به گزارش ایرنا، افراد زیادی هستند که در دنیای ورزش و سینما پیشرفت‌های زیادی داشتند و چهره‌های شناخته شده‌ای را برای خودشان ساختند. عده‌ای هستند که در هر ۲ عرصه، استعداد بالایی دارند که محبوبیت آن‌ها نسبتا بیشتر هم شده است. پژمان جمشیدی یکی از افرادی است که از ورزش حرفه‌ای پا به سینما گذاشت و موفقیت‌های زیادی هم کسب کرد؛ آرنولد نسخه خارجی این اتفاق است که موفق شد در محوبیتش را بیش از پیش بالا ببرد.
مهدی ماهانی، بازیگر سینما و تلویزیون از هنرمندانی است که نه تنها پا به عرصه ورزش حرفه‌ای گذاشت، بلکه موفق شد مدال‌های زیادی در تورنمنت‌های جهانی و بین المللی بدست آورد. در ادامه گفت‌وگوی ایرنا با این بازیگر ورزشکار را می‌خوانید.
وقتی ویروس منحوس عامل پیشرفت می‌شود
فیلمی بازی کردم به اسم سم‌پاشی که در آن نقش یک معتاد را داشتم و باید وزنم را پایین می‌آوردم. حدود ۱۷.۵ کیلوگرم برای آن نقش وزنم کم شد که از ۷۵ به ۵۷ کیلوگرم رسیدم. اتمام فیلم ما با آغاز ویروس منحوس کرونا همراه بود و همه سینماها تعطیل شد. کسی نمی‌دانست قرار است چه اتفاقی بیفتد و یا اینکه تا چه زمانی با این ویروس درگیر باشیم.
در همان برهه زمانی بود که یک شرکتی اسپانسر من شد و یک دستگاه ورزشی خانگی به من داد. ابتدا یکی از دوستانم پیشنهاد داد که بدنم را آماده کنم تا زمان اکران فیلم، همه تماشاچیان پس از دیدن آمادگی بدنی در کنار عکسم در نقش معتاد، تعجب کنند. از گذشته سابقه طولانی در رشته‌های رزمی دارم ولی از ابتدای کرونا بود که رشته بدنسازی را به طور جدی شروع کردم.
فیتنس، نقطه عطف و عامل پیشرفت
مدتی گذشت که با همان دوستم، یعنی بنیامین جهرمی در یک رستوران بودیم و آنجا به من گفت رئیس کمیته فیتنس و رئیس فدراسیون می‌خواهند که مرا ببینند. در همان ملاقات بود که امیر زندی و مهدی نصیرزاده را دیدم و به من گفتند در فیتنس همین سبک زندگی مرا می‌خواهند و می‌توانم با ورودم به دنیای ورزش حرفه‌ای و مسابقه، کمک زیادی به این رشته داشته باشم. از همان ابتدا شرط کردم که کسی حق مرا نخورد ولی هیچگاه نخواستم که به من جایگاهی به جز آنچه حقم است را بدهند.
پس از مدتی در اولین مسابقه شرکت کردم که به خاطر زخم‌های جراحی عمل قلب باز، حذف شدم. در آن مسابقه رافائل سانتوخا نیز حضور داشت و به طور کامل اعتراضم را به او اعلام کردم. حتی فدراسیون با حرکتی متخلفانه مرا در یک رشته دیگر نیز روی استیج مسابقه فرستاد که باز هم داوران حذفم کردند. به نظرم نباید این کار را با من می‌کردند ولی از همان موقع بود که جنگیدن در این رشته را آغاز کردم و پس از آن چهار سال متوالی عنوان‌دار و ملی‌پوش فیتنس کشور بودم.
آغاز مدال آوری و کسب عنوان‌های بین المللی
پس از آنکه در اولین مسابقه حقم را خوردند، خیلی به من برخورد و هر روز تمرناتم را بیشتر کردم تا اینکه نایب قهرمان جهان و جایگاه اول مستریونیورس را در همان سال از آن خودم کردم. سال بعد از آن موفق شدم مقام ششم گیمزکلاسیک جهان و دوباره قهرمانی مستریونیورس را به دست آورم. سال سوم نیز دوباره موفق به حضور در تیم ملی و کسب نایب قهرمانی جهان شدم. پس از کسب اولین مقام‌ها، هجمه‌ها علیه من شروع شد و هر روز توهین‌ها و قضاوت‌های بسیاری به گوشم می‌رسید. خیلی‌ها با چنین هجمه‌هایی از انتقاد و ناسزا کم می‌آوردند ولی این مسائل باعث پیشرفت من می‌شد.
هر طور که بود ایستادگی کردم و جنگیدم تا خودم را ثابت کنم؛ به همین دلیل هیچ سالی آرام نماندم و به طور متوالی چهار سال در تیم ملی حضور داشتم. امسال هم برای چهارمین سال متوالی عضویت تیم ملی را به دست آوردم اما به علت برخی درخواست‌های نا به جا قید تیم ملی را زدم؛ پس از برگزاری انتخابات فدراسیون، همه حقایق را بازگو خواهم کرد ولی اگر الان چیزی بگویم، برخی کاندیداها به نفع خودشان استفاده می‌کنند.
