گروه ورزشی: بدون تعارف نتیجه‌ای که در بازی برگشت با النصر عربستان برای استقلال رقم خورد، آنقدرها دور از واقعیت‌های این تیم و اصلا کل فوتبال ایران نبود. با این حال شاید تمجیدهای اغراق‌آمیز از نمایش آبی‌ها در مسابقه رفت و امیدواری‌های کاذبی که در این چند روز ایجاد شده بود باعث شد چنین شکستی تا این اندازه تلخ و غیرقابل هضم جلوه کند. هر چه هست، استقلال در یک بازی یک‌طرفه و بدون اینکه حرفی برای گفتن داشته باشد مقابل النصر شکست خورد.
این بازی اما یک لحظه کلیدی داشت. اوایل مسابقه و پیش از اینکه رگبار النصری‌ها فعال شود، استقلال یک موقعیت خیلی خوب برای پیش افتادن داشت؛ توپی که رامین رضاییان می‌توانست آن را در فضای سمت راست برای مهران احمدی بیندازد و احتمال بالایی برای گلزنی تیمش به‌وجود بیاورد، اما رضاییان با خودخواهی مانع از وقوع این اتفاق شد. یک گل زودهنگام از استقلال در عربستان شاید خیلی چیزها را می‌توانست عوض کند، اما رامین این فرصت را از تیم گرفت. داستان او همیشه همین بوده؛ دوست دارد فقط خودش دیده شود متأسفانه. آنچه برانکو به عنوان بزرگترین ضعف رامین از آن یاد می‌کرد.