به گزارش ایکنا به نقل از الجزیره، مسجدالاقصی در صحنه‌ای بی‌سابقه از زمان اشغال قدس در سال 1967، شاهد موجی از هجوم‌های پی در پی است که فراتر از اقدامات قبلی و با هدف تحمیل یک واقعیت جدید است.

 

هفته گذشته در طول پنج روز متوالی، تقریباً 7000 شهرک‌نشین به محوطه مسجدالاقصی سرازیر شدند که تغییر خطرناکی را در روند درگیری نشان می‌دهد.

 

فاطمه التریکی، گزارشگر الجزیره با بیان صحنه‌های تکان‌دهنده‌ای که در تاریخ مسجدالاقصی بی‌سابقه بوده، گزارش خود را اینگونه آغاز کرد: الاقصی هدف تجاوز بی‌سابقه قرار گرفته است. هزاران شهرک‌نشین به صورت گروهی و جداگانه وارد محوطه شدند و به رقصیدن، آواز خواندن و اجرای آیین‌های تلمودی در نمایش قدرت پرداختند.

 

 التریکی افزود: ایتامار بن گویر، وزیر امنیت داخلی افراطی اسرائیل، آزادانه در داخل مسجد ابراهیمی در الخلیل  حرکت می‌کند؛ بین اماکن مقدس اسلامی راه می‌رود بدون اینکه کسی او را متوقف کند یا مانعی در راه او ایجاد کند.

 

این صحنه‌ها طنز دردناکی را به همراه دارد. چندی پیش، چنین اقدامات تحریک‌آمیزی برای شعله‌ور شدن تمام منطقه و برانگیختن امواج خشم مسلمانان کافی بود که پایتخت‌های عربی و اسلامی را به لرزه درآورد.

 

تنها 25 سال پیش، یورش آریل شارون، نخست‌وزیر وقت اسرائیل به مسجدالاقصی، باعث خیزش گسترده فلسطینی‌ها شد و مردم در سراسر جهان اسلام به خیابان‌ها آمدند و اعتراض کردند.

 

در حالی که امروز سکوتی کر کننده بر جهان اسلام حاکم است، ناظران بر این باورند که خون فلسطینی‌ها که ماه‌ها در مقابل چشمان جهان در یک نسل‌کشی آشکار ریخته می‌شود، همراه با واکنش ضعیف اعراب، اسرائیل را به این مرحله گستاخی سوق داده است.

 

التریکی در گزارش خود به آنچه او به عنوان یک توطئه اسرائیلی توصیف کرد اشاره می‌کند که این رژیم به دنبال احیای ادعاهای سابق برای ساخت معبد به جای مسجدالاقصی است؛ ضربه‌ای که دین، هویت و فرهنگ مسلمانان را هدف قرار داده است.

 

این اقدامات مصادف است با عملیات آوارگی خاموش در کرانه باختری، جایی که اردوگاه‌ها تخلیه و ده‌ها هزار فلسطینی به تدریج آواره می‌شوند که به‌نظر بسیاری از ناظران، آماده‌سازی برای امری بزرگ‌تر است.

 

در میان این چشم‌انداز غم‌انگیز، به نظر می‌رسد که اختلاف فلسطینیان عامل مضاعفی برای این مصیبت است. جنبشی معتقد به مقاومت است که بین چکش نسل‌کشی اسرائیل و سندان آزار و اذیت و محاصره گرفتار شده است و بخش دیگری معتقد به سازش با این رژیم برای گرفتن امتیازات واهی است.

 

از سوی دیگر اردن، متولی مذهبی و تاریخی اماکن مقدس فلسطین، با چالش فزاینده‌ای مواجه است زیرا اختیارات رسمی آن محدود به حضور اداری است و قدرتی برای بازدارندگی یا توقف این یهودی‌سازی ندارد.

 

 به نظر می‌رسد اتحادیه عرب نهادی است که جلسه می‌گذارد، محکوم می‌کند و روی کاغذ تصمیم‌گیری می‌کند، در حالی که غزه همچنان صحنه نمایش قدرت صهیونیست‌ها است. در تضاد کامل با این لحظه تاریخی، سازمان همکاری اسلامی که پس از آتش‌سوزی مسجد الاقصی در سال 1969 متولد شد، به نظر می‌رسد در بحرانی‌ترین لحظه از زمان تأسیسش در سکوت فرو رفته است.