به گزارش جماران؛ به نقل از ایرنا، روزنامه «واشنگتن پست» در گزارشی نوشت: «مایکل والتز» از حامیان جدی (رژیم) اسرائیل محسوب می‌شد و مواضعی سخت‌گیرانه علیه روسیه، چین و ایران داشت که شاید همین رویکرد باعث کنار گذاشته شدنش از کاخ سفید شد.
در ادامه این گزارش آمده است: برکناری والتز با انتصاب او به عنوان سفیر ایالات متحده در سازمان ملل کمی تعدیل شد. این جابه‌جایی نرم برای دوستان پرشمارش در خارج از کشور خوشایند خواهد بود، اما او را از کشمکش قدرتی در کاخ سفید که هرگز نفوذ چندانی در آن نداشت، دور می‌کند.
«مارکو روبیو» وزیر امور خارجه به طور موقت، جایگزین والتز در سمت مشاور امنیت ملی خواهد بود؛ به نظر می‌رسد روبیو اعتماد رئیس‌جمهور را به‌دست آورده چون مطیع بی‌چون‌وچرا ترامپ است و در شش هفته گذشته مهمان دائمی آخر هفته رئیس جمهور بوده است. گمانه‌زنی‌های زیادی درباره جانشین دائمی والتز وجود دارد، اما افراد مطلع پیش‌بینی می‌کنند که فرد انتخابی چهره‌ای کم‌سروصدا و اهل جزئیات خواهد بود، نه یک فرد معروف.
والتز پس از ماجرای «سیگنال‌گیت» در ماه مارس، به نقطه تمرکز انتقادها بدل شد. ترامپ از استفاده والتز از یک پیام‌رسان تجاری برای بحث‌های حساس و از اینکه فهرست گفتگو که برای طراحی حملات در یمن استفاده می‌شد، به طور سهوی شامل سردبیر مجله آتلانتیک شده بود به شدت عصبانی بود. از همان ابتدا هم، والتز منضبط با ترامپی که دولتش را پر از رفقای میلیاردرش کرده ترکیب خوبی به نظر نمی‌رسید.
اما به گفته افراد مطلع، برکناری والتز بخشی از یک جنگ داخلی در دولت ترامپ بود که از روز تحلیف شعله‌ور بوده است؛ جنگی که میان بازهای جنگ‌طلبی مثل والتز که گاهی به آن‌ها «نئومحافظه‌کار» می‌گویند و متحدان معاون رئیس‌جمهور، جی‌دی ونس، که «نومنزوی‌گرا» توصیف می‌شوند، جریان داشته است. البته این برچسب‌ها پیچیدگی‌های پویایی قدرت در تیم ترامپ را ساده‌سازی می‌کنند.
تغییر و تحولات در تیم امنیت ملی کاخ سفید در زمانی بسیار حساس رخ می‌دهد. استیو ویتکاف، فرستاده ویژه و بی‌تجربه ترامپ، در تلاش است تا توافق‌هایی را با روسیه برای پایان دادن به جنگ اوکراین و با ایران برای «مهار برنامه هسته‌ای‌اش» نهایی کند. چندین مقام خارجی از اینکه والتز که چهره‌ای باثبات محسوب می‌شد به همراه معاون ماهرش، «الکس وونگ»، در چنین برهه حساسی کنار می‌رود، سردرگم بودند.
دولت دوم ترامپ با وفاداری عمومی بی‌قیدوشرط به رئیس‌جمهور شناخته می‌شود اما این جبهه به ظاهر متحد، سه گروه متمایز را پنهان می‌کند که برای قدرت رقابت می‌کنند. اولین قربانی برجسته این جنگ درونی، والتز است.
گروه اول، وفاداران واقعی به آن دسته از افرادی گفته می شود که به شعار «اول آمریکا» پایبند هستند و به شدت به آنچه دخالت‌های خارجی مضر و جنگ‌افروزانه می‌دانند، بدبین‌اند؛ دخالت‌هایی که به زعم آن‌ها برای ایالات متحده جنگ و فشار اقتصادی به بار می‌آورد. به‌جز ونس، این گروه حمایت دونالد «ترامپ جونیور» را دارد که نقش مشاور خانوادگی را بازی می‌کند؛ نقشی که در دوره اول ترامپ بر عهده «ایوانکا ترامپ» و «جرد کوشنر» بود. همچنین «لورا لوومر»، چهره تأثیرگذار راست افراطی، به عنوان بازوی این گروه عمل می‌کند.
