به گزارش خبرگزاری ایمنا، پروین اعتصامی از شاعران بزرگ ایرانی است که در خانواده‌ای فرهیخته و اهل ادب در آذربایجان شرقی متولد شد؛ شاید بسیاری از ما او را با شعرهای مناظره‌ای می‌شناسیم اما جالب است بدانید که او بیش از ۲۰ کتاب شعر و مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه و رمان‌ها نوشته و در دیوانش ۲۴۸ قطعه شعر با مضامین اجتماعی جای داده است.
با این حال، بسیاری از مردم هنوز نمی‌دانند که آرامگاه این بانوی شاعر کجاست! باید گفت این ستاره تابناک ادبیات ایران، شب ۱۵ فروردین سال ۱۳۲۰ خورشیدی به بیماری حصبه در تهران آسمانی شد، با این‌حال، پیکر او را به قم بردند و در جوار قبر پدر دانشمندش در مقبره خانوادگی به خاک سپردند؛ در واقع، آرامگاه پروین در گوشه شمالی صحن امام رضا (ع) در حرم کریمه اهل بیت حضرت معصومه (س) در کنار پدر و مادرش است و شما می‌توانید هربار که به زیارت حضرت معصومه (ع) مشرف می‌شوید، سری هم به این آرامگاه خانوادگی بزنید.
البته به دلیل مرمت، برای مدتی هیچ بازدیدی از این آرامگاه وجود نداشت، اما در آذر ۱۳۹۶ به عنوان مقبره‌ی شعر و ادب با معماری جدید و تزئینات هنری زیبا بازگشایی شد و به همین اسم نامگذاری شد؛ از همان لحظه ورود به اینجا، شکوه و جلالی که هنر گچ‌بری معماران اصیل ایرانی به این مکان بخشیده است، نظر هر بیننده‌ای را جلب می‌کند.
گچ‌بری‌هایی که در قالب گل و بوته در آمده‌اند، در آن زمان، چیزی در حدود بیش از ۵۰ میلیون تومان هزینه برای نوسازی مقبره‌ی این شاعر بزرگ خرج برداشته است.
همچنین شعری که روی سنگ مزار این شاعر نوشته شده، توسط خود او سروده شده است:
اینکه خاک سیهش بالین است اختر چرخ ادب پروین است
گر چه جز تلخی ز ایام ندید هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آنهمه گفتار امروز سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به که ز وی یاد کنند دل بی دوست دلی غمگین است
خاک در دیده بسی جان فرساست سنگ بر سینه بسی سنگین است
بیند این بستر و عبرت گیرد هر که را چشم حقیقت بین است
هر که باشی و ز هر جا برسی آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد چون بدین نقطه رسید مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند چاره تسلیم و ادب تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آنکس که در این محنت گاه خاطری را سبب تسکین است