دکتر قدرت احمدیان روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: منشور سازمان ملل در بند چهار ماده ۲ به صراحت، دقت به طور شفاف و بدون هیچ گونه ابهامی تاکید دارد که اعضای سازمان ملل یعنی کشورهایی که عضو این سازمان هستند و منشور ملل متحد را پذیرفته‌اند در روابط بین المللی نباید از توسل به زور علیه تمامیت ارضی دیگر کشورها استفاده کنند.
وی اظهار کرد: در واقع به طور صریح هرگونه تهدید یا توسل به زور علیه تمامیت ارضی و استقلال سیاسی سایر کشورها و یا هرگونه رفتاری که با اهداف ملل متحد مغایرت دارد ممنوع کرده است. کاملا آشکار است که این اقدامات اسرائیل نقض فاحش یکی از اصول اساسی حقوق بین الملل یعنی اصل عدم توسل به زور و یا حتی تهدید به توسل به زور است.
این استاد دانشگاه ادامه داد: براساس اصول حقوقی و منشور ملل متحد، دفاع یک اصل پذیرفته شده است. در حقوق داخلی هم این حق ذاتی پذیرفته شده است و این حق در قالب ماده ۵۱ منشور سازمان ملل هم به صراحت بازتاب پیدا کرده است و اعلام می دارد که کشوها اگر یک حمله مسلحانه علیه آنها انجام شود که ناقض بند ۴ ماده ۲ بند چهار منشور ملل متحد هم باشد این کشورها می توانند بصورت فردی اقدامات لازم را برای حفظ امنیت خود انجام دهند.
دکتر احمدیان یادآور شد: چنانچه شورای امنیت به عنوان مسوول حفظ صلح و امنیت بین المللی به دلایل مختلف نتواند مانع از اقدامات تجاوزکارانه شود و یا با حق وتو کشوری نتواند به اعاده صلح کمک کند کشورها خود این حق را دارند که به نام دفاع مشروع و بر حسب ماده ۵۱ منشور ملل متحد برای حفظ امنیت خود اقدامات لازم را انجام دهند و این یک حق ذاتی است که کشورها حق دارند برای صیانت از نفس یا موجودیت خود دست به اقدام نظامی بزنند. طبیعتا، برای جمهوری اسلامی ایران هم این مساله مطرح است.
وی با بیان اینکه جمهوری اسلامی شروع کننده اقدامی نظامی علیه اسرائیل نبوده است گفت: بنابراین اقدامات نظامی اسرائیل علیه جمهوری اسلامی ایران هم نقض آشکار حقوق بین الملل و منشور ملل متحد هست و اقدامات جمهوری اسلامی ایران هم کاملا منطبق بر ماده ۵۱ منشور ملل متحد است. کما اینکه نماینده جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل هم در جلسه شورای امنیت هم بر همین محور حرف زد.
عضو هیات علمی دانشگاه رازی کرمانشاه ادامه داد: اگر به قطعنامه‌ها و مصوبات کنفرانس عمومی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نگاهی بیندازیم متوجه خواهیم شد که حرمت تاسیسات هسته ای یک اصل کلیدی در روابط بین الملل و در حقوق بین الملل است چون هرگونه آسیب زدن به این مراکز می تواند پیامدهای انسانی و محیط زیستی گسترده داشته باشد بنابراین اقدام اسرائیل در حمله به برخی از مراکز هسته ای ایران به موجب تمام اسناد حقوق بین الملل و حتی بر حسب عقل سلیم بشری یک اقدام کاملا غیرقانونی است که به دلیل پیامدهای منطقه ای بین المللی حتی می تواند به عنوان تهدیدی بر علیه صلح و امنیت بین المللی به حساب آید.
دکتر احمدیان با اشاره به فصل هفتم منشور ملل متحد، تاکید کرد: شورای امنیت بر همین اساس موظف شده است در برابر این گونه اقدامات که تهدید صلح و امنیت بین المللی هستند واکنش نشان دهد. حملات اسرائیل به سایت های هسته ای ایران چه در نطنز و چه در فردو می توانست پیامدهای منطقه ای و بین المللی داشته و به دلیل انتشار تشعشات هسته ای هم فاجعه محیط زیستی و هم فاجعه انسانی درست کند. این گونه اقدامات هم کاملا خلاف حقوق بین الملل و به طور بالقوه یک نوع تهدید علیه صلح و امنیت منطقه ای و حتی بین المللی هم هست.
این عضو هیات علمی دانشگاه رازی در حوزه روابط بین الملل اضافه کرد: بر مبنای فصل هفتم مساله تشخیص و مقابله با تهدیدات بین المللی و نقض فاحش استقلال دولت ها و تمامیت ارضی کشورها به عهده شورای امنیت گذاشته شده است و به موجب دکترین امنیت جمعی بر اساس فصل هفتم منشور ملل متحد، کشورها حق ندارند به طور فردی برای حل و فصل اختلافات خود دست به اقدام نظامی بزنند. تاکید بر آن است که با روش های مسالمت آمیز اختلافات را حل و فصل کرد.اگر این تلاش ها به نتیجه نرسید باید شورای امنیت سازمان ملل تصمیمات لازم را بگیرد. اما می دانیم که در روابط بین‌الملل همواره منطق قدرت بر منطق قانون سلطه دارد و شورای امنیت هم در تامین امنیت دولت ها ناتوان است و کاملا سیاسی ورود می کند.
وی تصریح کرد: در چنین شرایطی ماده ۵۱ منشور ملل کاربرد دارد که به کشورها اجازه دفاع از خود را بعنوان یک حق ذاتی مطرح کرده است و جمهوری اسلامی ایران هم بر حسب این ماده عمل کرده است. طبیعی است اعمال این حق تابع بسیاری از ملاحظات دیگر است که آنها خارج از موضوعات حقوقی است.