گروه دوم، جمهوری‌خواهان بین‌الملل‌گر سنتی هستند. والتز عضو برجسته این گروه بود، همراه با روبیو و «جان راتکلیف» رئیس سیا. این جناح عنوان‌های بزرگی دارند، اما نزد ترامپ نفوذ محدودتری دارند.
گروه سوم را، که احتمالاً مهم‌ترین است، می‌توان «الیگارش‌ها» دانست؛ میلیاردرهایی که ترامپ به آن‌ها نزدیک‌تر است و بیش از همه به آن‌ها اعتماد دارد. ویتکاف، که اغلب به عنوان قدیمی‌ترین دوست ترامپ شناخته می‌شود، در رأس این فهرست است. دیگران «استیو بسنت» وزیر خزانه‌داری و «هاوارد لاتنیک» وزیر بازرگانی هستند.
این سه گروه گاهی پایدار بوده، اما در دو رویداد اخیر، تنش میان گروه‌ها و شکاف‌های ایدئولوژیک دولت آشکار شد.
اول، حمله یک گزارش خبری در روزنامه نیویورک پست در روز چهارشنبه بود با تیتر: «استیو ویتکاف نباید مذاکرات با ایران و روسیه را رهبری کند.» مقاله نقل‌قولی از یک دستیار پیشین ترامپ داشت که ویتکاف را «آدمی خوب، اما یک احمق تمام‌عیار» خوانده بود.
این مقاله واکنش سریعی را به همراه داشت. «چارلی کرک»، چهره رسانه‌ای جنبش «عظمت را به آمریکا بازگردانیم» یا «مگا» که اغلب با ترامپ جونیور دیده می‌شود، چهارشنبه‌شب در شبکه ایکس نوشت: «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها، عملیات ضد ویتکاف را هدایت می‌کند. آن‌ها آشکارا خواستار تضعیف افراد داخل دولت ترامپ و جلوگیری از توافق با ایران هستند. نیروهای ضد ویتکاف، ضد مگا هستند.»
لوومر هم پس از کمک به متقاعد کردن ترامپ برای اخراج دست‌کم هفت نفر از کارکنان شورای امنیت ملی در ماه گذشته، همچنان او را علیه والتز تحریک می‌کند. اندکی پس از انتشار خبر برکناری والتز، لوومر در شبکه ایکس تنها کلمه‌ی «پوست سر» اصطلاحی برای شکار یا حذف یک دشمن را پست کرد.
نشانه دوم از این آشفتگی داخلی، اخراج سه دستیار ارشد وزیر دفاع، «پیت هگست»، در ماه گذشته بود. مفسران دلایل مختلفی را مطرح کرده‌اند؛ از سبک مدیریتی آشفته هگست گرفته تا نگرانی از درز اطلاعات به رسانه‌ها. اما چندین فرد مطلع اعلام کرده‌اند که برخی از این دستیاران اخراج‌شده دیدگاه‌هایی مشابه بدبینی ونس به استفاده بیش از حد از قدرت نظامی آمریکا و درگیری‌های خارجی غیرضروری داشتند. جایگاه خود هگست در این سه‌ضلعی نامشخص است؛ او از نظر نظامی باز است، اما در عین حال منتقد سیاست‌های عدالت نژادی به سبک مگا است.
این آشفتگی داخلی در زمانی خطرناک رخ می‌دهد که دولت ترامپ در تلاش است بدون به خطر انداختن متحدان نزدیک خود در اسرائیل، اوکراین و اروپا، توافق‌های صلح را با ایران و روسیه به سرانجام برساند. والتز، همانند روبیو جانشین موقت او، لنگری به دنیای سنتی سیاست خارجی جمهوری‌خواهان بود.
اما تنها قطب ثابت این دولت، خود ترامپ است. این هفته، او مواضعش در قبال روسیه را سخت‌تر کرده، توافق امنیتی با اوکراین امضا کرده و به سمت توافق هسته‌ای با ایران پیش می‌رود.
واشنگتن پست:
ارتباط برکناری والتز با ماجرای ایران
به گزارش جماران؛ به نقل از انتخاب، واشنگتن پست نوشت: تصمیم دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، برای برکناری مایک والتز مشاور امنیت ملی‌اش، نتیجه تجمع تدریجی نارضایتی‌ها از او بود که تمایل بیشتری به استفاده از گزینه نظامی نسبت به رئیس خود در کاخ سفید داشت.
