گروه استان‌های دفاع‌پرس_«سیده معصومه حسینی»؛ شبهه‌ای که بعد تشدید جنایات اسرائیل به مردم بی‌گناه غزه زیاد مطرح می‌شود، «ایران با اقداماتی مثل راهپیمایی و موضع‌گیری‌های خودش باعث تشدید این اوضاع شده است.» و پاسخ تحلیلی به ادعای «ایران باعث تحریک اسرائیل شده علیه فلسطین»
۱. این نگاه، از ابتدا قربانی یک وارونه‌نمایی رسانه‌ای شده است.
اسرائیل بیش از ۷۰ سال است که سیاست توسعه‌طلبی و نسل‌کشی علیه فلسطینی‌ها را دنبال می‌کند، در حالی که جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۵۷ تاکنون در کنار ملت فلسطین ایستاده؛ نه به‌عنوان طرف درگیری، بلکه به‌عنوان حامی مظلوم و عدالت‌طلبی.
اگر قرار بود حمایت ایران علت خشونت‌ها باشد، باید پیش از انقلاب ایران هیچ درگیری در فلسطین وجود نداشت؛ در حالی که ده‌ها جنگ و کشتار، پیش از سال ۵۷ ثبت شده در تاریخ موجود است.
۲. منطق مقاومت یک واکنش طبیعی به ظلم و اشغالگری ست، نه پروژه‌ای تحریک‌شده از بیرون.
مردم فلسطین، حتی گروه‌هایی که هیچ‌گونه ارتباط تشکیلاتی با ایران ندارند (مثل مردم عادی در کرانه باختری یا اردوگاه‌های لبنان)، در این جنگ نابرابر درگیرن. چون مسئله، مقاومت علیه اشغال و آزادی سرزمین‌های اشغالی هست نه پروژه‌ای نیابتی!
۳. راهپیمایی روز قدس، مظهر افکار عمومی جهان است؛ نه اعلان جنگ.
روز قدس، توسط امام خمینی (ره) به‌عنوان یک اقدام نمادین و مدنی برای احیای وجدان جهانی در برابر اشغال فلسطین شکل گرفت.
هیچ حرکتی در روز قدس خشونت‌زا نیست؛ بلکه بیان آزادانه‌ی یک اعتراض انسانی‌ست، درست مثل راهپیمایی‌ها علیه آپارتاید در آفریقای جنوبی یا تظاهرات ضدنژادپرستی در آمریکا.
این رژیم صهیونیستی‌ست که از حمایت جهانی از فلسطین احساس خطر می‌کند، چون بقایش به انحصار روایت و سرکوب حقیقت وابسته است.
۴. جنگ فعلی، محصول تصمیم اسرائیل و آمریکا برای نابودی کامل غزه است؛ نه واکنش به راهپیمایی یا حمایت ایران.
حمله هفتم اکتبر ۲۰۲۳ تنها بهانه‌ای بود برای به جلو انداختن پروژه قدیمی «انتقال جمعی فلسطینی‌ها به صحرای سینا.»
رفتار اسرائیل در این ماه‌ها – از کشتار کودکان، تا تخریب کامل زیرساخت‌ها – هیچ توجیهی جز نسل‌کشی سیستماتیک ندارد، و حمایت ایران در مناسبت‌هایی مثل روز قدس نمی‌تواند عامل این توحش باشد.
۵. اگر حمایت از مظلوم تحریک حساب می‌شود، پس باید وجدان جهانی رو هم متهم کرد!
با این منطق، نباید برای یمن، یا میانمار یا هر کشوری زیر فشار جنگ‌ها هم کاری کرد، چون شاید باعث تحریک ظالم شویم!
این نگاه، نه‌تنها منفعل و ترسویی است، بلکه بر پایه‌ی وارونه‌نمایی واقعیات بنا شده و در نهایت، به عادی‌سازی جنایت و خاموشی وجدان عمومی منجر می‌شود.
جمع‌بندی پاسخ:
باید با صراحت گفت: این وحشی‌گری اسرائیل و نسل کشی که راه انداخته مقصری جز حمایت‌های بی‌چون و چرای دولت‌های آمریکا و اروپا ندارد و ایران در وحشی‌گری او هیچ نقشی ندارد؛ ایران فقط حامی مظلوم است در این تاریکی عالم گیر تا چراغ فطرت انسانی خاموش نشود.
اگر کسی واقعاً به صلح فکر می‌کند، باید ابتدا ریشه‌ی ظلم یعنی اشغالگری و تبعیض نژادی اسرائیل را از بین ببرد، نه اینکه تلاش مظلوم برای بقا رو محکوم کند.
در دنیایی که مدعیان حقوق بشر ساکتند، صدای ایران، صدای مظلوم‌هاست؛ و این افتخاری است که باید با جان و دل از آن دفاع کرد.
انتهای پیام/
∎