به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، عصر اکتشاف، پیشرفت و نوآوری هرگز به پایان نمی‌رسد و جهان همواره در حال تجربه رشد است تا آنجا که بسیاری چهره امروزی بسیاری از شهرهای جهان با گذشته آن‌ها از زمین تا آسمان متفاوت است.
ساحل ونیز، کالیفرنیا، آمریکا
در سال ۱۹۲۹، در اوج رکود بزرگ، یکی از معروف‌ترین سواحل کالیفرنیا به مرکز رونق نفت تبدیل شد. شرکت نفت اوهایو پشت ساحل ونیز به استخراج نفت پرداخت و تا سال ۱۹۳۱ چهارمین میدان نفتی پربازده با ۳۴۰ چاه نفت در حال استخراج و جنگلی از درختان خرما بود. در سال ۱۹۳۲، چاه‌ها حذف شدند و تالاب‌ها و کانال‌های اطراف را پر از لجنی غلیظ با سواحلی به‌هم‌ریخته و ناخوشایند تبدیل کردند. امروزه تنها یادواره باقی‌مانده از رونق نفت ساحل ونیز، یک تخته نفتی تنها شبیه به یک فانوس دریایی استتار شده است. درختان نخل بار دیگر به این ساحل راه پیدا کردند و پیاده‌روی معروف جهان از مغازه‌ها، هنرمندان خیابانی و نقاشی‌های دیواری رنگارنگ پر شد که در فیلم اخیر باربی به نمایش درآمده است.
بنلونگ‌پوینت، سیدنی، نیوساوت‌ولز، استرالیا
جزیره بنلونگ‌پوینت که از ضلع شرقی به بندر سیدنی می‌رسد، محل قرارگیری قلعه‌ای بوده است که برای محافظت از بندر در برابر مهاجمان ساخته شد و بعدها به‌عنوان یک انبار به‌نسبت تراموای شیک مورد استفاده قرار گرفت. این انبار در سال ۱۹۵۳ بسته و در سال ۱۹۵۸ تخریب شد تا راه را برای یک ساختمان جدید جسورانه باز کند؛ یک خانه اپرا با بادبان‌های نمادین سربه‌فلک‌کشیده که شبیه هیچ ساختمان دیگری در استرالیا و حتی جهان نبود و مراحل ساخت دشواری داشت. این شاهکار معماری در سال ۱۹۷۳ با ۱۰ سال تأخیر و ۱۴ برابر هزینه بیشتر از بودجه تعیین‌شده به پایان رسید.
بندر هنگ‌کنگ
زمانی که بریتانیا در سال ۱۸۴۲ تحت معاهده نانجینگ جزیره هنگ‌کنگ را تصاحب کرد، این منطقه بیش از یک دهکده ماهی‌گیری مسکوت نبود، اما بریتانیایی‌ها پتانسیل تجاری بزرگی را در این بندر طبیعی نزدیک به سرزمین اصلی چین دیدند. بندر هنگ‌کنگ در سال ۱۹۳۰ رشد چشمگیری داشت، اما هنوز تحولات شگفت‌انگیزتری در راه بود. پس از جنگ جهانی دوم و ورود سرمایه و استعدادهای کارآفرینی از چین به هنگ‌کنگ، این بندر به یک مرکز مالی بین‌المللی تبدیل شد. این امر به توسعه صنعتی آن کمک کرد و هنگ‌کنگ مدرن پویایی را ساخت که امروز دیده می‌شود.
ریودوژانیرو، برزیل
چشم‌انداز خیره‌کننده ریودوژانیرو در سال ۱۸۹۵ از کورکووادو تا کوه شوگرلوف همیشه زیبا و شامل خلیج‌های پوشیده از ساحل، قله‌های جنگلی، جزایر و اقیانوس اطلس بوده است. این بندر به همان اندازه که زیباست، بزرگ است و با توجه به میزان آبی که دارد، بزرگترین بندر جهان محسوب می‌شود. ریودوژانیرو با رونمایی از مجسمه مشهور جهانی مسیح نجات‌دهنده در سال ۱۹۳۱ با ۳۰ متر ارتفاع روی قله کوه کورکووادو این چشم‌انداز را توسعه داد. مسیح نجات‌دهنده بزرگترین مجسمه آرت‌دکو در جهان و نمادی است که نه‌تنها ریو، بلکه خود برزیل را قابل تشخیص می‌کند.
