دیوید تیلور، قهرمان کشتی آزاد المپیک و جهان و رقیب دیرینه حسن یزدانی با خنده‌ای روی لب درباره پیروزی شاگردش در فینال مسابقات کالج‌های آمریکا، ابراز داشت: چطور می‌توان آنچه اتفاق افتاد را به کلمات تبدیل کرد؟ مخصوصاً وقتی که در کشتی سنگین‌وزن، وایت هندریکسون توانست گیبل استیوسون را شکست دهد، کسی که یک روز بعد از قهرمانی در المپیک، مدال طلایش را جشن گرفت. این یک پیروزی دیوانه‌کننده بود.

قهرمان المپیک توکیو افزود: من فکر می‌کنم این ورزش جایی است که هرکسی شانس دارد. فقط باید باور داشته باشی. باور کنی، می‌دانی؟ خیلی راحت است که درگیر این شوی که چه کار‌هایی می‌توانی یا نمی‌توانی انجام دهی، اما وایت باور داشت. در تمام طول سال، حتی یک بار هم درباره‌ی مسابقه با گیبل حرف نزدیم. از همان لحظه‌ای که به اینجا آمد، تمرکزمان روی این بود که یک کشتی‌گیر بهتر شود. همه وایت را به عنوان یک تمام‌کننده می‌شناختند. او در بعضی زمینه‌ها عالی بود، اما اشتباهات زیادی هم داشت. همین باعث می‌شد در تورنمنت‌ها شکست بخورد یا آسیب ببیند.

وی با بیان اینکه به هندریکسون گفتم وقتی اینجا بیایی، برنامه‌ای برایت دارم، تو را سالم نگه می‌دارم و در بهترین حالت به مسابقات ملی می‌رسانم، عنوان کرد: او تمام سال به این موضوع ایمان داشت و همین برایش یک تفاوت بزرگ ایجاد کرد. این تابستان که تمرین می‌کردم، هنوز می‌توانستم با او کشتی بگیرم. اما بعد، وقتی که بدنش روی فرم آمد و تکنیک‌هایش را اصلاح کرد، دیگر شرایط متفاوت شد.

دارنده ۳ مدال طلای جهان ادامه داد: وقتی یک کشتی‌گیر ۱۱۸ کیلویی را داشته باشی که باانگیزه، گرسنه‌ی موفقیت و این حد از توانایی بدنی است و همزمان تکنیک‌ها را یاد می‌گیرد و روی جزئیات تمرکز می‌کند، هر چیزی ممکن است و این دقیقاً همان چیزی بود که اتفاق افتاد. تنها چیزی که برای او مهم بود، صبر کردن بود. وقتی مقابل گیبل کشتی می‌گرفت، باید صبور می‌بود. چون هر دو در ضدحملات فوق‌العاده بودند.

تیلور با تاکید براینکه لحظه‌ی پایانی مسابقه دیوانه‌کننده بود، ابراز داشت: او مدت زیادی فقط با یک دست مبارزه کرد. چطور توانست حفظ کنترل کند و خودش را به زیر حریف بیرون ببرد؟ این لحظه‌ای بود که همه‌چیز به باور ختم شد. البته تکنیکی هم در کار بود، او دستانش را جدا نکرد، پایین تنه‌اش را درست تنظیم کرد، اما بعضی لحظات در کشتی هست که فقط باید انجامشان بدهی و او این کار را کرد.

وی درخصوص اینکه درباره‌ی گیبل صحبت نکردند، گفت:، اما وایت گفت که درباره‌ی قهرمان شدن در کشور با او صحبت کرده‌ است، بله، چون هدف ما فقط شکست دادن یک نفر نبود. هدف ما این بود که بهترین کشتی‌گیر ممکن باشیم.

نایب قهرمان جهان افزود: ما در اوکلاهاما استیت روی یک استاندارد برتری کار می‌کنیم. همه چیز درباره‌ی بهتر شدن است: سبک زندگی بهتر، روش تمرین بهتر، روش رقابت بهتر. حتی یاد گرفتیم که چطور با کشتی‌گیران به شیوه‌ای متفاوت ارتباط برقرار کنیم تا ذهنیت آنها را تغییر دهیم.

تیلور درخصوص اینکه از همان ابتدا برای وایت پیام می‌فرستاده و این هم بخشی از روش برقراری ارتباط و ایجاد انگیزه در او بود، اظهار داشت: فکر می‌کنم مسئله‌ی اصلی باور داشتن است. این‌که چیزی را ببینی، آن را بیان کنی، و به آن باور داشته باشی. وقتی به چیزی باور داشته باشی، کم‌کم بخشی از هویت تو می‌شود. وایت کم‌کم این باور را در خود ساخت که می‌تواند کار‌های بزرگی انجام دهد و همین‌طور هم شد.

مربی تیم کابوی با تاکید بر اینکه این یکی از بهترین مسابقاتی بود که در تمام عمرم دیده‌ام، گفت: در لحظاتی، به نظر می‌رسید که غیرواقعی است، اما وایت باور داشت. او به خودش گفت: "من پولی برای این کار نمی‌گیرم، فقط برو و انجامش بده." و حالا ما دو قهرمان ملی داریم. این نشان‌دهنده‌ی کار سختی است که کل تیم و کادر فنی ما انجام داده‌اند.

گیبل استیوسن قهرمان سنگین وزن کشتی آزاد در المپیک توکیو، در فینال مسابقات کالج‌های آمریکا (NCAA به مصاف وایت هندریکسن رفت و در حالی که تا لحظات پایانی ۴ بر ۳ پیش بود، در ثانیه‌های آخر خاک شد و ۵ بر ۴ شکست خورد تا یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های تاریخ دانشگاه‌های آمریکا را به نام او ثبت شود.

انتهای پیام/