روز بیست و یکم رمضان

«مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَی نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلً»/ سوره احزاب، آیه 23

 

در ميان مؤمنان، رادمردانی هستند که بر سرِ عهدشان با خدا برای فرارنکردن از ميدان جنگ، صادقانه ايستادند. برخی‌شان شهيد شدند و برخی منتظر شهادت‌اند.اينان به‌هيچ‌وجه تغيير عقيده ندادند.

 

بامرام‌ها

می‌بینی که؟ حتی خود خدا هم می‌گوید فقط بعضی از آدم‌های با ایمان این‌شکلی‌اند. که می‌شود روی همه وعده‌هایشان حساب باز کرد. که می‌توان به دست دوستی‌شان اعتماد کرد. که پای قول و قرارهایشان را با خون خودشان امضا می‌کنند. می‌بینی که؟ برای رسیدن به این‌جا به چیزی بیشتر از نماز و روزه احتیاج داری. به چیزی بیشتر از آن‌چه که در رساله‌ها و توضیح المسائل‌ها آمده است. همان‌ چیزی که بعضی‌ها مرام و معرفت صدایش می‌زنند و بعضی‌ها شرف و بعضی‌های دیگر غیرت. مثل مرام و معرفت شاهرخ ضرغام‌ها و شرف باکری‌ها و غیرت همت‌ها. مثل استواری حاج‌قاسم‌ها و پایمردی هنیه‌ها و مردانگی سنوارها.

دشوارترین شرایطی را در نظر بگیرید که همه‌چیز علیه شما است؛ دشمن از هر سو فشار می‌آورد و امیدی به کمک از جایی نیست. این وضعیت، به‌خوبی ماجرای جنگ احزاب را توصیف می‌کند. جنگی که در آن، دشمنان اسلام با تمام توان و تجهیزاتشان دست‌به‌دست هم دادند و تا یک قدمی مدینه آمدند تا مسلمانان را از بین ببرند. شرایط به‌قدری سخت بود که قرآن این موقعیت را این‌گونه توصیف می‌کند: «إِذْ جاؤُکُمْ مِنْ فَوْقِکُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنْکُمْ وَ إِذْ زاغَتِ الْأَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ»؛ دشمن از همه‌سو هجوم آورد، نگاه‌ها حیران و دل‌ها به گلویشان رسید. قرآن می‌فرماید این موقعیت، موقعیت امتحان است: «هُنالِکَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزالاً شَديداً»؛ آنجا بود که مؤمنان آزمايش شدند و تکان سختی خوردند.» 

 

در این محاصره‌ شدید، جایی که شرایط سخت می‌شود، قرآن دو گروه را معرفی می‌کند: منافقان و مؤمنان. منافقان، مأیوس و ناامید، شروع به یأس‌پراکنی کردند: «ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاَّ غُرُوراً»؛ ادعا کردند که وعده‌های خدا و پیامبر فقط امیدهای کاذب بوده است. اما در مقابل، مؤمنان حقیقی با دیدن لشکر احزاب گفتند: «هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ ما زادَهُمْ إِلاَّ إيماناً وَ تَسْليماً»؛ اين همان است که خدا و رسولش به ما وعده داده  و خدا و رسولش راست گفته‌‏اند! و اين موضوع جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزود.» 

 

بالاخره نتیجه احزاب، سه هیچ به نفع مسلمانان تمام شد؛ اما روسیاهی به زغال ماند. خدا این امت مقاوم را جلوی چشم ما می‌گذارد و از ما می‌خواهد این طوری رفتار کنیم. بعد می‌فرماید: «مِنَ الْمُؤْمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلاً»؛ در ميان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ايستاده‏اند؛ بعضی پيمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشيدند)، و بعضی ديگر در انتظارند؛ و هرگز تغيير و تبديلی در عهد و پيمان خود ندادند.»  «وقتی پیمان با خدا و معاهده‌ای که دل‌های مؤمن با خدا بسته‌اند صادقانه باشد، همه‌ کارها پیش خواهد رفت؛ همه‌ی مشکلات برطرف خواهد شد.»(بیانات رهبری در دیدار اقشار مختلف مردم؛ 11 مرداد 95)  این آیه در شأن امیرالمومنین است، که حتی لحظه‌ای میدان را خالی نکرد و تا لحظه شهادت محکم ایستاد و ایستادگی کرد. امروز جبهه مقاومت در شرایط جنگ احزاب است و فرماندهان آن مثل سیدحسن نصرالله و یحیی سنوار به این امام اقتدا کرده‌اند.

به عهدهایی که با خدا بسته‌ایم وفادار باشیم و در شرایط سخت آرمان‌هایمان را تغییر ندهیم و ثابت‌قدم بمانیم.

_ هر روز با خودمان تجدید عهد کنیم. اگر عهدی به خدا بسته‌ایم، مثلاً ترک یک عادت بد یا انجام کاری نیکو، به آن پایبند بمانیم.

_ الگوی خودمان را شهدا قرار بدهیم و از آنها بخواهیم که ما را در پایبندی به عهدها یاری کنند.

_ هفته‌ای یکبار و یا حد اقل ماهی یکبار به گلزار شهدا برویم و خاطره آنان را در ذهن خود زنده نگه بداریم.