به گزارش خبرنگار ایرنا، بحران‌هایی از قبیل جنگ، تهدید، تروریسم و نظایر آن مفهوم تاب‌آوری ملی را به چالش کشیده‌اند که نشان می‌دهد واژه تاب‌آوری نه تنها در ادبیات روانشناسی، بلکه در گفتمان سیاسی معاصر حائز اهمیت است.

تاب‌آوری، پیامد سازگاری فردی موفق و توانایی عمل کردن به طور اثر بخش در وقایع آسیب زا است. تاب‌آوری با توانایی به دست آوردن مجدد تعادل درونی و عملکردی باثبات در شوک‌ها، ناملایمات یا شکست تعریف می‌شود.

روان‌شناسان تاب‌آوری را مجموعه‌ای از عوامل تعریف می کنند که به افراد در جهت غلبه بر ناملایمات از طریق مسیر مثبتی از سازگاری پس از ناآرامی و استرس کمک می‌کند.

براساس چنین تعریفی، تاب‌آوری تنها برون داد سازگاری مناسب در برابر ناملایمت‌ها نیست، بلکه فرآیندی است که هنگام مواجهه با تهدید مستمر یا بعد از تجربه کردن یک حادثه نامعمول و استرس زا اتفاق می‌افتد.

یکی از عرصه‌هایی که مفهوم تاب‌آوری ملی نمود و مصداق می‌یابد، دستیابی به امنیت داخلی است. امنیت داخلی یکی از سطح امنیت ملی است. در این سطح هر گونه اقدام، قصد و نیتی که با هدف سرنگونی، ضربه‌زدن و توقف توانایی‌های ملی در کشور صورت گیرد یا موجب بروز زمینه‌های عدم وفاداری در شهروندان و تبدیل آن به یک حرکت جمعی مخالف شود، به عنوان تهدید علیه امنیت داخلی اطلاق می‌شود.

هرچند امنیت داخلی، خود بیشتر به حوزه‌های دیگری از امنیت تقسیم می‌شود، ولی باید یادآور شد که امنیت داخلی در درون یک حوزه ملت - دولت خود متاثر از امنیت فرد، امنیت رژیم، امنیت جامعه و امنیت در حوزه‌های دیگر است که با اندک تاملی می توان دریافت که وضعیت و حالت امنیت داخلی مقوّم به عوامل مقوّمی است که این عوامل در ایجاد انسجام سیاسی، اجتماعی و مدنی ملت و کشوری، از ضریب تاثیرگذاری بالایی برخوردار خواهد بود.

طبیعی است که در صورت ایجاد در تزلزل در این عوامل، وضعیت امنیت داخلی نیز متزلزل شده و ثبات سیاسی و اجتماعی درون آن ملت و نظام با خطرات جدی مواجه خواهد شد.

از برهه‌هایی که این رویکردهای تزلزلی، ملت ایران را تحت شعاع و چالش قرار داده است، حمله تروریستی رژیم صهیونی به تهران و تعدادی از شهرهای کشور است که منجر به شهادت و زخمی شدن شماری از فرماندهان نظامی، دانشمندان و مردم غیرنظامی شد. از آنجا که یکی از ابعاد دفاع بعد امنیتی آن است، برقراری امنیت فراگیر برای سیاست‌مداران کشورهای درگیر جنگ و دفاع ناشی از آن، در صدر اولویت ها قرار دارد و در واقع مهم‌ترین عامل ضد امنیتی، جنگ محسوب می شود.

به عبارت دیگر، هویت و حیثیت یک کشور تا حد بسیار زیادی با امنیت داخلی آن ارزیابی می شود، در حفظ امنیت داخلی، تشکیلات مختلفی سهم دارند. به عبارت دیگر، هویت و حیثیت یک کشور تا حد بسیار زیادی با امنیت داخلی آن ارزیابی می شود، در حفظ امنیت داخلی، تشکیلات مختلفی سهم دارند. هنگامی که امنیت داخلی با تهدید، مخاطرات، ناملایمتی ها و تزلزلات مواجه می شود، بحث دفاع و سازوکارهای ناشی از آن پیش می آید. بنابراین امنیت پیش زمینه تصمیم دفاع است.

