به گزارش ایسنا، رژیم صهیونیستی از زمان تاسیسش در سال ۱۹۴۸ وارد تعداد زیادی درگیری و عملیات نظامی شده است.
رژیم صهیونیستی معمولا این اقدامات را برای امنیت خود «ضروری» می‌خواند در حالی که فلسطینی‌ها و حامیان آنها آن را بخشی از اشغالگری و سلب مالکیت مستمر می‌دانند.
اما از دید منتقدان این اقدامات در اکثر مواقع به عنوان بخشی از سیاست برنامه‌ریزی‌شده این رژیم برای حفظ کنترل بر اراضی فلسطینی، سرکوب مقاومت فلسطین و گسترش نفوذ اسرائیل انجام شده و در گسترش خشونت نقش موثری داشت و افق‌های برقراری صلحی پایدار را از بین برد.
حملات متجاوزانه اخیر رژیم صهیونیستی به ایران و جنگ نسل‌کشی که در غزه به راه انداخته و اشغال بخش‌های جدیدی از خاک لبنان و سوریه نیز چیزی به جز صفحات جدیدی از تاریخ حملات این رژیم به کشورهای منطقه نیستند.
این رژیم اساسا بر روی خون‌های ریخته شده ایجاد شد و نمی‌تواند در صلح زندگی کند چراکه برای بقای خود به جنگ نیاز دارد.
جنگ سال ۱۹۴۸ که فلسطینی‌ها آن را «نکبت» می‌خوانند، با آواره کردن صدها هزار فلسطینی از خانه‌ها و مناطق خود برای تاسیس دولت جعلی اسرائیل همراه بود و این رویداد مسیر را برای ده‌ها سال درگیری هموار کرد.
رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۵۶ و در جریان بحران کانال سوئز، با هماهنگی انگلیس و فرانسه برای بازپس‌گیری کنترل این کانال و سرنگونی دولت «جمال عبدالناصر» به مصر حمله کرد که با محکومیت گسترده بین‌المللی مواجه شد.
جنگ ۶ روزه در سال ۱۹۶۷ لحظه‌ای سرنوشت‌ساز بود، رژیم صهیونیستی حملات پیش‌دستانه‌ای را علیه مصر، سوریه و اردن آغاز کرد و به سرعت کنترل کرانه باختری، نوار غزه، قدس شرقی، بلندی‌های جولان و شبه جزیره سینا را به دست گرفت، این مناطق هنوز محور اصلی درگیری میان اسرائیل و فلسطین هستند و اشغال آنها تا امروز ادامه دارد.
جنگ لبنان در سال ۱۹۸۲ با حمله رژیم صهیونیستی به لبنان با هدفی اعلام شده یعمی ریشه‌کن کردن سازمان آزادی‌بخش فلسطین همراه بود، در نتیجه این یورش تعداد زیادی از غیرنظامیان شهید شدند و کشتار صبرا و شتیلا انجام شد و نیروهای رژیم صهیونیستی مدت ۱۸ سال در جنوب لبنان باقی ماندند.
انتفاضه اول (۱۹۹۳ تا ۱۹۸۷) قیامی فلسطینی علیه اشغالگری اسرائیل بود که با واکنش نظامی شدید اسرائیل مواجه شد.
انتفاضه دوم (۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵) خشونت‌آمیزتر و شامل بمب‌گذاری‌های انتحاری توسط فلسطینی‌ها و عملیات‌های نظامی گسترده اسرائیل از جمله یورش‌هایی به شهرهای فلسطینی بود.
در دهه اول قرن ۲۱ رژیم صهیونیستی پس از کنترل حماس بر غزه در سال ۲۰۰۷، محاصره‌ای را بر این منطقه اعمال کرد که این به عملیات‌های نظامی بزرگی در غزه از جمله عملیات «سرب گداخته» (۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹)، عملیات «ستون ابر» (۲۰۱۲)، عملیات «صخره سخت» (۲۰۱۴) و بسیاری تنش‌های کوچک منجر شد.
در حالی که این عملیات‌ها به کشته شدن هزاران فلسطینی، تخریب گسترده زیرساخت‌ها و بحران انسانی خطرناکی در غزه انجامید، رژیم صهیونیستی ادعا کرد که آنها برای توقف حملات موشکی و از بین بردن زیرساخت‌های شبه‌نظامیان ضروری بوده‌اند.
این فعالیت‌های مستمر شامل حملات متعددی به کرانه باختری بودند که در بیشتر مواقع به درگیری‌ها و بازداشت‌هایی و نیز گسترش مستمر شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل منجر شدند و همینطور حملات منظم علیه نیروهای مسلحی که رژیم صهیونیستی ادعا دارد در غزه و کرانه باختری حضور دارند، در اکثر مواقع به کشته شدن غیرنظامیان منجر شد.
انتهای پیام