با گذشت سال‌ها حضور در عرصه رسانه، تدریس و داوری جشنواره‌های مختلف مطبوعاتی به جرات می‌گویم این قبیل رویدادها نقشی بی‌بدیل در ارتقای کیفیت تولیدات رسانه‌ای، ترویج اخلاق حرفه‌ای و تقویت گفتمان‌های اجتماعی ایفا می‌کنند.
جشنواره‌ها؛ آینه تمام‌نمای تحولات کیفی رسانه به‌شمار می‌آید و عرصه‌ای است که همکاران مطبوعاتی با شرکت در چنین رقابتهایی توانمندی‌های خود را به رقابت بگذارند و یقیناً جشنواره‌ها تنها به‌دنبال معرفی برترین‌ها نیستند
آنها با ایجاد بستری برای گفت‌وگوی میان‌نسلی و میان‌فرهنگی، به رسانه‌ها یادآوری می‌کنند که در هیاهوی روزمرگی، نباید از مأموریت اصلی خود یعنی «روایتگری بی‌واسطه و متعهدانه» «جهاد تبیین» غافل شوند.
در جشنواره‌هایی رسانه‌ای چون «ابوذر» در یزد، با تکیه بر ظرفیت‌های بومی و انقلابی، تلاش می‌کنند تا رسانه را از بی تأثیری یا کم تأثیری به متنِ دفاع از هویت ایرانی – اسلامی بازگردانند.
جشنواره ابوذر؛ سنگری در جنگ روایت‌ها
«چهارمین دوره جشنواره رسانه‌ای ابوذر» که اخیراً در یزد برگزار شد، نمونه‌ای بارز از تلفیق «مأموریت گرایی» و «نوآوری» است.
این جشنواره با محوریت مقابله با جنگ ترکیبی دشمن و تأکید بر «جهاد تبیین»، به صاحبان قلم و دوربین یادآوری می‌کند که رسانه‌های متعهد، سربازان خط مقدم در نبرد نرم هستند.
حضور پررنگ بخش‌هایی چون «اینفوگرافی» و «موشن‌گرافی». «ویدئوهای خبری» و غیره نشان‌می‌دهد ابوذر تنها درگیر فرم‌های کلاسیک خبرنگاری نیست، بلکه با زبان نسل دیجیتال نیز همگام است.
ایجاد «بخش ویژه دهه هشتادی‌ها» در این دوره، حرکتی هوشمندانه برای جذب خون تازه به رگ‌های رسانه است.
جوانانی که با چالش‌های عصر اینستاگرام و جنگ روایت‌های مجازی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، می‌توانند در این فضا، صدای خود را بدون واهمه به گوش جامعه برسانند.
چرا باید در جشنواره‌هایی مانند ابوذر شرکت کرد؟
۱. ارتقای حرفه‌ای: رقابت با آثار برجسته همکاران، ناخودآگاه سطح کیفی کارها را بالا می‌برد. داوری آثار توسط اساتید دانشگاهی و همچنین توانمند و کارآزموده در عرصه رسانه که نامشان با حرفه‌ای‌گرایی گره خورده فرصتی است برای دریافت بازخوردهای سازنده.
۲. شبکه‌سازی: این جشنواره‌ها سکویی است برای آشنایی با فعالان رسانه‌ای استان یزد و رسانه‌های مختلفی که در این جغرافیا به فعالیت مشغولند؛ ارتباطاتی که می‌تواند به همکاری‌های متقابل آینده بینجامد.
۳. تأثیرگذاری اجتماعی: آثاری که در چنین رویدادهایی خلق می‌شوند، اغلب به سندهای‌ی تاریخی تبدیل می‌شوند که آیندگان عبرت‌های امروز ما را در آنها می‌خوانند.
به همکاران عزیزم چه در رسانه‌های مکتوب و چه در فضای مجازی توصیه می‌کنم شرکت در جشنواره‌هایی مانند ابوذر را جدی بگیرند. این رویدادها جایی برای اداهای ژورنالیستی نیست، یا هدف صرفاً جایزه بگیری نیست؛ جشنواره‌هایی چون ابوذر کارگاه آموزشیِ بدون شهریه‌ای هستند که شهامت نقدپذیری، دقت در تولید محتوا و مسئولیت‌پذیری اجتماعی را به ما می‌آموزند.
تجربه چهارمین دوره ابوذر نشان‌می‌دهد رسانه‌های استان‌محور نیز می‌توانند با خلق آثاری خلاقانه و متعهد، در سطح ملی بدرخشند. حضور ۳۳۰ اثر از ۱۰۳ فعال رسانه‌ای که برخی برای نخستین‌بار تجربه تولید حرفه‌ای را کسب کردند گواه این ادعا است.
جشنواره ابوذر با همه ظرفیت‌ها و کاستی‌هایش یادآور می‌شود که جشنواره متعلق به شخص یا جریان و رسانه خاصی نیست و رسانه متعهد، نه ابزار قدرت، که نگهبان آگاهی جامعه است. شرکت در این رویدادها، قدمی است برای حرکت در مسیر تبدیل شدن از «خبرنگار روزمره» به «تاریخ‌نگار آینده».
پس بیایید قلم‌ها را تیز، دوربین‌ها را آماده و میکروفن‌ها را روشن کنیم—نه برای دریافت تقدیرنامه، که برای ثبت روایتی ماندگار از ایران.
دکتر حمید رضا عمادی، روزنامه‌نگار و استاد ارتباطات