در هشت روزی که از جنایت رژیم صهیونیستی علیه مردم ایران می‌گذرد، کشورمان با وجود تهدیدات و هم‌افزایی کشورهای قدرت طلب از جمله آمریکای جنایتکار و رژیم کودک‌کش و جعلی صهیونیستی توانسته است با تاب‌آوری‌های گوناگون و با استفاده از رویکردهای سخت و نرم بر روندهایی که ضد امنیت داخلی بود، فائق آید.

از جمله این دستاوردها، می‌توان به حفظ ارزش‌ها و ایدئولوژی‌های دین محور، قدرت بالای تصمیم‌گیری و مدیریت بحران مقام معظم رهبری، حمایت‌های کلامی و روانی از سوی رهبر معظم انقلاب، حس تکلیف شرعی، خودباوری و اعتماد به نفس، ترجیح منافع ملی بر منافع شخصی، پیروی از الگوی جهاد کبیر پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)، توسل خالصانه، تحکیم بنیان خانواده و ناموس پرستی و تفکر ارتقای وحدت ملی اشاره کرد.

در این میان مصلحت گرایی، عقلانیت و تدبیر، مسئولیت پذیری، همیاری و ایثار، خلق و تداعی زیبایی های کربلا، قاطعیت در تصمیمات و اقتدار درون زا، استکبار ستیزی و آگاهی موقعیتی از توطئه دشمنان، دستورات صریح و کارساز فرماندهان نیروهای مسلح، بهره گیری از ظرفیت های موجود به صورت بهینه، مدیریت خطرپذیری صحیح و گرایش به تفکر بسیجی از دیگر عوامل موثر در تاب‌آوری امنیت داخلی در این روزهای سراسر حماسه و مقاومت در سرتاسر ایران اسلامی است.

صحیح است که کشور ایران در این هشت روز گذشته از تجاوز آشکار و علنی رژیم صهیونی افرادی را با شهادت از دست می دهد و با تحریم ها و مسائل ناشی از آن مواجه است، اما با استعانت از رویکرد نتیجه‌گرایی و سیستمی می‌توان به خوبی وجود امنیت داخلی در این ایام را استنباط کرد.

در این راستا، سوالی اساسی به وجود می آید که آیا شکل گیری امنیت داخلی، ملزوم رعایت و بهره مندی از جنبه ها و ابزارهای سخت آن است، جواب صریح است. خیر.

به عبارتی دیگر، از آنجا که یکی از مهم ترین جنبه های زندگی انسانی، یافتن امنیت است و انسان این امنیت را بیشتر در داخل مرز و بوم خود ارزیابی می کند، پردازش به امنیت داخلی موضوعیت می‌گیرد.

پرواضح است با اینکه مفهوم امنیت داخلی دارای تعاریف و پژوهش های متعددی است، اما هنوز مرزهای مبهمی را در خود می‌بیند؛ بنابراین به نظر می رسد دستیابی به عوامل تاب‌آوری این امنیت همواره برای تعریف، شناخت و مفهومی روشن و منسجم، آن را یاری می‌دهد که می توان در پایان این نوشتار به تعاریف علمی تاب‌آوری، امنیت و امنیت داخلی پرداخت.

تاب‌آوری

ریشه کلمه Resilience (تاب‌آوری) که کلمه لاتین Resilio به معنی حالت ارتجاعی داشتن است در قرن ۱۷ میلادی نیز مورد استفاده قرار می گرفت. بوم‌شناسان برای نخستین بار مفهوم کلی آن را بیش از ۳۲ سال پیش پذیرفتند.

همچنین شدت اختلالی که سیستم می تواند آن را جذب کند قبل از آنکه ساختار نظام از طریق تغییر متغیرها و فرآیندهایی که رفتار آن را کنترل می کنند، به ساختار متفاوتی تبدیل شود، میزان اختلالی که یک نظام می‌تواند جذب کند و همچنان در همان وضعیت اول باقی بماند و حد یا درجه‌ای که در آن حد، نظام(در نبود سازماندهی که از طریق عوامل خارجی اعمال می شود) قادر به خودسازماندهی است از دیگر تعاریف تاب‌آوری است.

