شناسهٔ خبر: 72311626 - سرویس فرهنگی
نسخه قابل چاپ منبع: ایسکانیوز | لینک خبر

ایسکانیوز گزارش می‌دهد؛

«جان سخت» تکراری و خشن اما جوان پسند

«جان سخت» فیلمنامه‌ای شبیه کلاسیک دارد که قصه خودش را در فضایی مدرن روایت می‌کند که در نوع خودش ابتکار جالبی است و در همان قسمت اول شاهد شروع، وسط و پایان خوبی هستیم.

صاحب‌خبر -

به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، «جان سخت» دومین ساخته مصطفی تقی زاده در مقام نویسنده و کارگردان است که از دی ماه ۱۴۰۳ در شبکه نمایش خانگی عرضه شده است و تهیه کنندگی آن را سعید خانی بر عهده دارد.

هرچند برخی منتقدین این سریال را ضعیف و مروج خشونت دانسته‌اند اما برخی دیگر این سریال را جوان پسند توصیف کرده و استفاده از بازیگران جوان سینما و نمایش خانگی را نقطه عطف «جان سخت» می‌دانند.

این سریال درباره یک زن و دو مرد عاشق‌پیشه است که بر سر زن با هم دعوا دارند. سریال از یک تور کویر شروع می‌شود. از همان ابتدا مشخصی می‌شود که دو گروه جوانی که هم آشنا هستند و ازطرفی هم با یکدیگر دشمنی دارند، در این تور حضور دارند. یک گروه در حقیقت دوستانی هستند که به‌عنوان نوازندگان خیابانی با هم کار می‌کنند و گروه دیگر بیشتر شامل چند جوان خشن و کینه‌جو است. از همان ابتدا طبق‌معمول یک ماجرای عاشقانه وجود دارد و دختری که به عامل درگیری دو مرد از دو گروه می‌شود. این درگیری به جاهای باریکی کشیده می‌شود و روند سریال‌ شکل میگیرد. شخصیت‌ها در یک اتفاق تلخ گرفتار می‌شوند و به‌تدریج همه‌چیز برای یک ماجرای تراژیک کنار هم چیده می‌شود.

تقریبا هر قسمت از سریال که پخش می‌شود، در انتها به یک تعلیق ختم می‌شود. و به‌طور کلی فیلمساز در این سریال سعی کرده‌ که فضایی ملتهب بسازد، که البته برای رسیدن به این هدف از المان‌های کلیشه‌ای استفاده کرده‌ است. این سریال سعی می‌کند التهاب و تعلیق را به مخاطب منتقل کند.

«جان سخت» فیلمنامه‌ای شبه کلاسیک دارد که قصه خودش را در فضایی مدرن روایت می‌کند که در نوع خودش ابتکار جالبی است و در همان قسمت اول شاهد شروع و وسط و پایان خوبی هستیم که مخاطب را درگیر می‌کند و تا ته سریال می‌کشاند.

فارغ از جذاب بودن داستان پرجزئیات سریال «جان سخت» اما موضوعی که این روزها نقد فراوانی به آن وجود دارد و جان سخت از این قضیه مستثنی نبوده است نمایش بی حد و اندازه خشونت در همه تولیدات نمایش خانگی در این سال های اخیر است و شاید به جز سریال «در انتهای شب» ساخته آیدا پناهنده که ژانری اجتماعی و غیرخشن داشت الباقی سریال های پلتفرم ها از مرگ، خون ریزی، قتل، چاقوکشی و اسلحه کشی، لات بازی و عربده کشی به عنوان ابزاری برای جلب نظر مخاطب استفاده می‌کنند که تبدیل به سوژه ای تکراری و خسته کننده شده است.

شاید بتوان بزرگترین هنر یک کارگردان را در توان ساخت شخصیت در همان ابتدای فیلم دانست که یکی از نقاط ضعف «جان سخت» آن است که در قسمت اول آن شخصیت‌ها شکل نگرفته و صرفا تعدادی تیپ در سریال حضور دارند که مشغول دیالوگ گویی هستند و تاثیری در درام ندارند به عنوان مثال کاراکتر هانیه (ماهور الوند) که بود و نبودش در فیلم هیچ تاثیری ندارد و البته رفته رفته این ضعف سریال برطرف می شود.

اما از نقاط قوت دیگر این سریال که در توانایی کارگردان نهفته است اکیپ سازی است. همانطور که ابتدا به آن اشاره شد «جان سخت» سریالی جوان پسند است که اکیپ سازی از هر دو طیف گروه موزیسین و گروه خشن و اهل دعوای وحید به خوبی توانسته مخاطب را سرگرم کند.

در «جان سخت» همچنین تلاش شده پلان های خوبی از نظر بصری گرفته شود و لحظات واقع گرایانه‌ای را در تصویر از لحاظ رنگ و نور ایجاد کرده که برخلاف فیلم هایی مانند «تاسیان» کاملا قابل باور است و از اروپایی نشان دادن ایران خودداری کرده است و در کنار موضوع تصویربرداری، موضوع صداگذاری و موسیقی و کلیه موارد فنی نمره قابل قبولی را دریافت می‌کند.

این سریال ۱۹ قسمتی که تاکنون ۱۶ قسمت آن منتشر شده و با وجود همه انتقادات مانند سوژه تکراری و قتل و خشونت اما دیتاهای زیادی برای شاه پیرنگ خود داشته و خرده پیرنگ های زیادی که مخاطب را خسته نکرده است.

انتهای پیام/

برچسب‌ها: