به گزارش ایرنا، در دل فلات مرکزی ایران، جایی که زمین بیشتر با بادهای خشک، آفتاب تند و سرمای شبانه‌اش شناخته می‌شود، اکنون رویایی گرمسیری قد کشیده است.
موز، میوه‌ی شیرین نواحی استوایی، برای نخستین بار در استان مرکزی به ثمر نشسته و در گلخانه‌های شهرستان ساوه، برگ‌های پهن و سبزش را در برابر نور مهربان خورشید باز کرده است.
اینجا نه جنوب است و نه شمالی مرطوب. ساوه است، جایی میان کویر و کوه، جایی که مردمانش با سخت‌کوشی، خاک را رام کرده‌اند و این‌بار در آغوش گلخانه‌ای مدرن، درختی را به بار نشانده‌اند که تا دیروز، تنها در خاطره‌ی سفرهای گرمسیر یا پشت شیشه فروشگاه‌ها دیده می‌شد.
این طرح در زمینی ۱۵ هکتاری آغاز شده و فاز نخست آن، در ۲ هکتار به مرحله‌ی بهره‌برداری رسیده است. جایی که موز با نظمی دقیق، زیر سقف شیشه‌ای گلخانه، رشد می‌کند، قد می‌کشد و خوشه می‌زند.
احمد اسدی معاون باغبانی سازمان جهاد کشاورزی استان مرکزی روز یکشنبه در این خصوص گفت: پیش‌بینی می‌شود که در همین محدوده‌ی کوچک، سالانه ۱۶۰ تن موز برداشت شود؛ محصولی که نه فقط برای سبد مصرف خانواده‌ها، که برای آینده‌ی کشاورزی منطقه اهمیت دارد.
وی افزود: این موفقیت، حاصل دانش، تجربه و بهره‌گیری از فناوری است. توانستیم با مدیریت دقیق منابع، محیطی فراهم کنیم که درختان موز نیز همانند جنوب کشور، در دل استان مرکزی به بار بنشینند.
اسدی ادامه داد: این فقط یک تجربه موفق نیست، بلکه مسیری نو برای کشت دیگر محصولات گرمسیری و نیمه‌گرمسیری در استان و حتی مناطق هم‌اقلیم گشوده شده است.
وی یادآور شد: ثمره‌ی این دستاورد، تنها در خوشه‌های طلایی موز خلاصه نمی‌شود و این پروژه می‌تواند به ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم در منطقه کمک کند، بخشی از واردات کشور را کاهش دهد، جلوی خروج ارز را بگیرد و الگویی الهام‌بخش برای دیگر استان‌هایی باشد که به ظاهر، از کشت محصولات گرمسیری فاصله دارند.
ساوه، با خاک تشنه و آسمان بلندش، حالا به خانه‌ای تازه برای میوه‌ای تبدیل شده که از آن سوی مدار رأس‌السرطان آمده.
درختی که روزگاری تصور کاشتش در این خاک ناممکن به‌نظر می‌رسید، امروز نشانه‌ای روشن از اراده‌ی انسان و ظرفیت پنهان سرزمین است.
اینجا، در میانه‌ی ایران، جایی میان کویر و کوه، موز بار داده است. و این فقط آغاز ماجراست...