در روزهای اخیر، رژیم کودک‌کش صهیونی حملاتی را به مناطق مسکونی در پایتخت و سایر شهرهای ایران انجام داده است. این حملات که غیرنظامیان بی‌گناه و مقامات عالی کشور را هدف قرار داده‌اند، نقض آشکار قواعد حقوق بین‌الملل بشردوستانه و منشور ملل متحد به شمار می‌آیند. در این چهارچوب، جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشوری مورد تجاوز، از حق دفاع مشروع و اقدامات متقابل مشروع مطابق با حقوق بین‌الملل برخوردار است که در ادامه به طور مفصل بررسی می‌شود.
۱. ممنوعیت توسل به زور و تجاوز مسلحانه در منشور ملل متحد
ماده ۲ بند ۴ منشور ملل متحد یکی از اصول بنیادین نظم حقوقی بین‌المللی را بیان می‌کند:
«تمام اعضا باید از تهدید یا توسل به زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشور خودداری کنند.»
بر اساس قاعده‌ای پذیرفته شده در حقوق بین‌الملل، هرگونه حمله مسلحانه به خاک کشور دیگر، چه با اعلان جنگ رسمی باشد و چه بدون آن، نقض صریح حق حاکمیت و تمامیت ارضی آن کشور محسوب می‌شود. بنابراین، حملات رژیم کودک‌کش صهیونی که بدون اعلان قبلی و به صورت ناگهانی و تروریستی به مناطق مسکونی و زیرساخت‌های حیاتی ایران انجام شده‌اند، نقض فاحش این اصل بنیادین حقوق بین‌الملل به شمار می‌آیند و موجب مسئولیت بین‌المللی این رژیم هستند.
۲. حق دفاع مشروع مطابق ماده ۵۱ منشور ملل متحد
ماده ۵۱ منشور صراحتاً حق دفاع مشروع را برای کشورهایی که مورد حمله مسلحانه قرار گرفته‌اند به رسمیت شناخته است:
«هیچ چیز در این منشور مانع حق طبیعی دفاع مشروع فردی یا جمعی در برابر حمله مسلحانه نیست، تا زمانی که شورای امنیت اقدام لازم برای حفظ امنیت بین‌المللی اتخاذ نماید.»
این ماده به عنوان سنگ‌بنای مشروعیت اقدامات دفاعی کشورهای مورد تعرض شناخته می‌شود.
حق دفاع مشروع فوری و بدون قید و شرط است و صرف وقوع تجاوز مسلحانه، این حق را ایجاد می‌کند. جمهوری اسلامی ایران مجاز است از تمامی ابزارهای مشروع برای دفع این تجاوز استفاده کند
شایان ذکر است این حق صرفاً به پاسخ متناسب محدود نمی‌شود، بلکه شامل اقدامات لازم برای ممانعت از تکرار تجاوز و تضمین امنیت کشور نیز هست.
۳. حقوق بشردوستانه بین‌المللی و ممنوعیت هدف قرار دادن غیرنظامیان
حقوق بشردوستانه بین‌المللی، شامل کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو و پروتکل‌های الحاقی آنها، به صراحت هدف قرار دادن افراد غیرنظامی، اماکن مسکونی و زیرساخت‌های غیرنظامی را ممنوع کرده است. ماده ۵۱(۲) پروتکل اول الحاقی ۱۹۷۷ تأکید می‌کند:
«افراد غیرنظامی نباید هدف حمله قرار گیرند و هرگونه اقدام خشونت‌آمیز با هدف ایجاد رعب و وحشت در میان جمعیت غیرنظامی ممنوع است».
حملات رژیم کودک‌کش صهیونی که غیرنظامیان بی‌گناه، از جمله کودکان و زنان را هدف قرار داده‌اند، نه تنها تخلف از این قواعد است، بلکه مصداق آشکار جنایت جنگی محسوب می‌شود که می‌تواند موضوع رسیدگی در دادگاه‌های بین‌المللی قرار گیرد.
۴. مسئولیت بین‌المللی رژیم کودک‌کش صهیونی و ضرورت اقدامات متقابل ایران
بر اساس پیش‌نویس مسئولیت بین‌المللی دولت‌ها که مورد تأیید کمیسیون حقوق بین‌الملل است، هر دولتی که تعهدات بین‌المللی خود را نقض کند، مسئول جبران خسارات وارده و رفع آثار نقض است. در این راستا، ماده ۲۲ این پیش‌نویس تصریح می‌کند:
«اقدامات متقابل محدود و موقتی که با هدف وادار ساختن دولت ناقض به توقف نقض تعهدات بین‌المللی انجام می‌شود، مشروع و مجاز است.»
ایران حق دارد با رعایت اصل تناسب و موقتی بودن، اقداماتی متقابل برای دفاع از تمامیت ارضی و امنیت ملی خود انجام دهد. این اقدامات از منظر حقوق بین‌الملل نه تنها توجیه‌پذیر، بلکه لازم و ضروری است.
۵. ضرورت و مشروعیت اقدامات تهاجمی در شرایط کنونی
با توجه به انفعال نهادهای بین‌المللی در مقابله با تجاوزات رژیم کودک‌کش صهیونی، از جمله سکوت و کوتاهی شورای امنیت، ایران ناگزیر است به صورت مشروع و متناسب از خود دفاع کند و اقدام متقابل انجام دهد. این رویکرد نه تنها مطابق با حقوق بین‌الملل است، بلکه تضمین‌کننده حفظ امنیت ملی، حاکمیت و سلامت شهروندان ایرانی است.
جمع‌بندی
حملات اخیر رژیم کودک‌کش صهیونی به مناطق مسکونی و زیرساخت‌های حیاتی ایران، نقض مکرر قواعد بنیادین حقوق بین‌الملل، منشور ملل متحد و حقوق بشردوستانه بین‌المللی است. جمهوری اسلامی ایران حق دارد مطابق با ماده ۵۱ منشور ملل متحد و پیش‌نویس مسئولیت بین‌المللی دولت‌ها، از حق دفاع مشروع و اقدامات متقابل مشروع برخوردار باشد و از تمام ظرفیت‌های قانونی برای حفظ امنیت ملی و پاسخگویی به تجاوزات استفاده کند.