس پس از سانحه(PTSD) گردد، این اختلال می‌تواند به صورت طولانی‌مدت در زندگی کودک باقی بماند و بر عملکرد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی او تأثیر بگذارد.

این روانشناس بالینی با بیان اینکه ترس ها بر عملکرد روانی، جسمانی، رفتاری، عاطفی و هیجانی کودکان تاثیر مخرب به جا می گذارد، اضافه کرد: آسیب های روانی حاصل از جنگ از جمله استرس، می تواند بر عزت نفس و اعتماد به نفس کودکان، اعتماد به دیگران و ایجاد رابطه سالم با همسالان و بزرگترها تاثیر بگذارد و موجب انزوای اجتماعی، گوش به زنگی و افزایش حساسیت نسبت به محرک های استرس زا، اختلال خواب و پرخاشگری گردد.

راهکارهای کاهش استرس در کودکان
کرمی در خصوص راهکارهای کاهش استرس کودکان یادآور شد: استفاده از فعالیت‌های سرگرم کننده بازی‌ها و فعالیت‌های هنری برای ابراز احساسات، ایجاد فضای امن و آرام در خانه و مدرسه و جمع های خانوادگی، صحبت کردن با کودک و پاسخ دادن به سوالات او به زبان ساده و صادقانه، مشاوره روان‌شناسی در صورت نیاز و تقویت مهارت‌های مقابله‌ای مانند تنفس عمیق و تمرکز ذهن از جمله این راهکارها است.
وی با تاکید بر اینکه حرف زدن با کودکان درباره جنگ بایستی با دقت، حساسیت و رعایت اصول روانشناختی همراه باشد، گفت: برای گفتگو با کودکان، گوش دادن باید به صورت گوش دادن فعال باشد یعنی زمانی که کودک با شما صحبت می کند به چهره او نگاه کنید و به آنها با دقت گوش دهید و اجازه دهید کودک سوالات و نگرانی‌های خود را بیان کند. حرف زدن با کودکان باید همراه با صداقت و شفافیت باشد، یعنی اطلاعات را به زبان ساده و متناسب با سن کودک ارائه دهید، اما از جزئیات خشونت‌آمیز خودداری کنید.
این روانشناس بالینی با تاکید بر رعایت آرامش و اطمینان دادن به کودک اظهار کرد: کودک را مطمئن کنید که در امنیت است و شما در کنار او هستید، استفاده از داستان‌ها و بازی راهی موثر است.

کرمی تاکید کرد:‌ برای توضیح موضوعات پیچیده از روش‌های خلاقانه مثل داستان‌گویی و بازی استفاده کنید و علاوه بر این باید روال روزانه را حفظ کنید، به این صورت که برنامه منظم مانند زمان خواب، غذا خوردن و فعالیت های روزانه به کودک احساس ثبات می دهد.
وی افزود: تشویق به بیان احساسات یکی دیگر از راهکارها است، به کودک کمک کنید تا احساسات خود را بیان کند و بدانید این طبیعی است که گاهی ترس یا ناراحتی داشته باشد.

در هر شرایطی، به ویژه پس از بحران‌ها و در مواجه با آسیب‌های روانی ناشی از آن‌ها، سلامت جسم و روان کودکان باید در اولویت نخست همه ما قرار گیرد، کودکان، آیندگان این سرزمین، سرمایه‌های اصلی ما هستند و خاطراتی که برایشان می‌سازیم، نقش بسزایی در شکل‌گیری شخصیت و آینده آن‌ها دارد.

وظیفه انسانی و اجتماعی ماست که با آگاهی از آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر رویدادهای استرس‌زا و با به‌کارگیری راهکارهای مناسب، آرامش و امید را به دنیایشان بازگردانیم.