به گزارش ایرنا،تفرجگاه های کهگیلویه و بویراحمد به ویژه در شهرستان های گرمسیری گچساران و باشت شب گذشته تاکنون مملو از هزاران نفر از خانواده هایی است که برای برپایی آیین سیزده به در به کوه و دشت زده اند.
شب گذشته چادرهای رنگارنگی که در لابه لای نور چراغ های دستی در پهنای دشتک دیل، قلات گناوه، آبریگون،شلالدون، کلگه امیر شیخی، سواحل رود رونه و سایر جاذبه های دیدنی مناطق گرمسیری کهگیلویه و بویراحمد خودنمایی می کرد نشان از اشتیاق مردم برای پاسداشت این آیین سنتی داشت.
اینک نوای موسیقی محلی در سراسر تفرجگاه های طبیعی کهگیلویه وبویراحمد طنین انداز شده است.
به باور بسیاری از مردم کهگیلویه و بویراحمد که ۱۳ فروردین روز حضور در طبیعت است و کسی نباید در خانه بماند به همین علت امروز مسیرهای ارتباطی منتهی به جاذبه های گردشگری شهرستان های مختلف کهگیلویه و بویراحمد شاهد ترافیک خودروهاست.
در نخستین ساعت های روز سیزدهم فروردین چیدن گیاهان کوهی، گره زدن سبزه ها، گرفتن عکس یادگاری، بازی های بومی محلی شامل کل کل برد، رقص دستمال و چوب بازی رونق خوبی دارد.
سیزده به در اندیشه ایرانیان
به گفته پژوهشگران در سیزده بدر شادی کردن و خندیدن به معنی فروریختن اندیشه های پلید و تیره، روبوسی نماد آشتی، به آب سپردن سبزه سفره نوروز نشانه هدیه دادن به ایزد آب «آناهیتا» و گره زدن علف برای شاهد قرار دادن مادر طبیعت در پیوند میان زن و مرد، ایجاد مسابقه های مختلف یادآور کشمکش ایزد باران و دیو خشکسالی است.
یکی از آیین‌های ویژه هموطنان ایرانی گره زدن سبزه به نیت‌های خاص در روز طبیعت است به طوری که هر فردی با نیت و آرزویی سبزه را گره می زند و در دامان طبیعت رها می‌کند به امید آنکه سال با نشاطی داشته باشد.
مردم معتقدند گره زدن سبزه آن هم ۱۳گره در یک سبزه یا گره زدن ۱۳سبزه با هم باعث دور شدن درد و بلا از خانواده‌ها تا سال آینده می‌شود.
احترام گذاشتن به طبیعت از رسم های دیرینه مردم ایران در آیین های سنتی این روز بوده بطوری که ازدحام جمعیت هیچ تاثیر منفی بر طبیعت زیبا و زمین های اطراف شهرها و روستاها نمی گذاشت.
آیا سیزده نحس است
برخی از مردم روز سیزده فروردین را نحس می دانند و حال آنکه در کتاب های قدیم چیزی درباره اعتقاد ایرانیان باستان مبنی بر نحو بودن ۱۳ وجود ندارد.
علامه علی اکبر دهخدا در اثر گرانسنگ خود لغتنامه آورده که در زبان فارسی گاهی کلمه "در" مخفف در و دشت است و یکی از معانی واژه "به" نیز طرف و سوی است، چنانکه "به مدرسه" معنی "به سوی مدرسه" می دهد، بنابراین طبق این قاعده «سیزده به در» را نیز می‌توان به "سیزدهم سوی دره ودشت" معنا کرد.
ایرانیان باستان هم سیزدهم فروردین را به دامن طبیعت می رفتند و این روز را متعلق به ایزد باران می دانستند و روز فرخنده ای نزد آنها بوده است.
ادوارد گرانویل براون( ۱۸۶۲_۱۹۲۶) که به مدت یکسال از ۴ اکتبر ۱۸۸۷ تا ۲۸ سپتامبر ۱۸۸۸ میلادی در ایران اقامت داشته است، در خاطراتش گفته است: حاکم جدید چند روز در نزدیکی شیراز بود اما منجمین گفته بودند که باید روز سیزدهم فروردین وارد شهر شود، چون این روز میمنت دارد.
وی در ادامه می‌افزاید: روز سیزدهم چون تمام شیرازی ها برای تفریح از شهر خارج می‌شوند بهتر می‌توانند حاکم را ببینند. پس معلوم می شود حدود ۱۳۵ سال قبل هم مردم ایران روز سیزده فروردین و همین روز طبیعت را به تفریح می‌رفتند ولی این به خاطر نحسی این روز نبود.