جوان آنلاین: جیمز پارک یک‌شنبه شب به جهنمی واقعی برای شیاطین سرخ تبدیل شد. آموریم تصورش را هم نمی‌کرد قرار است با چنین کابوسی مواجه شود، خصوصاً بعد از تغییرات مهمی که در ترکیب تیمش ایجاد کرده بود. جشنواره گل نیوکاسل (۴ بر یک)، اما سند تنبیه شدن منچستریونایتد بود، نه آندره اونانا! آن هم به سختی. این نتیجه نه‌تنها نشان‌دهنده ضعف عملکرد بازیکنان در این مسابقه است، بلکه به یک مشکل عمیق‌تر در تاکتیک‌ها و آماده‌سازی تیم اشاره می‌کند و به آموریم و کادر فنی منچستر پیام روشنی داد مبنی بر لزوم تغییرات گسترده‌تر و تحلیل دقیق‌تر نقاط ضعف تیم. 
البته که مصدومیت بازیکنان کلیدی غیرقابل انکار است، اما کمبود کیفیت در خط میانی و فشار روانی ناشی از نتایج ضعیف، اوضاع را برای منچستر آموریم دشوار‌تر کرده است؛ مسئله‌ای که مقابل نیوکاسل، بیش از هرزمان دیگری خودنمایی کرد، خصوصاً که تغییرات ایجاد شده در ترکیب نیز هماهنگی بین بازیکنان را کاهش داده بود و نیوکاسل با علم به این موضوع، بازی را به جناحین برده و با ضدحملات سریع، دفاع شکننده شیاطین سرخ را چنان تحت فشار قرارداد که دروازه آلتای باییندیر چهار مرتبه باز شد؛ نتیجه‌ای که واکنش تند و عصبی روی کین، ستاره سابق یونایتد‌ها را به دنبال داشت: «باورم نمی‌شود این تیم منچستر است. یک دفاع راست باتجربه دارید و او فقط می‌گذارد از کنارش عبور کنند، حتی حریف را نمی‌گیرد، سعی در تکل زدنش ندارد، فقط بی‌خیال می‌شود. اگر هم کاری می‌کند، به نفع حریف است! او را به سمت دروازه هدایت می‌کند. این را ببینید! من باورم نمی‌شود! نمی‌توانم این نوع دفاع کردن از یونایتد و بازی این تیم را باور کنم. ما از دالوت بابت نفوذهایش تمجید می‌کنیم، اما بخشی از وظیفه یک مدافع این است که بازیکنان حریف را مهار کند.»
بازی با نیوکاسل جدید در هر شرایطی سخت است، خصوصاً اگر سفر به سنت جیمزپارک، سه روز پس از یک بازی اروپایی خارج از خانه واقعاً دشوار باشد، اما هیچ یک از این دلایل هم جایی برای دفاع از منچستر آموریم نمی‌گذارد؛ تیمی که با پنج تغییر در خانه حریف به میدان رفت، اما اوضاع را جای بهتر شدن، بدتر از بد کرد تا صدای همه را درآورد. اما آموریم، همه چیز را به شانس و اقبال ربط می‌دهد، خصوصاً وقتی زیرکزی نیز به دلیل مصدومیت چند بازی بعدی تیمش را از دست می‌دهد. در چنین شرایطی، اما آلتای بایندیر، دروازه‌بان یونایتد‌ها می‌گوید که با قدرت بازمی‌گردیم؛ قدرتی که زمان‌های زیادی است از منچستریونایتد فاصله گرفته است. 
بی‌تردید این فصل، یکی از چالش‌برانگیز‌ترین فصول مربیگری آموریم است؛ نه فقط به خاطر شکست‌های سنگینی که منچستر را در رده چهاردهم به چهار‌میخ کشیده که به دلیل بحرانی که در زمینه‌های ساختاری و مدیریتی این باشگاه وجود دارد و نیازمند بازنگری جدی است. منچستر که زمانی نماد ثبات و موفقیت در فوتبال بود و در زمان فرگوسن طی ۸۱۰ بازی ۱۱۴ باخت داشت، اکنون گرفتار مجموعه‌ای از مشکلات، شامل عملکرد بازیکنان، تصمیم‌های تاکتیکی سرمربی و حتی مدیریت باشگاه شده، به طوری که در دوران مربیان بعد از فرگوسن، در ۴۵۰ بازی، متحمل ۱۱۵ باخت شده است. آمار پسافرگوسن، تصویری واضح از افت طولانی‌مدت شیاطین سرخ را نشان می‌دهد. منچستریونایتد با تاریخچه پرافتخاری که دارد، به نوعی گرفتار چالش‌های روانی و استراتژیک شده که بازگرداندن آن به مسیر موفقیت نیازمند یک رویکرد جامع و هماهنگ در تمام بخش‌های باشگاه است. سرمایه‌گذاری در بازیکنان جوان، تغییرات مدیریتی و تمرکز روی ساختن تیمی هماهنگ و متعهد شاید بتواند نوری به این وضعیت تاریک بتاباند، شاید هم تغییراتی اساسی‌تر که بتواند این تیم را به روز‌های اوج گذشته بازگرداند.