روز جهانی مین‌زدایی در ۴ آوریل (۱۵ فروردین)، لحظه‌ای برای برجسته‌کردن کار هزاران مین‌روب در سراسر جهان است که مین‌های زمینی و بقایای مواد منفجره جنگ را پاکسازی و نابود می‌کنند. آنها جان خود را به‌خطر می‌اندازند تا به جوامع کمک کنند تا از درگیری مسلحانه و تاثیر‌های بین نسلی آن بهبود یابند.
مجمع عمومی سازمان ملل در ۸ دسامبر ۲۰۰۵ (۱۷ آذر ۱۳۸۴) اعلام کرد که ۴ آوریل هر سال به‌عنوان روز جهانی آگاهی از مین و کمک در مین‌گذاری نامگذاری می‌شود.
اما برخی کشورها، به‌ویژه آمریکا استفاده از مین‌های زمینی ضد نفر را ممنوع نکرده‌اند.
آمریکا برای بیش از ۳ دهه بزرگترین مشارکت‌کننده در مین‌زدایی بشردوستانه، آموزش خطر مین، و برنامه‌های توانبخشی برای بازماندگان مین‌های زمینی بود. اما کاهش شدید کمک‌های خارجی آمریکا در دولت تحت ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، اکنون عملیات پاکسازی مین را مختل کرده است.
هزاران مین‌زدا اخراج یا به مرخصی اجباری فرستاده شده‌اند. مشخص نیست که آیا این حمایت حیاتی ادامه خواهد داشت یا خیر. با افزایش تلفات، بهای کاهش کمک دولت آمریکا مشهود خواهد بود.
در همین حال، ویزران دفاع لهستان، استونی، لتونی و لیتوانی در ماه مارس (اسفند/فروردین) اعلام کردند که قصد دارند از معاهده ۱۹۹۷ منع مین‌های ضد نفر خارج شوند.
دونالد تاسک، نخست‌وزیر لهستان به‌دنبال توجیه خروج پیشنهادی دولتش از این معاهده به پارلمان این کشور گفت: هر چیزی که بتواند دفاع لهستان را تقویت کند، اجرا خواهد شد. ما از همه گزینه‌های موجود استفاده خواهیم کرد.
وزیر دفاع لهستان چند روز بعد اعلام کرد که دولت کشورش قصد دارد تولید مین‌های ضد نفر را ازسرگیری کند.
هیچ چیز پیچیده‌ای درمورد مین‌های ضد نفر مورد استفاده در درگیری‌های مسلحانه امروزی وجود ندارد. آنها سلاح‌هایی هستند که به‌طور عمده به غیرنظامیان آسیب می‌رسانند، حقوق بشر را نقض می‌کنند و تاثیر اجتماعی درازمدت دارند.
استفاده از مین‌های ضد نفر قوانین بشردوستانه بین‌المللی و حمایت‌های طولانی‌مدت غیرنظامیان را تضعیف می‌کند.
انتهای پیام/