فهیمه شهابیان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بشرویه، با بیان اینکه ادبیات بومی بدون استفاده از زبان و باورهای محلی، جان ندارد، گفت: استفاده از سنت‌ها و اصطلاحات منطقه‌ای، به داستان جان می‌بخشد و مخاطب را با فضای زیسته پیوند می‌زند.
وی افزود: من معلم ابتدایی هستم و نوشتن را به‌صورت جدی از دوران دانشجویی در دانشگاه فرهنگیان آغاز کردم. اولین رمانم با عنوان «گلوله فیروزه‌ای» در سال ۱۴۰۱ منتشر شد و تا امروز به چاپ پنجم رسیده است. دومین اثرم با عنوان «گمشده زمستان» نیز به‌تازگی منتشر شده و در نمایشگاه کتاب تهران رونمایی شد.
وی درباره برنامه نوشتاری این روزهایش گفت: چون مدت زیادی نیست که گمشده زمستان را تحویل داده‌ام، هنوز اثری را به‌صورت جدی شروع نکرده‌ام، اما یکی دو طرح و ایده در ذهن دارم که امیدوارم به‌زودی به نوشتن آن‌ها بپردازم.
شهابیان درباره ویژگی‌های ادبیات بومی استان خراسان جنوبی بیان کرد: این استان، اساتید برجسته و پدیده‌های بزرگی در ادبیات دارد که باعث شده از لحاظ ادبی، منطقه‌ای غنی و پربار باشد. بزرگانی مانند فروزانفر، ابن‌حسام خوسفی و دیگر چهره‌هایی که در هر شهرستانی از استان فعال بوده‌اند. طبیعتاً به‌خاطر فرهنگ خاص مردم خراسان، بیشتر آثار این بزرگان به سبک تعلیمی و بعضاً حماسی و تاریخی و سرشار از واژگان و اصطلاحات خاص منطقه‌ای است.
وی افزود: برای اینکه مخاطب با فضای داستان همراه شود، باید از آداب و رسوم و باورهای محلی استفاده کرد. مثلاً در آثار من به سنت‌های مربوط به مراسم ازدواج، باورها و خرافه‌های عامیانه مردم بشرویه پرداخته شده است.
شهابیان در ادامه با اشاره به اهمیت پرداختن به مسائل بومی در داستان گفت: اگر در داستان به این مسائل توجه نشود، از جذابیت آن کاسته می‌شود. مخاطب با درگیر شدن با مسائل بومی و منطقه‌ای، خودش را در داستان پیدا می‌کند؛ چه مخاطب بومی که این‌ها را زیسته و چه مخاطب‌هایی که از این طریق تجربه‌های تازه‌ای کسب می‌کنند.
وی درباره ادامه مسیر نویسندگی گفت: قصد ندارم نوشتن را کنار بگذارم و امیدوارم که به یاری خدا بتوانم نویسندگی را ادامه دهم.
شهابیان در پایان خطاب به نویسندگان جوان گفت: توصیه می‌کنم بدون نگرانی از نتیجه، شروع به نوشتن کنند. دست به قلم شدن و تلاش کردن، بهتر از هیچ کاری نکردن است. بنویسید و خودتان را از این لذت محروم نکنید.
∎