به گزارش خبرگزاری آنا؛ با آغاز دور تازه‌ای از درگیری‌های نظامی میان ایران و رژیم صهیونیستی، نگاه‌ها به سمت جبهه‌ای کمتر دیده‌شده، اما به‌شدت تعیین‌کننده دوخته شده است: عرصه دیجیتال و فناوری اطلاعات. در این جنگ بی‌صدا، ابزار‌هایی مانند بدافزار، نفوذ به سرورها، اختلال در اینترنت، غیرفعال‌سازی سامانه‌های هوشمند، کنترل داده‌های عظیم (Big Data) و حتی حکمرانی اطلاعات، به اندازه پهپاد‌ها و موشک‌ها اهمیت دارند.
در هفته‌ه اخیر، ایران ققط در حوزه نظامی از خود قدرت بازدارندگی نشان نداده است، بلکه در فضای فناوری نیز توانسته رژیم صهیونیستی را به چالش جدی بکشاند. گزارش‌های میدانی و تحلیلی نهاد‌های سایبری، از حملات سازمان‌یافته و دقیق به مراکز داده، سامانه‌های شهری و حتی مراکز فرماندهی دیجیتال اسرائیل خبر می‌دهند؛ حملاتی که برخی از آنها باعث توقف کامل یا اختلال گسترده در عملکرد بخش‌هایی از زیرساخت‌های حیاتی دشمن شده‌اند.
همزمان با این تحرکات، سامانه‌های پدافندی سایبری ایران نیز به‌روز و فعال باقی مانده‌اند. به گفته مسئولان ارتباطات کشور، در ماه‌های اخیر هزاران حمله سایبری شناسایی و خنثی شده که منشأ بسیاری از آنها به رژیم صهیونیستی و برخی متحدانش بازمی‌گشت.
طراحی سامانه‌های دفاعی چندلایه، شبکه‌های پشتیبان مبتنی بر الگوریتم‌های هوش مصنوعی، و رمزنگاری بومی داده‌ها از جمله عواملی است که پایداری شبکه‌های داخلی کشور را تضمین کرده‌اند.
البته جنگ فناوری فقط به حملات سایبری محدود نمی‌شود. روایت‌سازی دیجیتال نیز به ابزار دیگری در این تقابل تبدیل شده است. از ابتدای درگیری‌ها، سکوهایی مانند ایکس (توییتر سابق)، تلگرام، اینستاگرام و حتی شبکه‌های خبری هوش مصنوعی‌محور، به میدانی برای مقابله روایت‌ها تبدیل شده‌اند. کاربران ایرانی با فعالیت گسترده، افشاگری مستند، انتشار نقشه‌ها و تصاویر واقعی و تحلیل‌های استراتژیک، نقش فعالی در تقویت جبهه نرم داشته‌اند.
افزون بر آن، توسعه بستر‌هایی همچون شبکه ملی اطلاعات، مرورگر‌ها و پیام‌رسان‌های بومی، و سامانه‌های ذخیره‌سازی ابری داخلی، به ایران این امکان را داده که وابستگی خود به بستر‌های خارجی را به‌حداقل برساند و در برابر اختلال‌های خارجی مقاومت بیشتری نشان دهد. نشت اطلاعات از مراکز اسرائیلی، لو رفتن کد‌های پرتاب موشک‌های ضدپدافند و اختلال در سامانه‌های هشدار حملات هوایی در سرزمین‌های اشغالی، تنها بخش کوچکی از پیامد‌های این نبرد فناورانه هستند.
برخی کارشناسان معتقدند، در سال‌های آینده، جنگ‌ها بیشتر از آنکه در میدان نبرد سنتی تعیین شوند، در فضای مجازی و بر بستر داده‌ها و الگوریتم‌ها رقم خواهند خورد.
حمله به ماهواره‌ها، سامانه‌های هوشمند مدیریت انرژی، اینترنت اشیا (IoT) و حتی خودرو‌های بدون راننده، می‌تواند یک کشور را بدون حتی شلیک گلوله‌ای، فلج کند.
با توجه به این واقعیت‌ها، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های فناورانه، تربیت نخبگان سایبری، توسعه ابزار‌های دیجیتال بومی و تکیه بر توان داخلی، به‌درستی به یکی از اولویت‌های راهبردی جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده است. جنگ آینده، دیگر جنگ خاک نیست؛ جنگی‌ست برای سلطه بر بیت‌ها، کد‌ها و ذهن‌ها.
انتهای پیام/