احمد بینا، کارشناس حقوق بشر طی یادداشتی برای خبرگزاری میزان به بررسی اقدام‌های تروریستی رژیم صهیونیستی و آمریکا پس از قطعنامه‌های سیاسی علیه ایران پرداخت.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
سازمان ملل پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ میلادی با هدف حفظ امنیت بین‌المللی، صلح جهانی، گسترش روابط دوستانه میان کشورها و همکاری و هماهنگی در عملکرد ملت‌ها آغاز بکار کرد.
از سال تاسیس آن سازمان، ارزیابی میزان اجرای محور‌های فوق را می‌توان فقط درروابط کشور‌های اروپایی با یکدیگر شاهد باشیم، از این رو جنگ‌های گسترده میان کشور‌های اروپایی افول یافت و به بقیه نقاط جهان منتقل شد. آمریکا و کشور‌های اروپایی با تاسیس سازمان‌های متعدد از جمله سازمان آتلانتیک شمالی (ناتو) بزرگترین پیمان نظامی جهان، امنیت وصلح را در منطقه خود ایجاد کردند، همچنین با تشکیل اتحادیه (اروپا ۲۷ کشور) به منظور ارتقا همکاری‌های سیاسی و هم‌افزایی ظرفیت‌های اقتصادی را تشکیل دادند؛ که شامل بخش‌های مختلفی مانند پارلمان، شورا و... می‌شود.
تصمیمات اتحادیه به‌ویژه در زمینه مسائل حقوق بشری و سیاسی مورد قبول کشور‌های غیر عضو هم می‌شود بعنوان نمونه رای به قطعنامه‌های ضد ایرانی واحد است، آمریکا و اروپا به همراه تعدادی از طرف‌ها مانند ژاپن، کانادا، کره جنوبی، رژیم صهیونیستی و... که هشتاد کشور می‌شوند عملا هژمونی خود را بر سازمان‌های بین‌المللی بخصوص شورای حقوق بشر و شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجرا کرده‌اند. در سال‌های اولیه سازمان ملل تصمیمی گرفته شد که جنگ، نسل‌کشی، قتل عامه کودکان و زنان در غرب آسیا کلید خورد و تا به امروز بصورت وحشتناکی ادامه دارد، موافقت با تشکیل کابینه رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ (دقیقا همان سالی که اعلامیه حقوق بشر به تصویب رسید و در آن از برابر و برادر سخن می‌گوید.) این اقدام سیاسی پی آمد‌های ضد حقوق بشری متعددی تا کنون در بر داشته است.
در پایان این بخش متاسفانه، طی ۴۶ سال گذشته با پیگیری آمریکا و کشور‌های اروپایی از همه سازو کار‌های حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده شده است، و هر سال قطعنامه‌ای علیه کشورمان صادر می‌شود.
بسته‌شدن نطفه اقدامات تروریستی با استفاده از قطعنامه‌های ضد ایرانی
ارائه دو قطعنامه در سال، انتصاب گزارشگر ویژه کشوری از سال ۱۳۶۴ وقطعنامه کانادا طی ۲۲ سال گذشته و اخیرا در سال ۱۴۰۲ تشکیل هیات به اصطلاح حقیقت یاب، شورای حکام سازمان انرژی اتمی که در پی آن گزارش‌های دروغین در مراجع بین المللی مطرح می‌شود به همراه تبلیغات رسانه‌های وابسته، تماما با هدف بی اعتبار کردن و ناقض حقوق بشر معرفی کردن جمهوری اسلامی است، بر همین اساس، آمریکا و رژیم صهیونیستی در پی این قطعنامه‌های سیاسی حقوق بشری در راستای اقدامات تروریستی و تحریم‌های ظالمانه و خرابکاری در پروژه‌های مهم ایران بهره برداری کرده و تعدادی از جنایات خود را بلافاصله بعد از صدور قطعنامه علیه ایران انجام داده‌اند، که به تعدادی از ترور‌ها اشاره می‌شود:
تحریم‌های ظالمانه و اقدامات خرابکارانه انجام شده در جدول فوق نیامده است. عکس العمل متولیان سازمان ملل و بعضی از کشورها درخواست خویشتن داری از ایران است. تازه‌ترین این جنایت‌ها در تاریخ ۲۳ خرداد، یک روز پس از قطعنامه ضد ایرانی شورای حکام با محوریت آمریکا و تعدادی از کشور‌های اروپایی انجام پذیرفت که در پی آن تعدادی از زنان و کودکان، فرماندهان نظامی و دانشمندان ایرانی به شهادت رسیدند.
جمع‌بندی و نتیجه‌گیری:
پس از ۷۸ سال سازمان ملل و نهاد‌های وابسته پیر شده و بیماری‌های پیری سازمان ملل باعث شده نتواند تحرک لازم را داشته باشد لذا کشور‌های دارای قدرت و ثروت زیر بغل‌های او را گرفته و به هرجا که بخواهند می‌کشند، این کشورها، بعضی اوقات با استفاده از پیری سازمان ملل متولیان نهاد‌های وابسته را با تهدید به برکناری از مسئولیت، مجبور می‌کنند، با نظرات آن‌ها هماهنگ شوند و اگر حرفی بصورت اتفاقی بزنند با غرش آن کشورها، حرفشان را تغییر می‌دهند و می‌گوید منظور ما چیز دیگری بود، از صحبت‌های ما برداشت اشتباه شده است. (صحبت‌های اخیر دبیر کل سازمان ملل در مورد رژیم صهیونیستی)
متاسفانه، امروز بعضی از مراجع بین المللی مامنی برای اقدامات تروریستی (فردی، گروهی و اقتصادی) شده است و با بی اعتبار ساختن کشورها، اقدامات خود را توجیه می‌کنند، و بقیه کشورها را همراه می‌نمایند، کشور‌هایی که به این قطعنامه‌ها رای مثبت می‌دهند سه دسته‌اند یک دسته از آن‌ها که با تروریست‌ها دستشان در یک کاسه است، دسته دوم کشور‌هایی که با تهدید و تطمیع توسط آمریکا، به قطعنامه‌ها رای مثبت می‌دهند. دسته سوم کشور‌هایی هستند که بعلت نادیده گرفتن نقض‌های فاحش حقوق بشر در کشورشان با کشور‌های صاحب قدرت و ثروت همراه می‌شوند. در پایان باید به این نکته اشاره شود که، کشورها باید بدانند رای آن‌ها به قطعنامه‌های سیاسی همراهی با اقدامات تروریستی است؛ و آن‌ها به اندازه دولت‌های تروریست، مقصر می‌باشند.
انتهای پیام/