دبی، امارات متحده عربی
پس از تأسیس در اوایل قرن هجدهم، دبی بیشتر تاریخ خود را به‌عنوان یک دهکده ماهی‌گیری مسکوت سپری کرد، اما کشف نفت در دهه ۱۹۶۰ در آن شرایط را تغییر داد. در آغاز هزاره جدید یک شهر کانال مصنوعی به نام دبی مارینا در امتداد خط ساحلی خلیج فارس ایجاد شد و کمی بیش از ۲۰ سال بعد کل منطقه شاهد تحولی خیره‌کننده بود. کانال‌های سبز زمردی این شهر ساحلی در حال حاضر با بعضی از بلندترین و از نظر معماری چشمگیرترین برج‌های مسکونی جهان محاصره شده‌اند.
میامی بیچ، فلوریدا، آمریکا
از شن و جنگل‌های خالی از سکنه حرا در دهه ۱۹۰۰ گرفته تا یک تفرجگاه ساحلی پرزرق‌وبرق و شهری پررونق در دهه ۱۹۱۰، دگرگونی ساحل میامی یکی از شگفت‌انگیزترین تحولات تاریخ املاک و مستغلات ایالات متحده آمریکاست. ساخت یک پل چوبی برای اتصال این بخش به شهر جوان میامی در سراسر خلیج بیسکاین، رشد آن را چند برابر کرد و در دهه ۱۹۲۰ این منطقه روبه‌رشد به محل قرارگیری هتل‌ها و کافه‌های ساحلی پر زرق و برق تبدیل شد، البته رکود بزرگ و طوفان سال ۱۹۲۶، تأثیر مخربی بر صنعت گردشگری ساحل میامی داشت، با این حال توسعه ساحل جنوبی در دهه ۱۹۳۰ موجب بازگشت آن به شکوه سابق شد، اما در دهه ۱۹۸۰ شهر دوباره در روزهای سختی قرار گرفت، تا اینکه بار دیگر به لطف کمپینی برای حفظ ساختمان‌های پاستلی منطقه تاریخی آرت دکو در اوشن درایو، شهر اعتبارات جدیدی به دست آورد و مملو از رستوران‌های مجلل، هتل‌هایی با طراحی کم‌نظیر و اقامتگاه‌های مجلل شد.
سئول، کره
کره در بخش عمده‌ای از قرن نوزدهم، کشوری منزوی بود. زمانی که پادشاه کوجونگ در سال ۱۸۶۴ بر تخت نشست، برای حکومت خیلی جوان بود، بنابراین پدرش یی هاونگ، حاکم شد. او سیاست طردگرایی ملی را دنبال کرد و اغلب به ابزارهای خشونت‌آمیز از جمله غرق کردن کشتی تجاری آمریکایی ژنرال شرمن در سال ۱۸۶۶ متوسل می‌شد. هاونگ در سال ۱۸۷۳ قدرت را رها کرد و پس از آن درهای کره به روی جهان باز شد. به این ترتیب بازرگانان خارجی به جامعه‌ای راه پیدا کردند که برای قرن‌ها تغییر نکرده بود. کره‌ای‌ها مدرنیزاسیون را با ذوق و شوق پذیرفتند و سئول به نخستین شهر در شرق آسیا تبدیل شد که دارای برق، واگن برقی، سیستم آب، تلفن و تلگراف شد و عنوان «پاک‌ترین شهر شرق» را به خود اختصاص داد.
این کشور با اشغال ژاپن بین سال‌های ۱۹۱۰ و ۱۹۴۵ و جنگ کره بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ با شکست‌هایی روبه‌رو شد، اما حرکت آن به‌سمت مدرن‌سازی و نوآوری نه‌تنها در صنعت، بلکه در فرهنگ نیز با فیلم‌ها، موسیقی و غذای کره‌ای که در حال حاضر جهان را فرا گرفته است، تا امروز ادامه دارد.