ورود به مسترالمپیا، راه جدید ماهانی در ورزش حرفه‌ای
فروردین امسال بود که کشاله پای من حین تمرین پاره شد. روز بعد دیدم که سرپرست تیم ملی اسم من را خط زده و از تیم حذف شدم. با او تماس گرفتم علت را جویا شدم که در پاسخ مصدومیت‌ام بهانه کردند. ابتدا خواستم که اسمم را حذف نکنند و اگر بهبود پیدا نکردم، آن موقع جایگزین پیدا کنند ولی همان لحظه بود که درخواست‌های بی‌شرمانه سرپرست را شنیدم. وقتی این وضعیت را دیدم، تصمیم گرفتم برای مسابقه دیگری هزینه کنم و نهایتا با پیشنهاد و کمک تعدادی از دوستانم، به مسترالمپیا رفتم.
مجبور شدم برای گرفتن پاسپورتم از تیم ملی، بهانه‌هایی بیاورم زیرا به این نتیجه رسیده بودم که پس از کسب ۲ قهرمانی جهان، مسابقات قهرمانی آسیا برای من جایگاهی ندارد و باید یک پله بالاتر بروم؛ همین شد که همه تلاشم را برای مسابقات مسترالمپا گذاشتم و نهایتا در اولین تجربه‌ام در مستر فیزیک، مدال برنز را به دست آوردم و به ایران بازگشتم. البته نباید فراموش کنم که علی تبریزی، شناسنامه و مربی کارکشته بدنسازی ایران بود که من را در این راه همراهی کرد و به عنوان مربی، من را به این جایگاه رساند. حالا که در این سطح ایستادم، حس می‌کنم سطح مسابقات NPC خیلی با IFBB متفاوت است و انگار که تا امروز تنها درگیر یک شوخی بودم. درواقع من اولین ورزشکار ایرانی بودم که در فیتنس آرنولد کلاسیک موفق به کسب مدال شدم و حالا هم در NPC در حال ادامه دادن هستم.
توهین و قضاوت، همراهان همیشگی در مسیر پیشرفت
من ۲ بار عمل قلب باز داستم و توان یک جوان ۲۵ ساله را نداشتم ولی با این حال پا به عرصه رقابت گذاشتم و همه رقبا را نیز شکست دادم. با این حال همیشه در مسیرم درگیر حواشی، توهین‌ها و قضاوت برخی مخاطبین بودم. نمی‌دانم چرا مدام برایم حواشی می‌ساختند که با پول به این جایگاه‌ها رسیدم ولی واقعیت این بود که من نان تلاشم را می‌خوردم.
ساخت مستند زندگی بازیگری که بدنسازی ورود کرد
از روز اول ورودم با رئیس فدراسیون صحبت کردم که یک مستند از ورود یک بازیگر به دنیای ورزش حرفه‌ای بدنسازی بسازیم. خیلی از اتفاقاتی که در مسابقات برای من افتاد و به نظرم تخلفاتی هم علیه من انجام شد، در این مستند وجود دارد. این مستند از دوران لاغری من آغاز می‌شود و تا کسب قهرمانی جهان نیز ادامه می‌یابد. قاضی خداست و مردم ما نباید اینقدر مرا مورد قضاوت قرار دهند.
ویترین حرم آقام امام رضا و ۵ مدال و یک‌کاپ که بصورت دائمی در نمایش عموم است و ۳ مدال که به صورت دوره‌ای از خزانه برای نمایش عموم به موزه منتقل شده‌اند
اعتقادات مذهبی که چراغ مسیر موفقیت شد
همیشه اعتقادات مذهبی خودم را حفظ کردم. علاقه قلبی به امام هشتم باعث شده که همه مدال‌ها و افتخاراتم را به آستان قدس ایشان هدیه بدهم. بارها تکرار کردم که اگر من با کمک‌های غیر عادی مدال آوردم، چرا در خارج از ایران هم توانستم قهرمانی کسب کنم؟ همه زندگی و دار و ندار من فدای امام ضا(ع) است و هر موقع که فشارهای زندگی به من زیاد شد به او پناه بردم. قطعا زمانی که با اعتقاد به او، دست به تلاش می‌زنم، ایشان هم به من کمک می‌کنند.
وقتی مسئولان تیم ملی خواسته‌های عجیبی از من داشتند، با طلب کمک از او بود که به مسترالمپیا رفتم و موفق شدم مدال مستر فیزیک را کسب کنم. ولی اینکه کسی خادم حرم باشد، دلیل نمی‌شود استایل به روز و زیبایی نداشته باشد. اگر به هر چیزی رسیدم، انرژی و کمک امام رضا است.