اکثر مشاوران ترامپ، والتز را فردی بیش از حد متمایل به رویکرد تهاجمی می‌دانستند، که با شخصیت رئیس‌جمهوری که با تردید نسبت به مداخلات نظامی آمریکا در خارج از کشور کمپین انتخاباتی خود را پیش برده بود و مشتاق رسیدن به توافق هسته‌ای با ایران و عادی‌سازی روابط با روسیه بود، ناسازگار به نظر می‌رسید.
در ادامه این مطلب آمده است: به گفته مقامات ارشد و مشاوران ترامپ، سرنوشت والتز در ماه مارس و پس از افزودن یک روزنامه‌نگار به یک گروه چت حساس در اپلیکیشن سیگنال گره خورد. با این حال، او از ابتدای دولت با دیگر مقامات ارشد دچار اختلاف بود؛ از جمله بر سر اینکه آیا باید اقدام نظامی علیه ایران صورت گیرد یا نه.
این ماجرا باعث شده برخی از مقامات ارشد کاخ سفید در مورد ضرورت وجود شورای امنیت ملی سنتی تردید کنند و با انتصاب مارکو روبیو، وزیر خارجه و جایگزین موقت والتز، به‌عنوان فردی صرفاً در نقش سرپرست، موافق باشند؛ تصمیمی که احتمالاً نقش قدرتمند این نهاد در سیاست خارجی آمریکا را کاهش می‌دهد. همچنین یک بازیگر کلیدی طرفدار مداخله نظامی از حلقه تصمیم‌سازی خارج می‌شود. ترامپ، با این حال، والتز را به‌عنوان نماینده آمریکا در سازمان ملل معرفی کرده و او در دولت باقی خواهد ماند.
بر اساس اظهارات یکی از مقامات ارشد کاخ سفید، یکی از مشاوران ترامپ و فرد دیگری که با موضوع آشنا است، مشکلات والتز به مرور زمان انباشته شده بود و سوزی وایْلز، رئیس دفتر کاخ سفید، بیشتر و بیشتر به این نتیجه رسیده بود که او مناسب کار با ترامپ نیست.
ترامپ روز پنجشنبه در یک پست شبکه اجتماعی در اعلام این تغییر نوشت: «با هم، به مبارزه خستگی‌ناپذیر برای امن کردن آمریکا و جهان ادامه خواهیم داد.»
اما یکی از مواردی که ترامپ را ناراحت کرد، دیدار نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، از کاخ سفید در اوایل فوریه بود؛ زمانی که مشاور امنیت ملی ظاهراً با نتانیاهو هم‌نظر بود که زمان مناسب برای حمله به ایران فرا رسیده است. دو منبع گفتند که والتز هماهنگی‌های فشرده‌ای با نتانیاهو درباره گزینه‌های نظامی علیه ایران قبل از جلسه‌اش با ترامپ انجام داده بود.
به گفته یکی از این منابع، «والتز می‌خواست سیاست آمریکا را به سمتی ببرد که ترامپ با آن راحت نبود، چون ایالات متحده هنوز راه‌حل دیپلماتیک را امتحان نکرده بود.» این فرد افزود: «این موضوع به گوش ترامپ رسید و او از آن خوشحال نبود.»
سخنگوی والتز، و نیز وایْلز و کارولین لویت، سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید، به درخواست‌ها برای اظهار نظر پاسخ ندادند.
برخی در دولت معتقد بودند که والتز تلاش می‌کرد تعادل را به نفع اقدام نظامی بر هم بزند و با اسرائیلی‌ها هم‌پوشانی کامل داشت. یکی از مشاوران ترامپ گفت: «اگر جیم بیکر با سعودی‌ها توافق پنهانی می‌کرد تا جورج بوش پدر را دور بزند، اخراج می‌شد. نمی‌توانی چنین کاری بکنی. تو برای رئیس‌جمهور کشورت کار می‌کنی، نه رئیس‌جمهور کشور دیگر.»
این تغییر باعث کاهش وجود دیدگاه‌های متضاد در اطراف رئیس‌جمهوری می‌شود که مشتاق است در داخل و خارج کشور تأثیر بگذارد. در دوره اول، ترامپ ناچار بود از جمهوری‌خواهان سنتی برای چینش دولت استفاده کند. اما اکنون، با تغییر نسلی در حزب جمهوری‌خواه، نسل جوان‌تری وارد میدان شده که کسی جز ترامپ را به‌عنوان رهبر حزب نشناخته‌اند. خود رئیس‌جمهور هم تمرکز بیشتری بر یافتن افراد وفادار به خود دارد تا برنامه‌هایش را اجرا کنند.