امنیت

امنیت از ریشه کلمه لاتین Secures به معنی نداشتن دلهره و دغدعه است. بنابراین معنای لغوی امنیت، رهایی از خطر، تهدید، آسیب، اضطراب، دغدغه هراس، ترس، نگرانی یا وجود آرامش، اطمینان، آسایش و اعتماد است.

اگرچه امنیت در زندگی فردی و اجتماعی انسان نقش مهم و کلیدی ایفا می‌کند و فقدان آن و یا اختلال در آن پیامدها و بازتابی نگران‌کننده و خطرناکی به دنبال دارد، ولی احساس ناامنی از خود ناامنی بدتر است.

احساس ناامنی ممکن است در دراز مدت اثرات نامطلوبی بر کیفیت زندگی و بهره‌وری اقتصادی و اجتماعی افراد داشته باشد. ترس از ناامنی می تواند تاثیرات روان‌شناختی گسترده‌ای شامل اضطراب، بی اعتمادی، احساس بیگانگی، انزوا و عدم رضایت از زندگی ایجاد کند.

امنیت داخلی

طبق تعریف امنیت داخلی، مردم نقش محوری در مباحث امنیت دارند و مجذوب‌کردن و رضایت‌مندی مردم، شاخص مهمی برای سنجش امنیت داخلی محسوب می‌شود.

امنیت در بعد داخلی، محافظت کشور در مقابل پدیده‌ای نظیر جنگ، وقوع بحران‌های داخلی، هرج و مرج، افزایش خشونت، بی ثباتی سیاسی و همچنین ایجاد فضای مناسب در جهت افزایش اقتدار ملی است.

امنیت داخلی از نظر منبع، جهت و نوع تهدید به داخل مرزهای کشور مربوط می‌شود و بیشتر امنیت اجتماعی، آرامش، صمیمیت، وحدت و آشتی ملی، هماهنگی نیروهای سیاسی، ثبات و قرار سیاسی و اجتماعی، بقای سیستم سیاسی و حکومت، مناسبات پایدار و حسنه حکومت و ملت و نظایر آن را در بر می گیرد.

این امنیت بخشی از امنیت ملی است، با این تفاوت که بیشتر معطوف به عملکرد احزاب، گروه های داخلی، ساختارها و توانایی درونی کشور است. به عبارت دیگر، امنیت داخلی به برقراری نظم و آرامش و ایمنی در داخل سرزمین و حوزه حاکمیت یک کشور مربوط می‌شود و در تعریف آن گفته اند: «حالتی که در آن شهروندان و حکومت برای برخورداری از تمامی حقوق قانونی، شرعی و عرفی خود با مانعی روبرو نشوند».

به گزارش ایرنا، بامداد روز جمعه ۲۳ خردادماه، در پی حمله تروریستی رژیم صهیونی به تهران و تعدادی از شهرهای کشور، شماری از فرماندهان نظامی، دانشمندان و مردم غیرنظامی به شهادت رسیدند.

به دنبال این جنایت رژیم صهیونیستی، رهبر انقلاب - جمعه شب - در یک پیام تلویزیونی تاکید کردند: نیروهای مسلح، رژیم رذل صهیونی را بیچاره خواهند کرد و ان‌شاءالله با قدرت عمل، زندگی برای آنها تلخ خواهد شد و با آنها مماشات نخواهد شد.

جمهوری اسلامی ایران جمعه شب (۲۳خرداد) و در پاسخ به حمله وحشیانه رژیم صهیونیستی، عملیات وعده صادق۳ را با شلیک دهها فروند موشک‌ به سمت سرزمین‌های اشغالی آغاز کرد.

فرمانده معظم کل قوا در دومین پیام تلویزیونی تاکید کردند: ملت ایران در مقابل جنگ تحمیلی محکم می‌ایستد همان‌گونه که در مقابل صلح تحمیلی نیز محکم خواهد ایستاد و این ملت در مقابل تحمیل، تسلیم هیچکس نخواهد شد.

مسعود پزشکیان رئیس جمهور در هشتمین روز جنایت رژیم صهیونیستی علیه مردم ایران، در حساب کاربری خود در فضای مجازی، نوشت: تنها راه پایان جنگ تحمیلی، «توقف بی‌قید و شرط» تجاوز دشمن و تضمین قطعی برای پایان ماجراجویی‌های تروریست‌های صهیونیستی برای همیشه است.