مریم دُرانی، گردآورنده مجموعه شعر «در آب و آتش» در گفت‌وگو با خبرنگار میزان درباره علت گردآوری مجموعه اشعار شهدای خدمت گفت: از هر شغل و هر سن و از روستاها و شهرهای مختلف برای ما شعر ارسال می‌شد و این نشان می‌داد که این اتفاق چقدر ملت ایران را تحت تاثیر قرار داده است. وقتی خبر فرود سخت هلیکوپتر رئیس‌جمهوری رسید، از همان ساعات اولیه شعرهایی سروده می‌شد و دست‌به‌دست می‌چرخید. به محض اعلام شهادت، شعرهای بسیاری نوشته و در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد. ما در واحد تاریخ شفاهی مشهد به این فکر کردیم که موضع‌گیری شاعران در برابر این حادثه، به نوعی ثبت تاریخ شفاهی به زبان شعر محسوب می‌شود، به این ترتیب تصمیم گرفتیم این مجموعه را گردآوری کنیم.

وی افزود: حجم بالای اشعار منتشر شده در رسانه‌ها ضرورت ثبت این حرکت مردمی را مشخص می‌کرد. ما از روز تشییع شهدای خدمت، فراخوانی ملی منتشر کردیم و طی ۱۰ روز حدود هزار شعر از سراسر کشور به دبیرخانه ارسال شد. این اشعار توسط کاظم کاظمی داوری شد و در چهار سطح قرار گرفت. به علت محدودیت فضای کتاب صرفا ۸۸ شعر از دسته اول برای استفاده در کتاب انتخاب شد.

دُرانی در خصوص نحوه انتخاب اشعار گفت: سعی کردیم اشعاری را انتخاب کنیم که صرفا بیان احساس نباشند، بلکه روایتی مردمی از رئیس جمهوری و شهدای خدمت محسوب شوند، به طوری که اگر کسی رئیس جمهوری را نشناسد، با خواندن این اشعار شناختی نسبی از شخصیت و فعالیت‌های ایشان و ارتباطی که بین ایشان و مردم وجود داشت به دست می‌آورد.

گردآورنده مجموعه شعر «در آب و آتش» در ادامه با اشاره به زیبایی‌های این فراخوان بیان کرد: از زیبایی‌های این فراخوان این بود که صرفا از شعرای به نام و حرفه‌ای شعر نداشتیم، بلکه این مردم معمولی بودند که به علت علاقه و فوران احساساتی که در پی شهادت رئیس‌جمهوری و شهدای خدمت اتفاق افتاده بود، دست به قلم برده بودند. از هر شغل و هر سن و از روستاها و شهرهای مختلف برای ما شعر ارسال می‌شد و این نشان می‌داد که این اتفاق چقدر ملت ایران را تحت تاثیر قرار داده است.

آفریننده کتاب «در آب و آتش» با اشاره به چالش‌های موجود برای تولید این کتاب گفت: مهمترین چالش در تولید چنین کتاب‌هایی که مجموعه اشعار مردمی محسوب می‌شوند، این است که کارشناسان و تولیدکنندگان باید در نظر بگیرند مردمی بودن این آثار مهم‌تر از جنبه حرفه‌ای است. ما قصد نداریم صرفا یک کتاب حرفه‌ای از لحاظ تکنیک‌های ادبی چاپ کنیم، بلکه می‌خواهیم منعکس‌کننده واکنش یک ملت باشیم. خواهش ما این است که در بررسی کتاب، هدف تاریخ شفاهی کتاب فراموش نشود.

انتهای پیام/