به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانا؛ حالا که سال ۱۴۰۳ با همه پستی‌ها و بلندی‌ها و فرازها و فرودهایش به پایان رسیده، می‌توان نگاهی دقیق‌تر از بالا به آن دسته از افرادی داشت که به طرزی غیرقابل انگار، در رقم خوردن سرنوشت ورزش ایران یا بخشی از آن تأثیرگذار بوده‌اند. فرقی هم ندارد ورزشکار باشی یا مربی و رئیس؛ در این سلسله مطالب که در نوروز ۱۴۰۴ منتشر می‌شوند، نگاهی خواهیم داشت به آن زنان و مردانی که در سالی که گذشت، بر رشته حرفهای خود و یا ماهیت ورزش ایران تا حد زیادی مؤثر بوده‌اند.
پادشاهی با یک دست؛ این بار نوبت تو نبود حسن!
حسن یزدانی از آن دسته ورزشکار‌هایی است که هر ساله می‌تواند در لیست برترین‌های سال جا داشته باشد؛ خواه با کسب مدال طلا و خواه بدون کسب آن. نام حسن یزدانی با سابقه ۱۰ مدال رنگارنگ جهانی و المپیکی آن چنان بر تارک ورزش ایران خوش درخشیده که مهم نیست اساساً حسن کشتی بگیرند یا نه؛ حتی خبر مصدومیت سنگین او هم این قابلیت را دارد که تأثیری به‌غایت شگرف روی کشتی، ورزش اول کشورمان بگذارد؛ این بار از نوع منفی.
بدون شک حسن یزدانی به بخت اول و آخر تیم ملی کشتی آزاد کشورمان در آوردگاه بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۲۴ پاریس برای کسب مدال طلا و نشستن بر بلندای تاریخ تبدیل شده بود. حتی قبل از شروع بازی‌های المپیک، همه بر این باور بودند حداقل یک مدال طلا برای کاروان ایران رزرو شده و آن هم متعلق به حسن است؛ آن هم مخصوصاً در شرایطی که خبری از دیوید تیلور آمریکایی نیست.
تیلور پس از شکست در رقابت‌های انتخابی تیم ملی آمریکا به آرون بروکس، موفق به سفر به پاریس نشد تا یک یانکی جوان دیگر در وزن مهم ۸۶ کیلوگرم به رقابت با حسن یزدانی برسد. در سمت مقابل حسن که یک جراحی سنگین روی کتف خود را پشت سر گذاشته بود، خیلی دست به عصا و محتاط‍‌تر از گذشته به تورنمنت‌ها می‌رفت و قصد آزمایش توان فنی خودش را داشت.
غیبت تیلور برای کشتی‌دوستان ایران به معنای طلای حسن و نشستن او بر کرسی صدارت پرافتخارترین کشتی‌گیر و ورزشکار تاریخ المپیک ایران تعبیر می‌شد اما همه‌چیز آن طور که همه دوست داشتند؛ پیش نرفت و حسن یزدانی نتوانست هم از آقا غلام‌رضا تختی پیشی بگیرد و هم با سبقت از هادی ساعی، به پرافتخارترین ورزشکار ایرانی المپیک تبدیل شود.
سکانس آخر یک گلادیاتور، مبارزه تا نفس آخر
حسن یزدانی در المپیک ۲۰۲۴ پاریس تا فینال، همه رقبا را با امتیاز خوب از پیش رو برداشت تا دیگر کسی به فکرش هم خطور نکند که این حسن، همانی است که تا چند هفته پیش مصدوم بوده و کتف جراحی‌شده‌اش اساساً بالا نمی‌آمده. بنابراین در پاریس، در تهران، در مازندران و در جای‌جای جهان؛ همه منتظر دومین مدال طلای یزدانی مقابل ماگود رمضان‌اف گم‌نام در فینال المپیک بودند.
کتف یزدانی اما یارای این مبارزه سنگین را نداشت و تنها ۳۰ ثانیه پس از شروع جدال پایانی، صاحبش را زمین انداخت. یزدانی کلنجار رفت تا لحظه آخر روی تشک ماند اما کتف او که ۴ بار حین مبارزه از جا در رفت، توان در دست گرفتن یک خودکار را هم نداشت چه برسد به این که بخواهد مدال طلا را از چنگال یک بلغاری روسی‌الاصل بدقلق در بیاورد.
شاید تلخ‌ترین سکانس المپیک پاریس برای ما، همین مدال نقره‌ای رنگ نحس باشد. یزدانی جنگید اما کتفش نه. حسن برای فتح تاریخ و دومین مدال طلای المپیک خود به پاریس رفته بود اما حریف قضا و قدر نشد. در غیاب تیلور و در غیبت بروکس در جدول حسن، باز هم بخت با پسر جویبار یار نبود و او به مدال رسید اما دومین مدال نقره؛ نقره‌ای بدرنگ.
حسن یزدانی پس از آن فینال تلخ دیگر کشتی نگرفت و این بار پروسه درمانش را خیلی جدی در نیس فرانسه پیش گرفت. حالا کتف یزدانی جراحی شده و او در سال ۱۴۰۴ مترصد بازگشت به میادین است اما مطمئناً نه در وزن ۸۶ کیلوگرم؛ بلکه احتمالاً او به رقیبی جدی و بزرگ برای کشتی‌گیران وزن ۹۲ یا حتی ۰۷ کیلوگرم تبدیل خواهد شد و در صورت سلامتی کامل، حرفهای زیادی برای گفتن خواهد داشت.
∎