به گزارش همشهری‌آنلاین، در این مدت عادت کرده‌ایم شکست‌های پیاپی نمایندگان ایران برابر تیم‌های عربستانی را به مسائلی همچون اختلاف بودجه و حضور ستارگان پرشمار در اردوگاه رقیب نسبت بدهیم. آن یک بحث جداگانه است که باید سر جای خودش مورد بررسی قرار بگیرد، اما به هر حال نمی‌توان کتمان کرد که تیم‌هایی مثل النصر و مخصوصا الهلال، کاملا از آسیا فاصله گرفته‌اند و اگر مثلا شما آنها را به لیگ اسپانیا یا آلمان هم منتقل کنی، باز احتمالا می‌توانند خودشان را در نیمه بالایی جدول تثبیت کنند. اینکه راه مقابله با این شرایط چیست، خیلی جای بحث دارد.
با این همه اما، شکست تراکتور برابر التعاون در لیگ قهرمانان آسیا (سطح دوم) هرگز از این جنس نبود و ربطی به پول و این موارد ندارد. این یک شکست کاملا فنی بود که یک نمره منفی بزرگ در کارنامه تراکتور، بازیکنان و مربیانش ثبت می‌کند. التعاون تیم هشتم لیگ عربستان است و واقعا ستاره‌های اسم‌ورسم‌دار آنچنانی هم ندارد. شکل بازی این تیم هم متاثر از همین فضا، زمین تا آسمان با امثال هلال و نصر تفاوت دارد. شاگردان دراگان اسکوچیچ در مسابقه رفت تیم برتر زمین بودند و با بدشانسی و کم‌دقتی فرصت‌های پیاپی را از دست دادند تا بازی با تساوی بدون گل به پایان برسد. حکایت مسابقه برگشت اما به کلی متفاوت بود. التعاون رسما دست بالا را در اختیار داشت، خیلی بیشتر شوت زد و خطر درست کرد و در نهایت مسابقه در حالی با تساوی ۲-۲به پایان رسید که حتی در دقیقه ۱۲۰ هم مدافعان تراکتور توپ را از روی خط دروازه بیرون کشیدند.
این ناکامی ربطی به مشکلات کلی فوتبال ایران ندارد و بازیکنان و مربیان تراکتور باید مسئولیت خودشان را بپذیرند؛ ستاره‌هایی که اغلب در مسابقات مهم و بزنگاه‌های بزرگ ناپدید می‌شوند و مربیانی که نتوانستند تیم را به خوبی هدایت کنند. دراگان اسکوچیچ حتی در چینش پنالتی‌زنان هم فاجعه‌بار عمل کرد. بیرون کشیدن مهدی ترابی پنالتی‌زن و سپردن ضربه دوم به مهدی شیری، باورنکردنی بود. شاید خود سرمربی التعاون هم نمی‌توانست چنین تصمیماتی به سود تیمش بگیرد!